Grupa kontrolna

Grupa kontrolna, standard, do którego dokonuje się porównań w eksperymencie. Wiele eksperymentów ma obejmować grupę kontrolną i jedną lub więcej grup eksperymentalnych; w rzeczywistości niektórzy uczeni zastrzegają termin eksperyment dla projektów badań obejmujących grupę kontrolną. W idealnym przypadku grupa kontrolna i grupy eksperymentalne są identyczne pod każdym względem, z wyjątkiem tego, że grupy eksperymentalne są poddawane zabiegom lub interwencjom, które mają wpływ na wynik zainteresowania, podczas gdy grupa kontrolna nie. Włączenie grupy kontrolnej znacznie wzmacnia zdolność naukowców do wyciągania wniosków z badania. Rzeczywiście, tylko w obecności grupy kontrolnej badacz może ustalić, czy badana terapia naprawdę ma znaczący wpływ na grupę eksperymentalną, a możliwość wyciągnięcia błędnych wniosków jest ograniczona. Zobacz także metodę naukową.

Typowe wykorzystanie grupy kontrolnej to eksperyment, w którym efekt leczenia jest nieznany, a porównania między grupą kontrolną a grupą eksperymentalną są wykorzystywane do pomiaru efektu leczenie. Na przykład, w badaniu farmaceutycznym mającym na celu określenie skuteczności nowego leku w leczeniu migreny, grupie eksperymentalnej zostanie podany nowy lek, a grupie kontrolnej zostanie podane placebo (lek, który jest obojętny lub przypuszczalnie ma bez efektu). Każda grupa otrzymuje następnie ten sam kwestionariusz i proszona jest o ocenę skuteczności leku w łagodzeniu objawów. Jeśli nowy lek jest skuteczny, oczekuje się, że grupa eksperymentalna będzie miała znacznie lepszą odpowiedź na niego niż grupa kontrolna. Innym możliwym projektem jest włączenie kilku grup eksperymentalnych, z których każda otrzymuje inną dawkę nowego leku, plus jedna grupa kontrolna. W tym projekcie analityk porówna wyniki z każdej z grup eksperymentalnych z grupą kontrolną. Tego typu eksperyment pozwala badaczowi określić nie tylko skuteczność leku, ale także skuteczność różnych dawek. W przypadku braku grupy kontrolnej zdolność badacza do wyciągania wniosków na temat nowego leku jest znacznie osłabiona ze względu na efekt placebo i inne zagrożenia dla ważności. Porównania między grupami eksperymentalnymi z różnymi dawkami można przeprowadzić bez uwzględniania grupy kontrolnej, ale nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, czy którakolwiek z dawek nowego leku jest bardziej lub mniej skuteczna niż placebo.

Ważne jest, aby każdy aspekt środowiska eksperymentalnego był jak najbardziej podobny dla wszystkich uczestników eksperymentu. Jeśli warunki są różne dla grup eksperymentalnych i kontrolnych, nie można stwierdzić, czy różnice między grupami są rzeczywiście spowodowane różnicą w traktowaniu, czy też różnicą w środowisku. Na przykład w nowym badaniu leków na migrenę kiepskim projektem byłoby podanie kwestionariusza grupie eksperymentalnej w warunkach szpitalnych i poproszenie grupy kontrolnej o wypełnienie go w domu. Takie badanie mogłoby prowadzić do mylącego wniosku, ponieważ różnice w odpowiedziach między grupami eksperymentalną i kontrolną mogły wynikać z działania leku lub z warunków, w których zebrano dane. Na przykład, być może grupa eksperymentalna otrzymała lepsze instrukcje lub była bardziej zmotywowana przebywaniem w szpitalu, aby udzielić dokładnych odpowiedzi niż grupa kontrolna.

W eksperymentach nielaboratoryjnych i nieklinicznych, takich jak eksperymenty terenowe w ekologii czy ekonomii, nawet dobrze zaprojektowane eksperymenty podlegają licznym i złożonym zmiennym, którymi nie zawsze można zarządzać w grupie kontrolnej i grupach eksperymentalnych. Randomizacja, w której osoby lub grupy osób są losowo przydzielane do grup terapeutycznych i kontrolnych, jest ważnym narzędziem eliminowania błędu selekcji i może pomóc w oddzieleniu efektów leczenia eksperymentalnego od innych czynników zakłócających. Ważne są również odpowiednie rozmiary próbek.

Badaniem grupy kontrolnej można zarządzać na dwa różne sposoby. W badaniu z pojedynczą ślepą próbą badacz będzie wiedział, czy dany podmiot należy do grupy kontrolnej, ale nie będzie wiedział. W badaniu z podwójnie ślepą próbą ani uczestnik, ani badacz nie będą wiedzieć, jakie leczenie pacjent otrzymuje. W wielu przypadkach badanie z podwójnie ślepą próbą jest lepsze niż badanie z pojedynczą ślepą próbą, ponieważ badacz nie może przypadkowo wpłynąć na wyniki lub ich interpretację, traktując podmiot kontrolny inaczej niż podmiot eksperymentalny.