Verbale ironie

Definitie van verbale ironie

Wat is verbale ironie? Hier is een snelle en eenvoudige definitie:

Verbale ironie doet zich voor wanneer de letterlijke betekenis van wat iemand zegt verschilt van – en vaak tegengesteld is aan – wat ze eigenlijk bedoelen . Als er “een orkaan buiten woedt en iemand merkt op” wat voor mooi weer hebben we “, is dit een voorbeeld van verbale ironie.

Een extra sleutel details over verbale ironie:

  • Soms is de bedoelde betekenis van de ironische spreker duidelijk voor de luisteraar, en soms niet. Verbale ironie hangt meestal af van de context, evenals van de toon van de spreker en de aandacht van de luisteraar of eerdere ervaring.
  • In een literair werk heeft het publiek echter over het algemeen genoeg informatie om te begrijpen wanneer een personage gebruikt verbale ironie.
  • Verbale ironie kan nooit toevallig zijn. Het hangt af van de bedoeling van de spreker. Als de spreker niet ironisch wil zijn, dan gebruiken ze geen verbale ironie.

Verbale ironie Uitspraak

Hier is hoe je verbale ironie uitspreekt: vur-bull eye-run-ee

The Origins of Irony

Verbale ironie werd voor het eerst gebruikt duizenden jaren geleden, in het oude Griekenland. Het woord “ironie” komt van het Griekse woord eiron, een standaardpersonage in de oude Griekse komedie dat domheid veinst om de alazon, een incompetente opschepper, te misleiden en te verslaan. Beide personages doen alsof ze iets anders zijn dan ze zijn: de eiron is eigenlijk niet dom, terwijl de alazon eigenlijk niet in staat is. Dit contrast tussen wat lijkt te zijn en wat is is de wortel van alle verschillende soorten ironie.

Stabiele en onstabiele ironie

Als iemand op een vreselijke, regenachtige dag zegt “My, wat hebben we mooi weer”, is haar werkelijke betekenis duidelijk: ze bedoelt precies het tegenovergestelde van wat ze zegt. Als de werkelijke betekenis van een ironische uitspraak duidelijk is, wordt dat stabiele ironie genoemd.

Maar een ironische spreker bedoelt niet altijd precies het tegenovergestelde van wat ze zeggen, en soms ook de ware betekenis van hun woorden blijft onduidelijk. Gevallen zoals deze worden onstabiele ironie genoemd. Als u bijvoorbeeld in een lift stond toen een vreemdeling zich naar u omdraaide en op een uitgestreken toon zei: Ik sta in brand feit dat ze niet in brand stonden, zou je meteen duidelijk zijn dat ze niet letterlijk meenden wat ze zeiden. Maar het zou je waarschijnlijk niet precies duidelijk zijn wat ze wel bedoelden. (Heeft de persoon jeuk? Maken ze een moord op de aandelenmarkt? Is het te heet?) In een voorbeeld als dit is het duidelijk dat de spreker niet bedoelt wat hij letterlijk zegt, maar wat wat ze wel bedoelen is onduidelijk.

Om het verschil tussen stabiele en onstabiele verbale ironie samen te vatten:

  • Stabiele ironie verwijst naar ironie die een duidelijke alternatieve betekenis heeft (anders dan de letterlijke betekenis van wat “is gezegd).
  • Onstabiele ironie biedt geen duidelijke alternatieve betekenis. Dit maakt het verwarrend, en daarom wordt het vaak gezien als minder effectief dan stabiele ironie.

Verbale ironie, overdreven uitspraken en Understatement

Twee van de meest voorkomende tactieken van verbale ironie is om overdreven of understatement te gebruiken.

