Polipy żołądka: Retrospektywna analiza 41 253 górnych endoskopii | Gastroenterología y Hepatología (wydanie angielskie)
Wprowadzenie
Polipy żołądka są zwykle bezobjawowymi zmianami, które zwykle rozpoznaje się podczas endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego. Częstość ich występowania jest zmienna, od 0,3 do 6% w różnych badaniach, 1,2 i są one związane z różnymi czynnikami, takimi jak zakażenie H. pylori, stosowanie inhibitora pompy protonowej (PPI) i przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka.3,4
Klasyfikacja polipów żołądka opiera się na ich charakterystyce histologicznej. Najbardziej rozpowszechnione są polipy nabłonkowe, wśród nich najczęściej polipy hiperplastyczne i gruczołów dna oka, przy czym polipy gruczolakowate występują znacznie rzadziej i stanowią tylko 1–12% .1,2,5,6 Jednak rozkład ten jest bardzo zróżnicowany w zależności od badanej populacji.
Polipy żołądka, podobnie jak te występujące w innych lokalizacjach, mogą stać się złośliwe. Ryzyko transformacji złośliwej zależy od typu histologicznego: polipy hiperplastyczne mają niskie ryzyko transformacji złośliwej (2%) 7, podczas gdy gruczolaki mają większe ryzyko (do 30%). 8–10 Znaczenie badania histologicznego wynika z fakt, że wyniki badań makroskopowych wyglądu i anatomii patologicznej nie zawsze są zgodne.11,12 Biopsje mogą również nie być reprezentatywne dla całego polipa.13,14 Dlatego też istnienie czynników związanych z różnymi typami histologicznymi polipów żołądka może być przydatne przy podejmowaniu decyzji klinicznych.
Celem naszej pracy było zbadanie częstości występowania różnych typów polipów żołądka w naszej okolicy i zidentyfikowanie czynników związanych z najczęstszymi typami histologicznymi.
Pacjenci i metody
Retrospektywne badanie, w którym dokonano przeglądu wszystkich gastroskopii (planowych i nagłych) wykonanych w szpitalu trzeciego stopnia (Hospital Clínic de Barcelona) od stycznia 2002 do września 2012. Gastroskopie identyfikowano ręcznie na podstawie raportów przechowywanych w pliku jednostki endoskopowej. Nie wykluczono dalszych gastroskopii wykonanych u tego samego pacjenta. Raporty endoskopowe zostały przygotowane przy użyciu systemu Endobase (Olympus, Niemcy).
Wszystkie dane dotyczące pacjentów i charakterystyki polipów uzyskano odpowiednio z elektronicznej dokumentacji medycznej i raportów endoskopowych. Zebrano dane demograficzne (płeć, wiek), odpowiednią historię patologiczną (marskość wątroby, polipy jelita grubego, rak jelita grubego lub dziedziczny zespół polipowatości), a także dane związane z endoskopią (wskazanie zawarte w raporcie, liczba i wielkość polipów, lokalizacja i typ histologiczny, obecność przewlekłego zapalenia żołądka lub zakażenia H. pylori w teście ureazy). Nie można było pobrać inhibitorów pompy protonowej (PPI). U pacjentów z polipami żołądka, którzy byli poddawani obserwacji endoskopowej, brano pod uwagę tylko dane z początkowej endoskopii.
Rozmiar polipa obliczono, porównując go z rozmiarem otwartych kleszczyków biopsyjnych lub pomiar polipa po usunięciu i wyzdrowieniu do anatomicznego badania patologicznego. W przypadku wielu polipów brano pod uwagę największą.
Analiza statystyczna
W analizie opisowej zmienne ciągłe, które podlegały rozkładowi normalnemu, zostały przedstawione w postaci średniej ± odchylenie standardowe i zakres, natomiast te zmienne które nie były zgodne z rozkładem normalnym zostały przedstawione w postaci mediany i przedziału międzykwartylowego. Do porównań zastosowano test t-Studenta dla zmiennych ilościowych, które były zgodne z rozkładem normalnym, test U Manna – Whitneya dla tych, które nie były zgodne z rozkładem normalnym, oraz test chi-kwadrat dla zmiennych jakościowych. Przeprowadzono analizę jednowymiarową w celu zidentyfikowania możliwe czynniki związane z różnymi typami polipów. Następnie przeprowadzono analizę wieloczynnikową ze zmiennymi, które osiągnęły istotność statystyczną i tymi, które zostały uznane za klinicznie istotne. Poziom istotności statystycznej ustalono przy p poniżej 0,05. Wszystkie obliczenia wykonano przy użyciu Program SPSS dla systemu Windows, wersja 19.0.
