Advanced Anatomy 2nd. Wyd.

Śródpiersie

Co to jest śródpiersie?

Śródpiersie to centralny przedział klatki piersiowej położony głęboko w klatce piersiowej, nad przeponą i siedzi przyśrodkowo do dwóch jam opłucnowych płuc. Zawiera serce i wszystkie trzewia piersiowe bez płuc.

Podziały śródpiersia:

Śródpiersie składa się z dwóch obszarów: górnego i dolnego. Dolny region można podzielić na trzy części: przedni, środkowy i tylny.

Górny region znajduje się powyżej poziom osierdzia. Górną granicę wyznacza wlot klatki piersiowej, przednią granicę – manubrium mostka, tylną granicę – trzony kręgów T1-T4, a boczną – opłucną płucną. Górna część śródpiersia zawiera grasicę, wielkie naczynia połączone z sercem, tchawicą i przełykiem.

Dolny obszar śródpiersia zawiera trzy części: przednią, tylną i środkową.

Przedni podział znajduje się między mostkiem a osierdziem. Granice tego obszaru obejmują boczną, która jest zaznaczona opłucną śródpiersia, przednią część mostka, tylną osierdzie i dolną granicę przedniego podziału przez przeponę. Jedyną rzeczą znalezioną w tym podziale śródpiersia jest grasica.

Tylna część znajduje się za osierdziem i obejmuje przełyk i aortę piersiową. Granice tego obszaru obejmują boczną, która jest zaznaczona opłucną śródpiersia, przednią przez osierdzie, tylną przez kręgi T5-T12, wyższą przez kręgi T4 do manubrium mostka i dolną granicą przez przeponę.

Podział środkowy obejmuje osierdzie, serce, główne oskrzela i inne struktury u nasady płuc. Podział ten wyznacza przednia granica na przedniej krawędzi osierdzia, tylna granica na tylnej krawędzi osierdzia, boczna granica na opłucnej śródpiersia, górna granica przy kącie mostkowym do kręgów T4 i dolna przy przeponie .

Mięśnie…

Górny obszar:

W górnej części śródpiersia znajdują się mięśnie sternohyoid i sternothyroid. Te mięśnie pochodzą z tylnej powierzchni manubrium i są częścią grupy mięśni podgnykowych szyi.

Stawy, Więzadła i tkanka łączna:

W górnym obszarze i przednim odcinku śródpiersia znajdują się więzadła mostkowo-osierdziowe, które są odpowiedzialne za związanie osierdzia z mostkiem.

Tylny odcinek zawiera więzadła odpowiedzialne za przywiązanie osierdzia do kręgów.

W dolnym obszarze śródpiersia znajduje się więzadło przeponowo-osierdziowe, które jest odpowiedzialne za przywiązanie osierdzia do przepony.

Narządy….

Środkowy podział:

Obejmuje to serce, które zostanie omówione w następnym rozdziale. https://pressbooks.bccampus.ca/advancedanatomy1sted/chapter/the-heart/

Podział tylny:

Przełyk:

Przełyk przechodzi do tylnego podziału śródpiersia od śródpiersia górnego i schodzi do tyłu do łuku aorty i serca. Przełyk jest początkowo ustawiony w prawo, ale odchyla się w lewo, gdy porusza się w dół i wychodzi ze śródpiersia przez rozwór przełykowy przepony.

Naczynia krwionośne…

Górny obszar:

Górna część śródpiersia zawiera naczynia krwionośne, takie jak łuk aorty i żyła główna górna.

