Dlaczego „Colonel” tak się pisze?

Angielska pisownia jest dziwaczna. Wiemy to. Od momentu, gdy uczymy się o cichym „e” w szkole, nasze niewinne oczekiwania, że dźwięk i pisownia powinny pasować do siebie, zaczynają zanikać i wkrótce akceptujemy, że „osiem” rymów z „zjadł”, „z” rymuje się z „miłość” , ”I„ to ”brzmi jak„ zbyt ”brzmi jak„ dwa ”. Jeśli czasami na chwilę się zastanawiamy nad tymi dziwactwami, szybko godzimy się z faktem, że muszą istnieć powody – rzeczy dotyczące historii i etymologii oraz zmieniające się z czasem dźwięki. Cokolwiek. Język angielski. LOL. Dobrze? Tak właśnie jest.

Ale czasami angielski posuwa się o krok za daleko, robi coś tak bezczelnego i bezwstydnego, że nie możemy po prostu pozwolić temu się zsunąć. Wtedy musimy odchylić ramiona do tyłu, położyć ręce na biodrach i zapytać wprost, o co chodzi ze słowem „pułkownik”?

„Pułkownik” wymawia się tak samo jak „jądro”. ” Jak to się stało? Od zapożyczenia tego samego słowa z dwóch różnych miejsc. W XVI wieku angielski zapożyczył z francuskiego zbiór wojskowego słownictwa, takich jak cavalerie, infanterie, citadelle, canon, a także coronel. Francuzi zapożyczyli je od Włosi, wówczas panujący znawcy sztuki wojennej, ale robiąc to, zmienili colonello na coronela.

Dlaczego to zrobili? Powszechny proces zwany dysymilacją – kiedy dwa przypadki tego samego dźwięku występują blisko siebie jednym słowem, ludzie mają tendencję do zmiany jednego z wystąpień na coś innego. Tutaj pierwsze „l” zostało zmienione na „r”. Odwrotny proces miał miejsce z łacińskim słowem peregrinus (pielgrzym), kiedy pierwsze „r” zostało zmienione na „l” (teraz jest to peregrino w języku hiszpańskim i pellegrino w języku włoskim. Angielski odziedziczył wersję „l” w pielgrzymie).

Po tym, jak zdyskymilowany francuski koronel przedostał się do języka angielskiego, uczeni końca XVI wieku zaczęli tworzyć angielskie tłumaczenia włoskich traktatów wojskowych. Pod wpływem oryginałów ludzie zaczęli pisać to „pułkownik”. W połowie XVII wieku pisownia została ujednolicona do wersji „l”, ale wymowa „r” była nadal popularna (później utraciła sylabę, zamieniając kor-o-nel w ker-nel). w grze przez jakiś czas, a zamieszanie pogłębiło błędne przekonanie, że „coronel” jest etymologicznie spokrewniony z „koroną” – pułkownik był czasem tłumaczony jako „koroner” w języku angielskim. W rzeczywistości rdzeń to colonna, po włosku kolumna.

W międzyczasie francuski zmienił się z powrotem na „pułkownik”, zarówno w pisowni, jak i wymowie. Angielski odrzuca ramiona do tyłu, kładzie ręce na biodrach i pyta: jakie to nudne?