Knights of Labor (Polski)

W 1869 roku Uriah Smith Stephens, James L. Wright i niewielka grupa krawców z Filadelfii założyli tajną organizację znaną jako Szlachetny Zakon Rycerzy pracy. Upadek Krajowego Związku Zawodowego w 1873 r. Pozostawił próżnię dla pracowników poszukujących organizacji. Rycerze stali się lepiej zorganizowani dzięki narodowej wizji, kiedy Stephens zastąpił Terencea V. Powderly. Ciało stało się popularne wśród górników z Pensylwanii podczas kryzysu gospodarczego w połowie lat siedemdziesiątych XIX wieku, a następnie szybko się rozrosło. KOL był zróżnicowanym związkiem przemysłowym otwartym dla wszystkich pracowników. Liderzy uważali, że najlepiej jest mieć wszechstronną populację, aby uzyskać punkt widzenia we wszystkich aspektach. Rycerze Pracy zabronili członkostwa pięciu grupom: bankierom, spekulantom ziemskim, prawnikom, handlarzom alkoholem i hazardzistom. Jego członkami byli nisko wykwalifikowani robotnicy, kolejarze, imigranci i hutnicy.

Wraz ze wzrostem liczby członków Rycerze zaczęli funkcjonować bardziej jako związek zawodowy, a mniej jako tajna organizacja. W latach osiemdziesiątych XIX wieku Rycerze Pracy odegrali ogromną rolę w ruchach niezależnych i partyjnych. Lokalne sejmiki zaczęły nie tylko podkreślać znaczenie przedsiębiorstw spółdzielczych, ale także inicjować strajki w celu uzyskania ustępstw od pracodawców. Rycerze Pracy zgromadzili pracowników różnych religii, ras i płci oraz pomogli im wszystkim stworzyć więź i zjednoczyć wszystkich w tej samej sprawie. Nowy przywódca Powderly sprzeciwił się strajkom jako „reliktowi barbarzyństwa”, ale wielkość i różnorodność Rycerzy zapewniła lokalnym zgromadzeniom dużą autonomię.

W 1882 roku Rycerze zakończyli swoje rytuały członkostwa i usunęli słowa „Noble Order” z ich nazwy. Miało to na celu złagodzenie obaw katolickich członków i biskupów, którzy chcieli uniknąć jakiegokolwiek podobieństwa do masonerii. Choć początkowo niechętni strajkom, aby osiągnąć swoje cele, Rycerze pomagali w różnych strajkach i bojkotach. Strajk Wabash Railroad w 1885 roku sprawił, że Powderly w końcu dostosował się i poparł ostatecznie udany atak na linię Wabash Jaya Goulda. Gould spotkał się z Powderly i zgodził się odwołać swoją kampanię przeciwko Rycerzom Pracy, która pierwotnie wywołała zamieszanie. To dało rozpęd do Rycerzy i liczba członków wzrosła. Do 1886 r. Rycerze mieli już ponad 700 000 członków.

Głównym zapotrzebowaniem Rycerzy był ośmiogodzinny dzień pracy. Wezwali również do wprowadzenia przepisów, które położyłyby kres pracy dzieci i skazaniu pracy, a także stopniowego podatku dochodowego. Wspierali także spółdzielnie. Jedyna kobieta, która piastowała urząd w Rycerzach Pracy, Leonora Barry, pracowała jako śledcza. Opisała przerażające warunki w fabrykach zatrudniających kobiety i dzieci. Te doniesienia uczyniły Barryego pierwszą osobą, która zebrała krajowe statystyki dotyczące amerykańskiej kobiety pracującej.

Powderly i Rycerze próbowali uniknąć podziałów politycznych, ale na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku wielu Rycerzy zostało zwolennikami Henryego Georgea ” radykalnej ideologii znanej obecnie jako georgiazm. W 1883 roku Powderly oficjalnie zarekomendował książkę Georgea i ogłosił swoje poparcie dla „jednego podatku” od wartości ziemi. Podczas wyborów na burmistrza Nowego Jorku w 1886 roku Powderly z powodzeniem popchnął organizację ku przychylności Henryego Georgea.

Rycerze Pracy pomogli zjednoczyć wiele różnych typów ludzi z różnych środowisk ; na przykład robotnicy katoliccy i protestanccy urodzeni w Irlandii. KOL przemówił do nich, ponieważ ściśle współpracowali z Irish Land League. Rycerze mieli mieszane osiągnięcia w zakresie inkluzywności i ekskluzywności. Przyjmowali kobiety i czarnych (po 1878 r.) Oraz ich pracodawców jako członków i opowiadali się za dopuszczeniem czarnych do lokalnych sejmików. Jednak organizacja tolerowała segregację zgromadzeń na południu. Bankierzy, lekarze, prawnicy, akcjonariusze i wytwórcy alkoholi zostali wykluczeni, ponieważ uważano ich za nieproduktywnych członków społeczeństwa. Azjaci również zostali wykluczeni, aw listopadzie 1885 r. Oddział Rycerzy w Tacoma w stanie Waszyngton brutalnie wypędził chińskich robotników z miasta, którzy stanowili prawie jedną dziesiątą całej populacji miasta w tamtym czasie. Union Pacific Railroad wdała się w konflikt z Rycerzami. Kiedy Rycerze w Wyoming odmówili pracy więcej godzin w 1885 r., kolej zatrudniła chińskich robotników jako strajkujących i wznieciła rasową niechęć. Rezultatem była masakra w Rock Springs, która zabiła dziesiątki chińskich robotników, a resztę wypędziła Około 50 afroamerykańskich robotników zajmujących się trzciną cukrową zorganizowanych przez Rycerzy strajkowało i zostało zamordowanych przez strajkujących podczas masakry w Thibodaux w Luizjanie w 1887 roku.Rycerze zdecydowanie poparli przyjęcie chińskiej ustawy o wykluczeniu z 1882 r. I prawa pracy na umowę o pracę z 1885 r., Podobnie jak wiele innych grup zawodowych, pokazując granice ich zaangażowania w solidarność. Chociaż twierdzili, że nie są „przeciwni imigracji”, ich anty-azjatycki rasizm pokazał granice i niespójność ich antyrasistowskiej platformy.