Wyniki
W okresie od stycznia 2002 r. Do września 2012 r. Wykonano 41 253 gastroskopii, w wyniku których wykryto 827 (2%) polipów żołądka odpowiadających 709 pacjentom. Tabela 1 przedstawia charakterystykę pacjentów z polipy żołądka. Średni wiek wynosił 65 lat, a większość stanowiły kobiety (62%). Około 24% pacjentów miało istotne patologie w przewodzie pokarmowym y, w tym polipy okrężnicy (4,2%) i zespoły dziedziczne (4%). Najczęstszymi wskazaniami do UGIE były niestrawność lub choroba refluksowa przełyku (GORD) (30,9%) oraz niedokrwistość lub krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (UGIB) (37%). 20,7% pacjentów było bezobjawowych. Jeśli chodzi o charakterystykę polipów, ponad połowa pacjentów miała liczne polipy, a najczęstszą lokalizacją było dno (36,7%), samodzielnie lub w innych lokalizacjach. Jeśli chodzi o wielkość polipów, większość miała mniej niż 10 mm (83.3%), z medianą 5 mm (rozstęp międzykwartylowy 3–8 mm) (Tabela 2).
Próbki do anatomii patologicznej pobrano od 607 pacjentów (85,6%). Badanie histologiczne wykazało polipy nabłonkowe u 512 pacjentów (84,3%), przy czym najczęściej polipy hiperplastyczne (n = 260; 42,8%), a następnie polipy gruczołu dna oka (n = 229; 37,7%) (tab.2). W 8 przypadkach rozpoznano gruczolakoraka, 7 (24%) polipów gruczolakowatych i 1 hiperplastycznego (0,4%). W tabeli 3 opisano częstość występowania różnych typów polipów u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie. U 34 pacjentów (5,6%) z polipami rozpoznanymi endoskopowo biopsje opisywały prawidłową błonę śluzową. Wszystkie zmiany z prawidłową błoną śluzową były małe (mniej niż 1 cm), a większość miała mniej niż 5 mm (71%).
Badanie H. pylori przeprowadzono z testem ureazy u 144 pacjentów (20,3%). U 40 (27,8%) było dodatnie. H. pylori był dodatni w 18 z 54 (33,3%) polipów hiperplastycznych i w 8 z 44 (18,2%) polipów gruczołu dna oka. Pobrano również próbki ciała i błony śluzowej antralu w celu zbadania przewlekłego zapalenia żołądka u 137 pacjentów (19,4%), wykazując przewlekłe zapalenie żołądka u 94 (68,6%), z których 36 miało hiperplastyczne polipy, a 29 polipy gruczołów dna oka.
Czynnikami niezależnie związanymi z hiperplastycznymi polipami były wiek i pojedynczy polip o rozmiarze ≥6 mm i umiejscowieniu poza dnem. W przypadku polipów gruczołu dna powiązanymi zmiennymi były wskazanie GORD i różne cechy samego polipa, w przeciwieństwie do tych związanych z polipami hiperplastycznymi (polipami mnogimi,
mm i zlokalizowanymi w dnie). Polipy gruczolakowate były niezależnie kojarzone z pojedynczym polipem (tab. 4–7). Dyskusja
Jest to pierwsze badanie oceniające częstotliwość i typ histologiczny polipów żołądka w szpitalu prowincjonalnym w Barcelonie, które obejmuje największą liczbę gastroskopii ze wszystkich przeprowadzonych w Hiszpanii. W literaturze zaobserwowano dużą zmienność w częstości występowania polipów żołądka, ze wskaźnikiem wykrywalności polipów w zakresie od 0,6% do 6,35% odpowiednio w Brazylii i Stanach Zjednoczonych.1,2 Nasz wskaźnik wykrywalności (2%) byłby zlokalizowany między tym, co opisano w dwóch innych badaniach przeprowadzonych w Hiszpanii: 0,3% w szpitalu w Orense6 i 4,2% w szpitalu w Madrycie.5
Polipy nabłonkowe występują najczęściej we wszystkich opublikowanych badaniach, co oznacza, że hiperplastyczne a polipy gruczołu dna razem stanowią 60-90% 1,2,5, a następnie gruczolaki, które występują znacznie rzadziej (0,7-12%), 1,2, przy czym wskaźniki te są podobne do obserwowanych w naszej populacji (80% i Odpowiednio 3,6%). Istnieje jednak większa zmienność odsetka polipów gruczołów hiperplastycznych i dna oka. W większości serii z dorosłymi pacjentami polipy hiperplastyczne są najczęstsze (44–70%), 1,15–17, ale w amerykańskiej serii Camarcka 2 polipy gruczołów dna oka stanowiły 77%, z częstością znacznie większą niż co jest publikowane w literaturze. Chociaż w trzech hiszpańskich seriach (w tym w naszej) polipy hiperplastyczne występowały najczęściej, nie przekraczały one 50% ogółu.5,6 Sugerowano, że różnice w częstości występowania tych podtypów polipów mogą być związane z czynnikami takimi jak H. pylori lub przyjmowanie PPI.3,4,18–21 Warto zauważyć, że w pozostałych dwóch hiszpańskich seriach odsetek polipów gruczołu dna oka był znacznie niższy niż w naszym (7,4% w jednym i to w drugim nie wspomniano), pomimo odnotowania przewlekłego stosowania PPI u 46,5% pacjentów5. W naszym badaniu nie posiadamy tych informacji, ponieważ nie można ich było uzyskać z wystarczającą wiarygodnością, ponieważ było to badanie retrospektywne, ale częstość występowania polipów gruczołu dna oka w naszej serii może wynikać z wysokiego P Stosowanie PI w naszej populacji.