  • In understatement zegt de spreker iets dat een situatie bagatelliseert om de omvang ervan daadwerkelijk te benadrukken. Iemand die bijvoorbeeld naar een grote witte haai kijkt, zou kunnen zeggen: “Wat een schattige kleine vis!” Het understatement benadrukt eigenlijk hoe groot en onaantrekkelijk de haai is.
  • In overdrijving overdrijft de spreker een situatie, nogmaals om het tegendeel ervan te benadrukken. Als twee mensen wanhopig geld nodig hebben en een kwartje op straat vinden, zou men ironisch genoeg kunnen zeggen: “We zijn rijk!”

Verbale ironie en sarcasme

Verbale ironie wordt vaak verward met de term sarcasme. Maar er zijn belangrijke verschillen tussen de twee.

  • Bij sarcasme wordt taal gebruikt om iets anders te betekenen dan de letterlijke betekenis, maar altijd met de bedoeling om te bespotten of iemand of iets bekritiseren.
  • Verbale ironie, hoewel het een niet-letterlijke betekenis van taal betreft, hoeft geen spot of kritiek te bevatten.

Anders gezegd: sarcasme is een specifieke vorm van verbale ironie. Als iemand lacht om een persoon die een heuptasje draagt en zegt Leuk heuptasje, nerd, is dat sarcasme, maar het is ook verbale ironie, want wat ze eigenlijk bedoelen is zoiets als Jouw heuptasje ziet er dom uit. “Niet alle voorbeelden van verbale ironie zijn voorbeelden van sarcasme, maar alle voorbeelden van sarcasme zijn ironisch.

Voorbeelden van verbale ironie

De meeste mensen kunnen Denk goed na over de keren dat ze verbale ironie hebben gehoord die wordt gebruikt in alledaagse gesprekken, maar het komt ook vaak voor in de literatuur, op de televisie en in verschillende vormen van politieke satire.

Voorbeelden van verbale ironie in de literatuur

Verbale ironie in Oscar Wildes An Ideal Husband

Oscar Wilde sprak vaak in ironisch aforisme, en dat gold ook voor zijn personages. In zijn toneelstuk An Ideal Husband zegt de modieuze en foppige Lord Goring:

Oh! Ik ben helemaal niet romantisch. Ik ben niet oud genoeg. Ik laat romantiek over aan mijn senioren.

Zijn kwinkslag is een voorbeeld van subtiele verbale ironie. Goring impliceert dat het idee van “romantiek” saai en bezadigd is, alleen geschikt voor oudere mensen, en dat echte romantiek ergens anders ligt. De ironie van de uitdrukking hangt af van het besef dat Göring in feite een hopeloze romanticus is – altijd flirten, altijd bezig met zijn uiterlijk en altijd verwikkeld in een of andere te ingewikkelde liefdesaffaire. zijn woorden in context worden genomen, wordt duidelijk dat Göring echt het tegenovergestelde bedoelt van wat hij zegt: hij zegt “ik ben niet romantisch”, maar hij bedoelt echt “ik ben een echte romanticus.”

Verbaal ijzer y in George Bernard Shaws Pygmalion

Professor Higgins, van Pygmalion, is een ander personage dat vaak verbale ironie gebruikt. In één scène vraagt de huishoudster van Higgins hem niet te vloeken, en hij antwoordt verontwaardigd:

“Ik zweer het! Ik zweer het nooit. Ik verafschuw de gewoonte. Wat bedoel je in godsnaam? “

Het antwoord is duidelijk ironisch, want Higgins beweert vloeken te haten, maar zweert dan onmiddellijk met duidelijke smaak.

Jane Austens Pride and Prejudice

Een subtieler voorbeeld van verbale ironie komt van Jane Austens Pride and Prejudice, die begint met de zin:

Het is een algemeen erkende waarheid dat een alleenstaande man met een fortuin een vrouw moet missen.

