Ogólna etykieta w społeczeństwie kambodżańskim

Powitanie

Kambodżanie tradycyjnie witają się wzajemnie dłońmi w formie modlitwy. Podnoszą ręce do poziomu klatki piersiowej i lekko się kłaniają. To się nazywa Som Pas. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższe ręce i niższy łuk, tym większy szacunek jest okazywany. Podczas spotkania Kambodżanie powiedzą Som Pas i powiedzą Choum Reap Sur (Hello). Odchodząc, znowu Som Pas i powiedzą Choum Reap Lir (Goodbye). Kambodżanie używają Som Pas do powitania i okazania szacunku. Gdy jest używany do powitania, byłoby niegrzecznie nie zwracać Som Pas; jest to równoznaczne z odrzuceniem uścisku dłoni oferowanego w kulturze zachodniej.

W dzisiejszej Kambodży akceptowane są wpływy kulturowe Zachodu. Kambodżańscy mężczyźni często podają sobie ręce. Kobiety jednak często trzymają się tradycyjnego powitania i niechętnie podają sobie ręce, ponieważ Kambodżanie nie są przyzwyczajeni do dotykania, zwłaszcza płci przeciwnej. W Stanach Zjednoczonych wiele kobiet w Kambodży nadal niechętnie podaje sobie ręce, zwłaszcza starsze pokolenie lub nowi imigranci.

W sytuacji formalnej Kambodżanie zwracają się do ludzi, a następnie Lok (Pan) lub Lok Srey (Pani) przez swoje imię lub nazwisko i nazwisko. Rzadko używa się nazwiska rodowego, tak jak robią to ludzie z Zachodu. Na przykład nazywam się Keo Mony. Keo to moje nazwisko rodowe, a Mony to moje imię. Zwrócę się do pana Mony. W USA często zwracam się do pana Keo. Niektórzy Kambodżanie uważają używanie tylko nazwiska jako niegrzeczne, ponieważ było to imię ojca, dziadka lub przodka danej osoby.

W nieformalnej sytuacji Kambodżanie będą odnosić się do starszego mężczyzny jako Ta (dziadek), Po ( wujek) lub Bang (brat) i starszej kobiety jako Yeay (babcia), Ming (ciotka) lub Bang Srey (siostra). Są również szeroko stosowane w sytuacji, gdy nie ma pewności co do wieku innych stron, ze względu na kogoś, kto może być starszy. W Kambodży zwrócenie się młodszej osoby do starszej osoby bez użycia tytułu byłoby niegrzeczne lub jako forma niewłaściwego zachowania. Na przykład piętnastoletni chłopiec zadzwoni do swojego trzydziestoletniego sąsiada Sokha Po Sokha lub Bang Sokha. Osoby w tym samym wieku lub młodsze mogą być nazywane imieniem bez tytułu.

Tradycja zmieniła się tak, że dzisiaj, kiedy ludzie witają innych publicznie, mogą używać tych tytułów, aby odzwierciedlić różnice w klasie społecznej czy zawodowej, a nie tylko stażu czy wieku. Na przykład starsi pacjenci często używają jednego z tych terminów, aby pozdrowić młodszego pracownika opieki społecznej, który jest specjalistą w szpitalu.

Głowa i stopy

Kambodżanie uważają głowę za najwyższą część ciało i centralny punkt inteligencji i duchowej substancji. Głowa jest święta. Dlatego dotknięcie lub poklepanie głowy osoby jest skrajną zniewagą.

Wręcz przeciwnie, stopy są uważane za najniższą część ciała i są nieczyste.

Wejście do Wat ( Temple) i interakcja z mnichami

Kambodżanie są w przeważającej mierze buddystami Theravady. Mnisi buddyjscy odegrali ważną rolę w społeczeństwie Kambodży. Mnisi często służą jako wychowawcy i doradcy. Wat jest centrum życia społeczności. W Kambodży większość wiosek ma Wat. W Stanach Zjednoczonych jest też Wat w wielu społecznościach w Kambodży. Niektóre są po prostu mieszkaniami zamienionymi na Wat. Oto kilka nakazów / zakazów wchodzenia do Wata lub interakcji z mnichem:

• Buty lub sandały należy zdjąć przed wejściem do Wata, niezależnie od statusu danej osoby w społeczeństwie; dotyczy to także króla.
• Zwiedzający powinni być odpowiednio ubrani. Mężczyźni powinni nosić koszule i spodnie; nigdy nie powinny nosić koszulki ani szortów. Kobiety nie powinny nosić krótkich spódniczek, głębokich lub otwartych sukienek, które odsłaniają ciało, bardzo kolorowych ubrań lub zbyt dużo perfum.
• W Wacie goście siedzą ze zgiętymi nogami i obiema stopami schowanymi na bok, Som Podejdź i pokłoń się trzy razy.
• Kobiety nie mogą dotykać mnicha. Jeśli kobieta chce wręczyć coś mnichowi, przedmiot ten powinien znajdować się w zasięgu mnicha, a nie wręczać mu bezpośrednio. To ograniczenie dotyczy nawet matki mnicha.
• Mnisi siedzą na podwyższeniu lub na podwyższonym siedzeniu nad świeckimi. Jeśli jednak nie ma platformy ani podwyższonego siedzenia, mnisi mogą również siedzieć na podłodze lub macie, jeśli siadają na poduszce lub złożonym kocu, który symbolizuje wyższe miejsce siedzące.
• Odwiedzający zawsze siadają z ich nogi zgięte, a stopy odchylone do tyłu, gdy mnisi siedzą.
• Nigdy nie stój podczas rozmowy z siedzącymi mnichami. Okazuje poważny brak szacunku.
• Posąg Buddy, dobrze zachowany lub w ruinie, jest przedmiotem świętym, więc nie dotykaj go ani nie stój na ołtarzu.
• Można zwrócić się do mnicha z „Czcigodny”, po którym następuje jego imię lub całe imię (nazwisko i imię).
• Mnisi jedzą tylko śniadania i obiady, które muszą być zakończone przed południem. Wieczorem mnisi mogą pić wodę , mleko lub herbata.Każdy harmonogram lub zaangażowanie powinno uwzględniać to ograniczenie.
• Nie należy próbować jedzenia przeznaczonego dla mnichów przed zjedzeniem go przez mnichów.