U większości pacjentów z naszej serii polipy wykryto przypadkowo podczas gastroskopii wykonywanej w celu zbadania objawów żołądkowo-jelitowych niezwiązanych z polipami (np. Refluks) lub pacjentów bezobjawowych badanych pod kątem inne powody (np. ocena operacji przedbariatrycznej), wyniki podobne do innych publikacji.2,17 Należy jednak pamiętać, że choć większość polipów żołądka nie powoduje objawów, to mogą one być przyczyną krwawienia, bólu brzucha, a nawet niedrożności.22,23 W piśmiennictwie opisano związek między anemią lub UGIB a polipami hiperplastycznymi, podczas gdy objawy GORD są związane z polipami gruczołów dna oka, 23 chociaż w naszym badaniu tylko ten ostatni
W piśmiennictwie stwierdzono, że między 16 a 37,5% przypadków, pomimo endoskopowego wyglądu polipa, badanie histologiczne wykazuje prawidłową błonę śluzową2,6 i odsetek ten wzrasta w mniejszych zmianach. W naszym badaniu odsetek biopsji z prawidłową błoną śluzową był istotnie niższy (5,6%), przy czym większość zmian była mniejsza niż 5 mm. Należy jednak zwrócić uwagę, że nie zawsze istnieje zgodność między wyglądem makroskopowym a anatomią patologiczną.11,12 Dlatego identyfikacja cech charakterystycznych każdego typu polipa może być pomocna przy podejmowaniu decyzji klinicznych, ale nie wyklucza to zalecenia wykonania biopsji. Byłoby to szczególnie istotne w przypadku pojedynczych polipów, ponieważ są one związane z rozpoznaniem gruczolaka, a ten typ polipa jest typem o najwyższym ryzyku transformacji złośliwej. W naszym badaniu 7 z 8 rozpoznanych gruczolakoraków rozwinęło się w polipie gruczolakowatym.
U pacjentów z polipami żołądka aktualne wytyczne zalecają ocenę stanu zakażenia H. pylori i pobieranie biopsji otaczającej błony śluzowej żołądka w celu wykluczają współwystępowanie przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka.24,25 W naszym przypadku oba badania przeprowadzono u zaledwie 20% pacjentów, co wskazuje na małą znajomość i / lub przestrzeganie zaleceń. Eradykacja H. pylori jest pierwszym ogniwem leczenia hiperplastycznych polipów, ponieważ wykazano zniknięcie do 80% polipów. 26–28 Również ze względu na związek hiperplastycznych polipów z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka, gdy pojawia się nowotwór, rzadko robi to na samym polipie, raczej na zanikowej błonie śluzowej. Dlatego też niezwykle istotne jest zbadanie jego istnienia w celu ustalenia odpowiednich działań następczych. Ogólnie rzecz biorąc, polipy żołądka typu niegruczolakowatego mają niskie ryzyko transformacji złośliwej, dlatego resekcja endoskopowa nie jest konieczna, 25 chociaż niektóre wytyczne zalecają polipektomię hiperplastycznych polipów większych niż 0,5 cm 29,30
Pomimo tego, że jest to jedno z badań z największą liczbą pacjentów, największym ograniczeniem jest projekt retrospektywny, fakt, że przeprowadzono go w jednym ośrodku i nie uwzględniono, czy więcej niż jedna endoskopia miała u każdego pacjenta. Dlatego nasz wskaźnik wykrywania polipów przekracza całkowitą liczbę wykonanych endoskopii, co nie docenia rzeczywistej częstotliwości polipów żołądka w naszej serii. Udział różnych endoskopistów i patologów można uznać za kolejne ograniczenie ze względu na zmienność między obserwatorami, chociaż nie byłoby to więcej niż odzwierciedleniem rzeczywistości codziennej praktyki klinicznej i zwiększyłoby zewnętrzną trafność badania. Na przykład decyzja o wykonaniu biopsji polipów lub jej braku zależała od endoskopisty, co wyjaśniałoby, dlaczego w niektórych przypadkach nie wykonano biopsji. Ponadto, ze względu na długi okres studiów, można oczekiwać, że nastąpiły zmiany w technice i jakości badań. Wreszcie, oceniane czynniki nie obejmowały przyjmowania PPI, a testy na zakażenie H. pylori nie zostały przeprowadzone u wszystkich włączonych pacjentów.
Podsumowując, gruczoł dna i polipy hiperplastyczne są najczęstszymi polipami żołądka nasz obszar i mają przeciwstawne charakterystyczne cechy, które mogą ukierunkować diagnostykę histologiczną. Niemniej jednak w przypadku pojedynczych polipów zaleca się wykonanie biopsji, aby wykluczyć rozpoznanie gruczolaka. Wreszcie dobra znajomość wytycznych praktyki klinicznej jest niezbędna do prawidłowego postępowania w tych zmianach.
Konflikty interesów
Autorzy deklarują, że nie mają konfliktu interesów.