De zin is ironisch omdat de spreker beweert te geloven dat alle rijke alleenstaande mannen op zoek moeten zijn naar vrouwen, maar het boek beschrijft vervolgens precies het tegenovergestelde: het gaat over in aanmerking komende jonge vrouwen die willen trouwen met rijke alleenstaande mannen . De implicatie (die misschien pas later in de roman duidelijk wordt) is dat deze universeel erkende waarheid niet blijkt te worden ondersteund door echte ervaring.

Verbale ironie op televisie

Daria

Een van de meest ironische karakters op tv is de ster van een MTV-show uit de jaren 90 genaamd Daria. Het is zeldzaam om een moment te vinden waarop Daria niet ironisch is. Hieronder is een fragment uit een dialoog tussen Daria en haar tekenleraar:

Mevr. Defoe: Goed gedaan, Daria. Je kubus barst uit het beeldvlak. Je “hebt echt de illusie van diepte gecreëerd.
Daria: Ik denk erover om de politiek in te gaan.

Darias reactie is ironisch omdat ze heeft duidelijk geen zin om de politiek in te gaan. Haar opmerking is ook satirisch omdat ze politiek vergelijkt met de kunst van het maken van illusies.

M * A * S * H

Nog een beroemd ironisch personage is Hawkeye Pierce uit de show M * A * S * H. Net als Daria zegt hij zelden wat hij bedoelt. Neem de volgende dialoog als voorbeeld:

Henry: Pierce, ben je bang?
Hawkeye: Doe niet zo gek. Ik “ben te bang om bang te zijn.

Hawkeyes reactie is ironisch omdat hij beweert niet bang te zijn, maar bedoelt precies het tegenovergestelde.

Verbale ironie in politieke satire

Shows zoals Comedy Centrals The Colbert Report, tijdschriftcolumns zoals The New Yorker s Borowitz Report en satirische nieuwswebsites zoals The Onion gebruiken vaak ironie om politiek en cultuur te bekritiseren.

Een van de favoriete strategieën van de ui is het overdrijven van een echte culturele of politieke neiging tot het uiterste dat zijn domheid of wreedheid onthult; met andere woorden, een artikel zal een claim indienen waarvan de overduidelijke absurditeit de lezer laat weten dat de auteur iets heel anders gelooft. Neem de volgende Onion-kop uit december 1995:

“Clinton Deploys Vowels to Bosnia ; Cities of Sjlbvdnzv, Grzny worden de eerste ontvangers “

Het artikel gaat verder om Bill Clinton te prijzen voor het sturen van” de kritisch benodigde letters A, E, I, O, en U “naar een land midden in een humanitaire crisis. In feite bespotten de schrijvers bitter de regering-Clinton omdat ze onvoldoende hulp biedt aan stervende mensen.

Waarom gebruiken schrijvers verbale ironie?

Verbale ironie is een apparaat dat voor bijna elk doel kan worden gebruikt. Schrijvers gebruiken ironie:

  • Om de lezer aan het lachen te maken.
  • Om erop te wijzen tegenstrijdigheden, hypocrisies of allerlei soorten absurditeiten.
  • Om een betekenis te impliceren die verder gaat dan de letterlijke betekenis die alleen sommige andere mensen zullen opmerken of begrijpen.
  • Om de betekenis van te ondermijnen of voor de gek te houden bij een te veel gebruikt woord of zin.

Verbale ironie vereist altijd enige interpretatie van de kant van de lezer, aangezien de niet-letterlijke betekenis van wat is gezegd moet worden afgeleid op basis van de context, dus ironie kan worden gezegd een bepaald niveau van “publieksparticipatie” impliceren – een feit dat bijdraagt aan het element entertainment. Met andere woorden, verbale ironie wordt vaak geleverd met een figuurlijke “knipoog en een knikje” die suggereert: “Ik weet dat je begrijpt wat ik bedoel.”

Net als allerlei soorten ironie, rijdt verbale ironie op de spanning tussen uiterlijk en werkelijkheid, en zo kan het ook dienen om verschillen in de perspectieven van verschillende mensen en karakters te benadrukken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *