Angielskie słowa bez samogłosek

Istnieje bardzo niewiele słów leksykalnych (to znaczy nie licząc wykrzykników) bez liter samogłoskowych. Najdłuższym takim słowem leksykalnym jest tsktsks, wymawiane / ˌtɪskˈtɪsks /. Wyrażenie matematyczne nth / ˈɛnθ /, jak w n-tym stopniu zachwytu, jest w dość powszechnym użyciu. Innym terminem matematycznym bez samogłosek jest ln, logarytm naturalny. Bardziej niejasnym przykładem jest rng / ˈrʌŋ /, wyprowadzony z pierścienia przez usunięcie litery ⟨i⟩. Imiona własne bez samogłosek z innych języków, takie jak nazwisko Ng, mogą zachować oryginalną pisownię, nawet jeśli wymawiane są z samogłoskami.

W okresie średnioangielskim nie było standardowej pisowni, ale ⟨w⟩ był czasami używany do reprezentowania samogłoski lub spółgłoski w taki sam sposób, jak robi to we współczesnym języku angielskim ⟨y⟩, szczególnie w XIV i XV wieku. To wokaliczne ⟨w⟩ generalnie reprezentuje / uː /, jak w wss („używać”). Jednak w tamtym czasie forma ⟨w⟩ była nadal używana do reprezentowania dwuznaku ⟨uu⟩ (patrz W), a nie jako oddzielna litera. Ta praktyka istnieje we współczesnej ortografii walijskiej, więc słowa zapożyczone z walijskiego mogą używać słowa „w” w ten sposób, na przykład:

Misternie rymuje do muzyki crwth i pibgorn.

• cwtch (kryjówka lub schowek) również pochodzi z walijskiego (aczkolwiek niedawne słowo miało wpływ na język angielski i jest używane prawie wyłącznie w wariancie języka angielskiego używanego w Walii, a nie standardowym angielskim), a crwth i cwtch to najdłuższe angielskie słowa ze słownika bez ⟨a, e, i, o, u, y⟩ według Collins Dictionary.
• Cwm (wymawiane / ˈkuːm /) jest używane w języku angielskim w technicznym kontekście geograficznym lub alpinistycznym na oznaczenie głębokiego zagłębienia na obszarze górskim, zwykle ze stromymi krawędziami po niektórych stronach, jak corrie lub cirque, takie jak zachodni Cwm Mount Everest. Czasami jest również używany, jako nowsze zapożyczenie z języka walijskiego, w bardziej ogólnym znaczeniu doliny. Pisownia coombe, combe, coomb i comb pochodzi ze staroangielskiego cumb, który wydaje się być albo dużo wcześniejszym zapożyczeniem od poprzednika współczesnego walijskiego, albo mieć jeszcze wcześniejsze pochodzenie, biorąc pod uwagę, że istniało starożytne greckie słowo κὑμβη (kumbē) oznacza puste naczynie. W literaturze angielskiej można znaleźć pisownię combe (jak w Ilfracombe i Castle Combe), coomb (jak w J. R. R. Tolkien) lub grzebień (jak u Alfreda, Lorda Tennysona).