Łuk aorty składa się z trzech głównych odgałęzień naczyń krwionośnych. Pierwsze naczynie krwionośne, które rozgałęzia się od łuku aorty po prawej stronie, nazywa się tętnicą ramienno-głowową i dzieli się na dwie tętnice, prawą wspólną tętnicę i prawą podobojczykową. Prawa tętnica szyjna wspólna dostarcza krew do prawej strony głowy i szyi. Prawa tętnica podobojczykowa dostarcza krew do prawej kończyny górnej. Drugim naczyniem krwionośnym, które rozgałęzia się w środku łuku po lewej stronie, jest lewa tętnica szyjna wspólna, która dostarcza krew do lewej strony głowy i szyi. Naczyniem krwionośnym, które rozgałęzia się od łuku aorty po lewej stronie, jest lewa tętnica podobojczykowa i jest odpowiedzialne za dostarczanie krwi do lewej kończyny górnej.

Żyła główna górna zwraca odtlenioną krew z głowy, szyi, kończynami górnymi i klatką piersiową do prawego przedsionka serca. Lewa żyła międzyżebrowa górna otrzymuje krew z drugiej i trzeciej żyły międzyżebrowej i odprowadzana jest do lewej żyły ramienno-głowowej.Żyła międzyżebrowa górna odprowadza krew z pierwszej przestrzeni międzyżebrowej bezpośrednio do żył ramienno-głowowych. Z żył ramienno-głowowych odprowadzana jest odtleniona krew z kończyn górnych do żyły głównej górnej, skąd jest ona zawracana do prawego przedsionka.

Środkowy podział:

Środkowy odcinek śródpiersia zawiera naczynia krwionośne takich jak aorta wstępująca, pień płucny i żyła główna górna. Aorta wstępująca to pierwsza część aorty wychodząca z ujścia aorty. Porusza się w górę i wychodzi z włóknistego osierdzia, wchodząc do śródpiersia górnego, gdzie staje się łukiem aorty. Aorta wstępująca tworzy dwie gałęzie, lewą i prawą tętnicę wieńcową. Pień płucny odchodzi od prawej komory i rozciąga się w górę, gdzie rozgałęzia się do lewej i prawej tętnicy płucnej, które przenoszą odtlenioną krew do płuc.

Podział tylny:

Podział tylny śródpiersia zawiera naczynia krwionośne, takie jak aorta piersiowa / zstępująca, tętnice międzyżebrowe tylne, tętnice oskrzelowe, tętnice przełykowe i tętnice przeponowe górne. Aorta piersiowa / zstępująca jest kontynuacją łuku aorty rozpoczynającego się przy dolnej krawędzi kręgu T4 i schodzącego przez śródpiersie tylne na lewo od kręgu. Gdy aorta piersiowa opada, w miarę ruchu staje się bardziej przyśrodkowa. Na dolnej granicy T12 aorta piersiowa staje się aortą brzuszną i przechodzi przez przerwę aortalną przepony. Z aorty piersiowej powstaje wiele gałęzi naczyń krwionośnych, takich jak tylne tętnice międzyżebrowe, tętnice oskrzelowe, tętnice przełykowe i tętnice przeponowe górne.

Tylne tętnice międzyżebrowe to sparowane gałęzie ciemieniowe, które składają się z dziewięciu sparowanych odgałęzień . Są odpowiedzialni za zaopatrywanie przestrzeni międzyżebrowych, z wyjątkiem dwóch pierwszych. Tętnice międzyżebrowe tylne przechodzą do tyłu i na boki, równolegle do żeber.

Tętnice oskrzelowe to sparowane gałęzie trzewne, lewe i prawe. Lewa tętnica oskrzelowa zawsze wyrasta bezpośrednio z aorty piersiowej, gdzie prawa zwykle odgałęzia się pośrednio od prawej tętnicy międzyżebrowej tylnej. Tętnice te są odpowiedzialne za zaopatrzenie w drzewo tchawiczo-oskrzelowe.

Tętnice przełykowe to niesparowane gałęzie trzewne wyrastające z przedniej części aorty. Zwykle składają się z 2-5 tętnic i są odpowiedzialne za dopływ krwi do przełyku.

Górne tętnice przeponowe powstają z przedniej części aorty piersiowej w miejscu przerwy aortalnej i są odpowiedzialne za dostarczanie krwi do przełyku. górna część przepony.

Chłonka… ..

Podział tylny:

Tylny odcinek śródpiersia zawiera przewód piersiowy, który jest największym naczynie w ciele. Przewód piersiowy umożliwia powrót chłonki z większości ciała, z wyjątkiem prawego górnego kwadrantu, do układu żylnego. Przewód wywodzi się z cisterna chyli w jamie brzusznej i wchodzi do śródpiersia przez przerwę aortalną, gdzie wznosi się i znajduje się bezpośrednio przed kręgami T6-T12. Stamtąd odchyla się w lewo, wchodząc do górnego śródpiersia. Chociaż przewód piersiowy znajduje się w tylnym śródpiersiu, otrzymuje drenaż limfatyczny z przestrzeni międzyżebrowych i sąsiednich struktur anatomicznych.

Środkowy podział:

Środkowy odcinek śródpiersia zawiera tchawiczo-oskrzelową węzły chłonne. Węzły te powstają z skupisk węzłów oskrzelowych w obrębie wnęki płuc i są związane z tchawicą i oskrzelami dróg oddechowych.

Nerwy… ..

Podział środkowy:

W środkowej części śródpiersia znajduje się splot serca, który jest siecią nerwów zlokalizowanych u podstawy serca, zawierającą włókna współczulne i przywspółczulne. Nerwy współczulne pochodzą z segmentów T1-T4 rdzenia kręgowego, podczas gdy unerwienie przywspółczulne jest dostarczane przez nerw błędny. Splot sercowy można podzielić na elementy powierzchowne i głębokie, które tworzą powierzchowne i głębokie splotu sercowego występujące w śródpiersiu górnym. Splot sercowy pochodzi z górnego, środkowego i dolnego zwoju sercowego. Splot górny znajduje się pomiędzy łukiem aorty a prawą żyłą płucną, gdzie splot głęboki leży na powierzchni tchawicy w miejscu rozwidlenia.

Górna i środkowa część:

Przepona nerwy są nerwami mieszanymi, które zapewniają unerwienie ruchowe przepony i można je znaleźć zarówno w górnej, jak i środkowej części śródpiersia. Nerwy przepony powstają w szyi i wchodzą do śródpiersia górnego, bocznie od wielkich naczyń, gdzie następnie schodzą do przodu do śródpiersia środkowego, przechodząc do wnęki płucnej.

Podział tylny:

Podział tylny śródpiersia obejmuje splot przełyku oraz piersiowy tułów współczulny. Splot przełyku to sieć nerwów otaczających przełyk w miarę opadania i składa się z gałęzi z lewego i prawego nerwu błędnego. Bezpośrednio nad przeponą włókna splotu zbiegają się, tworząc przedni pień błędny i tylny pień błędny, gdzie przemieszczają się po powierzchni przełyku, gdy opuszcza on klatkę piersiową.

Piersiowe pnie współczulne znajdują się w tylnego śródpiersia i składają się z par wiązek nerwów, które rozciągają się od podstawy czaszki do kości ogonowej. Biegną obustronnie do trzonów kręgowych na całej długości kręgosłupa, gdzie powodują powstanie dolnych nerwów trzewnych w klatce piersiowej, które unerwiają wnętrzności brzucha.

Część kliniczna ……

Przednie śródpiersie:

Problemy kliniczne związane z przednim podziałem śródpiersia obejmują wole podskórne tarczycy, chłoniak, grasiczak i potworniak. Wole zastępcze tarczycy są spowodowane nieprawidłowym rozrostem tarczycy i prowadzą do ucisku na tchawicę i przełyk, powodując uczucie dławienia lub kaszlu. Chłoniak śródpiersia lub ogólnie chłoniak śródpiersia to nowotwór, który atakuje limfocyty obecne w grasicy, która znajduje się w przednim śródpiersiu. Grasiczak to nowotwór wywodzący się z komórek nabłonka grasicy, który może być łagodny lub złośliwy. Potworniak śródpiersia zwykle występuje w obrębie grasicy lub w jej pobliżu i są guzami zarodkowymi powstałymi z ektopowych pluripotencjalnych komórek macierzystych, którym nie udało się migrować z endodermy żółtka do gonady.

Środkowy podział:

Kliniczne problemy związane ze środkowym podziałem śródpiersia obejmują między innymi powiększenie węzłów chłonnych. Powiększenie węzłów chłonnych to choroba węzłów chłonnych spowodowana nieprawidłowym rozmiarem, liczbą lub konsystencją węzłów chłonnych.

Podział tylny:

Problemy kliniczne związane z tylnym śródpiersiem obejmują guzy neurogenne . Guzy neurogenne wywodzą się z osłonki nerwu, przeważnie łagodnej lub gdzie indziej, przeważnie złośliwej. Są to najczęstsze guzy śródpiersia.

Inne schorzenia związane ze śródpiersiem:

Zapalenie śródpiersia to zapalenie tkanek śródpiersia, które może zagrażać życiu, jeśli jest leczone niewłaściwie. Zapalenie śródpiersia zwykle występuje z powodu pęknięcia przełyku lub po operacji klatki piersiowej.

Płuczka śródpiersia jest spowodowana nieprawidłową obecnością powietrza lub gazów w śródpiersiu. To powietrze lub gaz może pochodzić z płuc, tchawicy, oskrzeli centralnych lub przełyku.

Poszerzone śródpiersie to śródpiersie o szerokości większej niż 6-8 cm w zależności od typu prześwietlenia. Poszerzenie śródpiersia może być spowodowane wieloma schorzeniami, takimi jak guzy, tętniak aorty, rozwarstwienie aorty, rozwinięcie aorty lub powiększona masa limfoidalna, by wymienić tylko kilka. Większość przypadków wymaga natychmiastowej uwagi.

Układ oddechowy

Wprowadzenie:

Układ oddechowy bezproblemowo współpracuje z układem krążenia, transportując tlen i dwutlenek węgla w całym organizmie . Przy każdym wdechu do płuc wprowadzany jest tlen i inne gazy, a przy każdym wydechu wydychany jest dwutlenek węgla. Każda komórka w ludzkim ciele potrzebuje trifosforanu adenozyny (ATP), który jest formą energii, którą organizm jest w stanie wykorzystać. Aby wytworzyć ATP, utleniające etapy oddychania komórkowego wykorzystują tlen jako reagent, a dwutlenek węgla powstaje jako produkt odpadowy. Nagromadzenie tego produktu ubocznego jest głównym czynnikiem powodującym oddychanie, ponieważ to z kolei może zmienić pH krwi. Układ oddechowy odgrywa również rolę w wytwarzaniu dźwięków mowy, funkcjach sensorycznych, takich jak rozpoznawanie zapachów oraz fizycznym przemieszczaniu się powietrza do iz ciała. W tej sekcji omówimy strukturę układu oddechowego, w tym mięśnie oddechowe, a także skupimy się na stanach klinicznych wpływających na ten układ i utrudniających prawidłowe funkcjonowanie.

Narządy i struktury układu oddechowego:

Układ oddechowy składa się z dwóch różnych obszarów: strefy przewodzącej i strefy oddechowej. Strefa przewodząca umożliwia przepływ powietrza, ale nie jest bezpośrednio zaangażowana w proces wymiany gazowej, podczas gdy strefa oddechowa jest miejscem, w którym zachodzi wymiana gazowa.

Strefa przewodzenia: ten obszar zapewnia przejście dla powietrze wpływa i wypływa z ciała. Pełni również rolę podgrzewania i nawilżania wdychanego powietrza, jednocześnie usuwając zanieczyszczenia i patogeny. Jego struktury obejmują nos, gardło, krtań, tchawicę i drzewo oskrzelowe.

Nos ma błony śluzowe wraz z dodatkowymi strukturami, takimi jak gruczoły łojowe i mieszki włosowe wyściełające jamę nosową.Służą one do usuwania dużych cząstek unoszących się w powietrzu z napływającego powietrza, co działa jak mechanizm obronny wraz z wydzielaniem enzymu o właściwościach antybakteryjnych zwanego defensynami. W jamie nosowej znajduje się również nabłonek węchowy, który pozwala na dostrzeganie zapachów, oraz nabłonek oddechowy, który składa się z pseudostratyfikowanego orzęsionego nabłonka walcowatego. Jedną z unikalnych cech wyściółki nabłonkowej jest to, że ma wyspecjalizowane komórki kubkowe wytwarzające śluz. Szczątki utknęły w śluzie, a rzęski wypychają śluz z dróg nosowych do gardła, gdzie można go połknąć lub odkaszlnąć.

Gardło można podzielić na 3 części: nosogardziel, część ustną gardła i krtani i gardła.

Rysunek 1: Strefa przewodzenia i części gardła

Tylne i poniżej krtani i gardła znajduje się krtań, która kontroluje ilość powietrza wprowadzanego i wychodzącego z organizmu. Krtań składa się z 3 kawałków tkanki chrzęstnej: chrząstki tarczycy, chrząstki pierścieniowatej i nagłośni znajdującej się bezpośrednio nad tchawicą. Nagłośnia przechwytuje pokarmy i płyny, aby zapobiec ich przedostawaniu się do tchawicy.

Tchawica składa się z odcinków chrząstki szklistej w kształcie litery C, która wspiera drogi oddechowe i zapobiega ich zapadaniu, utrzymując stałą funkcję oddechową. Jest wspomagany przez mięsień tchawicy, który łączy odcinki chrząstki, może być skurczony, aby wypchnąć powietrze z dróg oddechowych z dużą siłą.

Drzewo oskrzelowe zaczyna się w miejscu, w którym tchawica dzieli się na dwa lewe i prawe oskrzela pierwotne w bardzo wrażliwa struktura zbudowana z tkanki nerwowej zwanej cariną. Jeśli obcy przedmiot wejdzie w kontakt z próchnicą, pojawia się gwałtowny odruch kaszlu podczas próby usunięcia go z dróg oddechowych. Pierwotne oskrzela przechodzą przez jedyny otwór do płuc, gdzie naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne i nerwy również wchodzą do obszaru zwanego wnęką. W płucach lewe i prawe oskrzela pierwotne dzielą się na mniejsze odgałęzienia zwane oskrzelami wtórnymi i trzeciorzędowymi. Każda z tych struktur jest podtrzymywana przez pierścienie chrząstki. Z oskrzeli trzeciorzędowych odchodzą jeszcze mniejsze drogi oddechowe zwane oskrzelikami, które nie zawierają już pierścieni chrzęstnych jako podparcia, ale zamiast tego są wyłożone mięśniami gładkimi, aby odpowiednio zwiększyć lub zmniejszyć przepływ powietrza. Oskrzeliki dzielą się dalej na końcowe oskrzeliki, które następnie prowadzą do struktur zwanych oskrzelikami oddechowymi związanymi z wymianą gazową w strefie oddechowej.

Rysunek 2: Strefa przewodząca od krtani do oskrzelików końcowych

Strefa oddechowa:

Oskrzeliki oddechowe przewodzą powietrze do skupisk pęcherzyków przez kanały pęcherzykowe. Alveolus to kulisty worek, który ma charakter elastyczny, umożliwiając im rozciąganie się i rozszerzanie wraz z napływającym powietrzem, zwiększając powierzchnię, aby umożliwić maksymalną wymianę gazową. Woreczki pęcherzykowe to grupy pęcherzyków połączonych przez pory pęcherzykowe, które pozwalają na kontrolowane, równe ciśnienie powietrza w strefie oddechowej.

Rysunek 3: Strefa oddechowa

W obrębie pęcherzyków znajdują się trzy typy komórek: Pneumocyty typu I, które tworzą ścianę strukturalną pęcherzyka zębodołowego, mają grubość pojedynczej komórki i są przepuszczalne dla gazów. Pneumocyty typu II wydzielają płucny środek powierzchniowo czynny, który zmniejsza napięcie powierzchniowe w zębodole i zapobiega zapadaniu się tych delikatnych struktur w przypadku zawilgocenia płuc. Makrofagi pęcherzykowe wspomagają układ odpornościowy, usuwając unoszące się w powietrzu patogeny i zanieczyszczenia, które przedostały się przez drogi oddechowe do pęcherzyków płucnych.

Płuca:

Płuca znajdują się w jamie klatki piersiowej i są otoczone opłucną, która jest dwuwarstwą błony surowiczej z cienką warstwą surowiczego płynu, który smaruje i zmniejsza tarcie między narządami a klatką piersiową podczas ruchu i oddychania, a także ma funkcję zwiększania napięcia powierzchniowego między płucem a ściana klatki piersiowej, która pomaga w ustawianiu narządów, a także pomaga w oddychaniu, gdy jama klatki piersiowej rozszerza się i uciska. Warstwa bezpośrednio stykająca się z płucem nazywana jest opłucną trzewną, a warstwa stykająca się z innymi strukturami, takimi jak żebra, śródpiersie i przepona, nazywana jest opłucną ciemieniową. Płuca są od dołu otoczone przeponą, która jest głównym mięśniem wdechowym wyznaczającym podział między klatką piersiową a jamą brzuszno-miedniczną. Zewnętrzne mięśnie międzyżebrowe również wspomagają oddychanie, unosząc żebra, podczas gdy wewnętrzne mięśnie międzyżebrowe i najbardziej wewnętrzne mięśnie międzyżebrowe obniżają żebra podczas wydechu.

Rysunek 4: Mięśnie oddechowe

Prawe płuco ma 3 płaty: płat górny , płat dolny i płat środkowy oddzielone odpowiednio poziomą szczeliną i skośną szczeliną. Lewe płuco ma unikalną cechę zwaną wcięciem sercowym, czyli wklęsłym obszarem, który zapewnia miejsce dla serca. Lewe płuco ma tylko 2 płaty: płat górny i płat dolny oddzielone ukośną szczeliną.

Rysunek 5: Ogólna anatomia płuc

Obwód płucny:

Odtleniona krew z układu wpływa do prawego przedsionka serca przez żyłę główną górną i dolną, która następnie jest pompowana do prawa komora przechodząca przez prawą zastawkę przedsionkowo-komorową, zwaną również zastawką trójdzielną. Następnie opuszcza prawą komorę przez zastawki półksiężycowate płuc i wędruje przez pień płucny, pozostawiając serce w tętnicach płucnych. Tętnice te dzielą się na mniejsze tętniczki i ostatecznie naczynia włosowate i naczynia włosowate otaczające worki pęcherzykowe w płucach, tworząc tak zwaną błonę oddechową. Te naczynia krwionośne o grubości jednej komórki umożliwiają wymianę gazową poprzez prostą dyfuzję w pęcherzykach płucnych, pobierając tlen i usuwając dwutlenek węgla. Te naczynia włosowate łączą się, tworząc żyłki, które stają się żyłami, i łączą się, tworząc żyły płucne, które przenoszą bogatą w tlen krew z powrotem do serca, wchodzącą do lewego przedsionka. Krew przechodzi następnie przez lewą zastawkę przedsionkowo-komorową, znaną również jako zastawka dwudzielna lub mitralna, do lewej komory. Lewa komora kurczy się, a krew wypływa przez zastawkę półksiężycową aorty do aorty, aby rozproszyć bogatą w tlen krew do reszty ciała. Gdy dotrze do wszystkich tkanek, aby upuścić tlen i odebrać dwutlenek węgla, wraca z powrotem do serca przez układ żylny, wchodząc ponownie do prawego przedsionka przez żyłę główną górną i dolną.

