Łaska

Łaska, w teologii chrześcijańskiej, spontaniczny, niezasłużony dar boskiej łaski w zbawieniu grzeszników i wpływ Boży działający na człowieka w celu jego odrodzenia i uświęcenia. Angielski termin jest zwykłym tłumaczeniem greckiego charis, które pojawia się w Nowym Testamencie około 150 razy (dwie trzecie w pismach przypisywanych Pawłowi). Chociaż słowo to trzeba czasem tłumaczyć na inne sposoby, podstawowym znaczeniem Nowego Testamentu i późniejszego użycia teologicznego jest to, które zawiera List Pawła do Tytusa: „Albowiem łaska Boża objawiła się dla zbawienia wszystkich ludzi” ( 2:11) .Od czasów wczesnego kościoła teologowie chrześcijańscy rozwinęli i wyjaśnili biblijną koncepcję łaski.

Słowo łaska jest głównym tematem trzech wielkich sporów teologicznych: (1) natura zepsucia i odrodzenia człowieka (patrz pelagianizm), (2) relacja między łaską a wolną wolą (por. także predestynacja; arminianizm) oraz (3) charakter „środków łaski” między katolikami a protestantami tj. czy skuteczność sakramentów jako kanałów łaski Bożej zależy od dobrych uczynków, czy też zależy od wiary odbiorcy.

Chrześcijańska ortodoksja nauczała, że inicjatywa w stosunku łaski między Bogiem a człowiekiem jest zawsze po stronie Boga. Kiedy jednak Bóg udzielił tej „pierwszej łaski”, człowiek otrzymuje odpowiedź i odpowiedzialność za kontynuację relacji. Chociaż idee łaski i zasługi wykluczają się wzajemnie, ani Augustyn, ani protestanccy obrońcy zasady usprawiedliwienia przez „samą łaskę” mogłoby uniknąć pytania o nagrodę zasługi w relacji łaski. W rzeczywistości, niektóre fragmenty Nowego Testamentu wydają się używać charis jako „nagrody”. Rzymskokatolicka teologia łaski podkreśla zwyczajowy charakter życia stworzonego przez dar łaski i dlatego zasługi przypisuje posłuszeństwu prawu Bożemu; klasyczny protestantyzm mówił o łasce współdziałania po nawróceniu jako sposobie włączenia działalności człowieka do życia łaski, ale unikał języka, który sugerowałby, że człowiek zarabia na coś przez swoje posłuszeństwo w łasce.

Katolicy, prawosławni i niektórzy protestanci zgadzają się, że łaska jest udzielana przez sakramenty, „środki łaski. ” Protestantyzm reformowanego i wolnego kościoła nie wiązał jednak łaski tak ściśle z sakramentami, jak katolicy, prawosławni, anglikanie i luteranie.

Baptyści mówią raczej o obrzędach niż o sakramentach i – jak to czynią chrześcijanie ewangelicy i ogólnie wyznawcy tradycji kościoła reformowanego i wolnego – nalegają, aby udział w łasce miał miejsce przy okazji osobistej wiary a wcale nie przez przestrzeganie sakramentów.