Stosowanie klonidyny i trazodonu w leczeniu zaburzeń zachowania spowodowanych lękiem u psów

Stosowanie leków psychoaktywnych w weterynaryjnej medycynie behawioralnej okazało się nieocenione w leczeniu zaburzeń lękowych. Bez odpowiedniego i rozważnego stosowania tych leków prawdopodobieństwo reakcji wielu psów na terapię modyfikującą zachowanie byłoby znacznie mniejsze. Leki takie jak fluoksetyna i sertralina (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) i klomipramina (trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny) mogą umożliwić skuteczną terapię wielu zwierzętom doświadczającym stanów takich jak lęk separacyjny, fobia przed burzą i agresja oparta na strachu.

Jednak w niektórych przypadkach użycie jednego środka farmaceutycznego nie zapewnia wystarczającego działania przeciwlękowego, aby osiągnąć odpowiedni efekt. Gdy pacjent nie reaguje na monoterapię SSRI lub TCA, klinicyści mają trzy możliwości:

1. Zwiększ dawkę leku, jeśli typowa maksymalna dawka nie została osiągnięta lub jeśli u pacjenta nie wystąpiły niepożądane skutki uboczne.

2. Zmień lek na inny.

3. Uzupełnij pierwszy lek drugim lekiem.1

GETTY IMAGES / ELKE VOGELSANG

Jeśli pierwsze dwa kroki okażą się nieskuteczne w leczeniu przypadku, terapia skojarzona jest realną alternatywą. Do zarządzania określonymi przypadkami można użyć wielu możliwych kombinacji agentów. W tym artykule dokonamy przeglądu stosowania klonidyny i trazodonu u psów, dwóch leków, które są częściej stosowane w specjalistycznych praktykach behawioralnych w celu radzenia sobie z różnymi problemami behawioralnymi związanymi z lękiem.

KLONIDYNA

Klonidynę klasyfikuje się głównie jako agonistę alfa-2. (Przykładem innego agonisty receptora alfa-2 stosowanego w medycynie weterynaryjnej jest deksmedetomidyna o działaniu uspokajającym we wstrzyknięciach). Agoniści alfa-2 zwiększają aktywność receptora alfa-2 adrenergicznego. Zwiększenie funkcjonowania alfa-2 adrenoreceptorów skutkuje zmniejszeniem uwalniania noradrenaliny z miejsca ceruleus. Poprzez aktywację osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, noradrenalina wiąże się z reakcjami opartymi na lęku, takimi jak zwiększona czujność i pobudzenie2. Może to osłabić zdolność pacjenta do relaksu w sytuacjach stresowych, zwłaszcza gdy nie można uniknąć wyzwalania bodźców lub Kontrolowane. Typowe przykłady to spotkania nieznanych ludzi lub psów na spacerach lub gdy nieznani goście wchodzą do domu.

Klonidyna jest również stosowana jako środek przeciwnadciśnieniowy. Ma krótki okres półtrwania (7,7 godziny w ludzie2), a jej działanie trwa od czterech do sześciu godzin. Brak danych farmakokinetycznych dla psów.

Wskazania i dawkowanie

W weterynaryjnej medycynie behawioralnej klonidyna jest najczęściej stosowana jako dodatek – na lek, w połączeniu z SSRI, takim jak fluoksetyna lub TCA, np. klomipramina. Zwykle podaje się go w razie potrzeby, ale można go podawać maksymalnie co osiem godzin. Należy go podawać godzinę lub dwie przed ekspozycją na przewidywany stresor.

Kl onidyna jest powszechnie stosowana w leczeniu fobii przed hałasem (w tym burz z piorunami i uogólnionych reakcji na hałas), lęku separacyjnego i agresji opartej na strachu z możliwymi do zidentyfikowania czynnikami wyzwalającymi. Ogólnie jest skutecznym środkiem, gdy problemem jest zwiększone pobudzenie lub reaktywność. Klonidyna ma szeroki zakres dawkowania (0,01 do 0,05 mg / kg). Jest dostępny w tabletkach 0,1, 0,2 i 0,3 mg.

Należy pamiętać, że żadne dane nie potwierdzają zaleceń dotyczących dawkowania (np. biodostępność po podaniu doustnym, okres półtrwania); zalecenia są anegdotyczne, a także ekstrapolowane na podstawie danych dotyczących ludzi. Dlatego ścisła komunikacja z klientem jest niezbędna przy określaniu skutecznej dawki bez nadmiernych skutków ubocznych.

Potencjalne skutki uboczne

Skutki uboczne klonidyny mogą obejmować suchość w ustach, ataksję, zaparcia i uspokojenie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania klonidyny u pacjentów z istniejącą chorobą serca.3 Rozpoczynanie od dolnej granicy zakresu dawek i stopniowe zmniejszanie w górę może pomóc zminimalizować nasilenie działań niepożądanych.

Klonidyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Należy również zachować ostrożność podczas stosowania klonidyny u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą serca, ponieważ zmniejsza ona rzut serca.

Klonidyna może wywoływać zależną od dawki dwufazową odpowiedź na ciśnienie krwi, przy niższych dawkach wywołujących centralne niedociśnienie, ale wyższe dawki powodują obwodowe zwężenie naczyń i nadciśnienie (zależne od alfa-2). Stosowanie klonidyny u pacjentów otrzymujących również leki wpływające na czynność węzłów przedsionkowo-komorowych (np. Digoksyna, blokery kanału wapniowego lub beta-adrenolityki) może powodować bradykardię lub blokadę węzłów przedsionkowo-komorowych.4

Jeśli klonidyna była stosowana codziennie przez dłuższy czas, rozważ powolne odstawianie, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu nadciśnienia.

TRAZODONE

Trazodon jest klasyfikowany jako antagonista receptora serotoninowego i inhibitor wychwytu zwrotnego (SARI).Hamuje aktywność receptora postsynaptycznego serotoniny 5-HT2A i działa jako słaby presynaptyczny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny. Jest stosowany jako środek wspomagający z TLPD i SSRI, aby pomóc w radzeniu sobie z zaburzeniami lękowymi i ułatwianiu snu.

Trazodon może być również antagonistą receptora alfa-1, powodując niedociśnienie. Jest metabolizowany przez układ wątrobowego cytochromu P450 i osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 445 ± 271 minutach; jego okres półtrwania wynosi 169 ± 53 minuty po podaniu pojedynczej dawki doustnej.5

Wskazania i dawkowanie

Trazodon można podawać w razie potrzeby, codziennie, nawet co osiem godzin lub używając kombinacji dwóch harmonogramów. Ze względu na szeroki zakres osiągania maksymalnego stężenia w osoczu i okresu półtrwania, ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że dawkowanie należy dostosować, aby uwzględnić tę indywidualną zmienność. Regularne codzienne dawkowanie jest częstsze w przypadku uogólnionych zaburzeń lękowych, w których trudno jest zidentyfikować konkretny wyzwalacz, a dawkowanie w razie potrzeby jest stosowane, gdy te bodźce można przewidzieć. Dlatego trazodon stosuje się w sytuacjach, w których występuje dający się zidentyfikować bodziec, np. Burze z piorunami lub przed wyjazdem właściciela w przypadku lęku separacyjnego.6

Trazodon jest podawany w dawce 1,7 do 9,5 mg / kg doustnie co osiem do 24 godzin. Zaleca się rozpoczęcie dawkowania od 2 do 3 mg / kg doustnie co 24 godziny, a następnie stopniowe zmniejszanie do uzyskania efektu. Dawkowanie przy dolnej granicy zakresu powinno być wystarczające, gdy trazodon jest stosowany razem z podstawowym środek taki jak TCA lub SSRI. Trazodon może być również stosowany jako pojedynczy środek. Trazodon jest dostępny w tabletkach 50, 100, 150 i 300 mg.

Potencjalne skutki uboczne

Do skutków ubocznych często należą objawy ze strony przewodu pokarmowego (wymioty i biegunka), uspokojenie, ataksja, niedociśnienie, podniecenie lub pobudzenie oraz dyszenie.

W połączeniu z SSRI lub TCA, trazodon może zwiększać ryzyko drgawek z powodu wn etiologii, ale weź pod uwagę, że może to być konsekwencją zespołu serotoninowego (patrz pasek boczny „Zespół serotoninowy: uważaj”). SSRI i TLPD mogą również zwiększać stężenie trazodonu w osoczu. Ponadto, stężenie digoksyny w osoczu może wzrosnąć po podaniu trazodonu.4,7

Zespół serotoninowy: bądź czujny

Większość skutków ubocznych ustępuje z czasem, więc często trzeba czekać. najlepsza odpowiedź na pojawienie się łagodnych do umiarkowanych skutków ubocznych. Najlepiej rozpocząć od dolnej granicy zakresu dawkowania, aby ograniczyć skutki uboczne. Podawaj dawkę na niższych poziomach przez trzy dni, a następnie stopniowo zmniejszaj dawkę w razie potrzeby. łagodny: lekki. Jednak w niektórych przypadkach skutki te mogą być bardziej długotrwałe i poważne. Koniecznie poinformuj klientów o możliwych skutkach ubocznych i powiedz im, aby natychmiast skontaktowali się z Tobą lub innym weterynarzem w przypadku jakichkolwiek wątpliwości.

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych można zmniejszyć dawkę (częste jest zmniejszenie o 50%) lub, w cięższych przypadkach, całkowicie odstawić lek. W razie potrzeby można nagle odstawić związki o dłuższym okresie półtrwania, takie jak SSRI. Jednak w przypadku krótko działających związków, takich jak TLPD, dawkę należy stopniowo zmniejszać, aby zminimalizować objawy odstawienia. Podobnie trazodon i klonidynę należy powoli odstawiać, jeśli były podawane dwa lub trzy razy dziennie przez dłuższy czas. Stopniowe odstawianie jest pomocne we wszystkich przypadkach, gdy zachodzi potrzeba określenia najniższej skutecznej dawki.

Dostosowywanie dawki leków z grupy SSRI powinno być dokonywane w odstępach od czterech do sześciu tygodni, podczas gdy związki o krótszym działaniu można dostosowywać co tydzień lub dwa tygodnie. Nie ma potrzeby odstawiania tych leków przed znieczuleniem, ale należy rozważyć zmniejszenie sedacji przed leczeniem, aby zminimalizować interakcje.

Inne czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy podawaniu leków psychoaktywnych to:

• Leki serotoninergiczne (SSRI, TLPD i SARI) mogą zmniejszać stężenia trójjodotyroniny i tyroksyny.

• Leki serotoninergiczne, takie jak SSRI, TCA i SARI, nie powinny być łączone z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). IMAO powszechnie stosowane w weterynarii to selegilina i amitraz. Leki te mogą wywołać stan zwany zespołem serotoninowym, gdy są stosowane w skojarzeniu (patrz pasek boczny „Zespół serotoninowy: uważaj”). Łączenie leków serotoninergicznych z tramadolem może mieć podobne skutki.

• Wykonaj podstawowe testy bazy danych premedykacji, w tym pełną morfologię krwi, profil chemiczny surowicy i analizę moczu. Powtórz ten test w ciągu jednego lub dwóch miesięcy po rozpoczęciu leczenia, a następnie ponownie co sześć do 12 miesięcy.

• W przypadku pacjentów z chorobami serca w wywiadzie należy rozważyć wykonanie podstawowego elektrokardiogramu podczas przepisywania leków serotoninergicznych, takich jak SSRI, TLPD i SARI, szczególnie jeśli stosowana jest terapia skojarzona.

• Rozważ przekazanie klientom ulotki opisującej możliwe skutki klonidyny i trazodonu, aby poinformować ich, kiedy powinni skontaktować się ze swoim lekarzem weterynarii.9 (Pobierz ulotkę dla klienta ze strony dvm360.com/PsychopharmEffects .)

• Jakiekolwiek leki serotoninergiczne (TLPD, SSRI i SARI, takie jak trazodon) mogą nasilać drgawki u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie i nie powinny być również stosowane u kobiet w ciąży hodowla zwierząt.10

• Ze względu na ich skłonność do hamowania aktywności enzymów wątrobowych cytochromu P450, SSRI i TCA należy stosować ostrożnie z lekami, które opierają się na tym samym układzie metabolicznym. Należą do nich narkotyki, tramadol, benzodiazepiny, ketokonazol i karbamazepina.3

• Fenobarbital może obniżać stężenia SSRI i TLPD w osoczu ze względu na ich wpływ na układ cytochromu P450, zwiększając tym samym metabolizm wątrobowy leków w tych dwóch klasyfikacjach.9 Podobnie, ponieważ SSRI i TLPD mogą hamować aktywność cytochromu P450, istnieje możliwość, że związki te mogą powodować zwiększone stężenia fenobarbitalu i innych leków, których metabolizm zależy od układu cytochromu P450.

PODSUMOWANIE

Terapia wspomagająca w leczeniu zaburzeń zachowania opartych na lęku w medycynie weterynaryjnej może znacznie zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania korzystnego wyniku. Klonidyna i trazodon to dwa środki, które są częściej stosowane w weterynaryjnej medycynie behawioralnej i mogą być stosowane w połączeniu z bardziej tradycyjnymi lekami serotoninergicznymi, aby pomóc we wdrożeniu planu modyfikacji zachowania. Ostrożność w dawkowaniu i sumienna komunikacja z klientem mogą zminimalizować skutki uboczne i zwiększyć satysfakcję klienta, gdy te leki są przepisywane ich psom.

John J. Ciribassi, DVM, DACVB i Kelly Ballantyne, DVM, Chicagoland Veterinary Behavior Consultants, 1042 Mountain Glen Way, Carol Stream, IL 60188.

Od redakcji: dr Ciribassi jest współautorką niedawno dostępnego Decoding Your Dog: The Ultimate Experts Explain Common Dog Behaviors and Reveal How to Prevent or Change Unwanted Ones (Houghton Mifflin Harcourt), pierwszej książki behawioralnej dla właścicieli zwierząt z American College of Veterinary Behaviorists.