Więcej stać, mniej odpoczywać? Nie rób tego, żeby schudnąć

Naukowcy z University of Bath w Anglii i Westmont College w Kalifornii podejrzewali, że te metody doprowadziły do zawyżenia rozrzutu wydatku energetycznego między siedzeniem a siedzeniem w pozycji pionowej.

W związku z nowym badaniem, które zostało opublikowane w listopadzie w czasopiśmie Medicine & Science in Sports & Ćwiczenia, postanowili zapytać ludzi bardziej naturalnie siedzieć i stać oraz uważnie monitorować, ile kalorii spalili w tym procesie. Zaczęli od rekrutacji 46 mężczyzn i kobiet o normalnej wadze. Dziesięciu było Kalifornijczykami; reszta Brytyjczyków. Naukowcy zapytali tych ochotników o ich nawyki zdrowotne i ćwiczenia, a następnie określili ich średni dzienny wydatek energetyczny, zakładając im maski, które mierzyły ich tempo metabolizmu.

Następnie kazali każdemu z ochotników położyć się, usiąść lub stać jednorazowo przez 20 minut, podczas oddzielnych wizyt w laboratorium, w maskach. Aby powstrzymać nudę, wolontariusze oglądali podczas każdej sesji kojący film przyrodniczy BBC.

Pozwolono im również podskakiwać, poruszać się, podskakiwać lub w inny sposób wiercić się tak dużo lub mało, jak chcieli podczas sesji. Poproszono ich jednak, aby pozostali na miejscu w pozycji pionowej, tak jak robiłby to ktoś, gdyby pracowali przy stojącym biurku.

Następnie naukowcy porównali liczbę kalorii spalonych w każdej pozycji.

Różnice były zauważalne. Ale były też małe. Jako grupa ochotnicy spalili około 3 procent więcej kalorii podczas siedzenia w porównaniu z leżeniem i około 12 procent więcej w pozycji stojącej w porównaniu z siedzeniem.

W bardziej praktyczny sposób naukowcy szacują, że na podstawie wyników badań metabolicznych , większość ludzi mogłaby spodziewać się spalenia około 9 dodatkowych kalorii, gdyby stała przez godzinę zamiast siedzieć, a gdyby podwoić ten czas stania do dwóch godzin dziennie, spaliłoby około 130 dodatkowych kalorii w ciągu tygodnia.

Realistycznie rzecz biorąc, te sumy „nie spowodowałyby wystarczającego deficytu energii, aby osiągnąć wartościową stopę utraty wagi” – mówi James Betts, profesor badań zdrowotnych na Uniwersytecie w Bath, który kierował badaniami.