Płuca Unerwienie:

Układ oddechowy znajduje się pod kontrolą układu przywspółczulnego i współczulnego. Skurcz oskrzeli, czyli zwężenie oskrzeli, jest stymulowane przez przywspółczulne włókna nerwu ruchowego, a na rozszerzenie oskrzeli, czyli rozszerzenie oskrzelików, wpływają włókna współczulnego nerwu ruchowego. Odruchy oddechowe, takie jak kaszel, są również kontrolowane przez autonomiczny układ nerwowy, aby odpowiednio utrzymywać i regulować poziom tlenu i dwutlenku węgla w organizmie. Układ oddechowy jest unerwiony przez splot płucny z włóknami nerwowymi pochodzącymi z nerwu błędnego (Nerw czaszkowy X) i zwojami z T1-T5.

Rozwój embrionalny układu oddechowego:

Układ oddechowy płodu zaczyna się rozwijać około około czwartego tygodnia. Z tkanki ektodermalnej zaczynają tworzyć się doły węchowe, które ostatecznie utworzą jamę nosową. Te jamki węchowe łączą się z tkanką endodermalną gardła, tworząc otwór przewodzącej strefy dróg oddechowych. Około 4 tygodnia zaczyna się również formować zawiązek płuc, który składa się z tkanki endodermalnej jelita przedniego, która znajduje się poniżej woreczków paliczkowych. Pączek płuc rozwija się z niego, gdy rośnie, zwany pączkiem krtani i tchawicy, który ostatecznie tworzy tchawicę na jednym końcu, a drugi koniec tworzy pąki oskrzelowe. Około 7 tygodnia pąki oskrzeli zaczynają się rozwijać i zwiększać rozmiar i średnicę w oskrzela, które rozgałęziają się. Unaczynienie i początki struktur zębodołowych rozpoczynają się w szesnastym tygodniu. Występując również w 16. tygodniu, oskrzeliki oddechowe zaczynają się tworzyć i kończą swój rozwój w 19. tygodniu. Pneumocyty typu I i pneumocyty typu II zaczynają różnicować się również około 19 tygodnia, przy czym pneumocyty typu II wydzielają niewielkie ilości surfaktantu. W ciągu 20-21 tygodnia mogą wystąpić ruchy oddechowe płodu, które są skurczami mięśni powodującymi wdychanie płynu owodniowego oraz wydychanie środka powierzchniowo czynnego i śluzu. Ma to być może na celu przygotowanie niemowlęcia do ruchów oddechowych po urodzeniu, jednak nie jest do końca jasne, czy jest to jedyna przyczyna. Od 24 tygodnia do końca dochodzi do rozwoju pęcherzyków płucnych (jednakże nie są one kompletne i funkcjonalne aż do osiągnięcia przez dziecko około 8 lat) i następuje zwiększona produkcja surfaktantów. Błony oddechowe nadal się rozwijają w celu rozległej wymiany gazowej. Ważny kamień milowy ma miejsce w 28. tygodniu, kiedy dziecko ma wystarczającą ilość prekursorów pęcherzyków płucnych, aby umożliwić dziecku samodzielne oddychanie, jeśli urodzi się przedwcześnie. Po urodzeniu dziecka pierwsza inhalacja służy do nadmuchania płuc, co jest uzależnione od obecności płucnego środka powierzchniowo czynnego. Pierwsza inspiracja pojawia się zwykle w ciągu dziesięciu sekund od urodzenia.