Wchodzenie do domu

Podczas wchodzenia do kambodżańskiego domu należy przestrzegać kilku zasad:

• Goście powinni zdjąć buty przed wejściem. Chociaż nie jest to obowiązkowe, Kambodżanie zawsze nalegają na zdjęcie butów, nawet jeśli gospodarz zakazuje im tego. Ma na celu okazanie szacunku.
• Nakrycia głowy należy zdjąć. Kambodżanie noszą kapelusze raczej dla ochrony przed słońcem lub deszczem niż dla stylu. Noszenie kapeluszy w domu jest oznaką braku szacunku.
• Kambodżanie zawsze oferują swoim gościom napoje, takie jak woda, herbata lub sok; czasami oferowane jest również jedzenie. Aby uhonorować gospodarza, oferta zostaje przyjęta, nawet jeśli gość bierze tylko łyk lub gryzie.
• Niektóre domy używają łóżek lub mat do przyjmowania gości. W takim przypadku odwiedzający powinni siedzieć, odchylając nogi do tyłu. Niegrzeczne jest krzyżowanie lub prostowanie nóg.

Szanowanie starszych

Kambodżanie okazują swoim starszym wielki szacunek. Tego szacunku dla starszych uczy się bardzo wcześnie.

Oto kilka nakazów / zakazów w kontaktach ze starszym:

• Młodsza osoba zawsze Som Pas jest starszym pierwszy. Na przykład, gość będzie Som Pas swoim / jej starszym gospodarzem wchodząc do domu, ale młodszy gospodarz będzie najpierw Som Pas jako odwiedzający starszy.
• Młodsza osoba nie powinna siedzieć wyżej niż starszy. Miejsca dla młodszej osoby powinny znajdować się na tym samym poziomie lub poniżej starszego. Siedzenie nad starszym byłoby niegrzeczne lub niegrzeczne. Wiele domów w Kambodży, a także w Stanach Zjednoczonych nadal używa mat, a także krzeseł lub kanap. Jeśli starsza osoba siedzi na macie, młodsza osoba jest niegrzeczna, aby usiąść na krześle, mimo że mu to nakazuje. Siedząc na macie, młodsze osoby powinny ugiąć nogi i przesunąć je na bok, obiema stopami skierowanymi do tyłu. Siedząc na krześle lub kanapie, młodsi ludzie nie powinni krzyżować ani potrząsać nogami.
• Idąc przed starszym lub mijając go, młodsza osoba powinna się kłaniać, aby okazać szacunek. Im niższy ukłon, tym większy szacunek jest okazywany.
• Przyjmując rzeczy od starszego lub wręczając je starszemu, młodsza osoba musi to robić obiema rękami. Starszy zrobi to jedną ręką.
• Głowy starszego nie należy dotykać ani poklepywać. Rodzice z Kambodży zawsze mówią swoim dzieciom, aby nie dotykały ani nie klepały innej osoby po głowie, ponieważ jest to grzech.
• Stojąc lub pozując do zdjęcia, młodsza osoba nigdy nie kładzie ręki na ramieniu starszego. Uważa się to za bardzo niegrzeczne.
• Podczas rozmowy zdejmuj czapki i nie wkładaj rąk do kieszeni.
• Podczas jedzenia nie zaczynaj przed starszym.

W Kambodży, nawet po tak wielu zmianach, nadal kładzie się nacisk na szacunek starszych. W Stanach Zjednoczonych wręcz przeciwnie, wydaje się, że szacunek osób starszych spada, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia. Wielu rodziców jest zajętych pracą, a dzieci mają coraz mniejszy kontakt z innymi mieszkańcami Kambodży. Osoby z Zachodu będą bardzo doceniane i szanowane, jeśli okażą szacunek starszym w Kambodży.

Kwestie wrażliwych pracowników opieki

• Kambodżanie mają tendencję do uśmiechania się lub śmiechu zarówno w pozytywnych, jak i negatywnych sytuacjach, w związku z tym nie należy go automatycznie traktować jako wyrażania szczęścia, zgody, rozbawienia, zażenowania lub ośmieszenia. Należy zachować dużą ostrożność podczas interpretowania uśmiechu lub śmiechu, aby uniknąć nieporozumień.
• Kambodżanie są uważani za nieśmiałych, zwłaszcza kobiety. Wskazane jest, aby pracownicy służby zdrowia wzięli to pod uwagę, próbując przeprowadzić szczerą i otwartą dyskusję ze swoimi pacjentami. Preferowani są dostawcy tej samej płci.
• Medycyna zapobiegawcza jest rzadkością dla Kambodżan. Opieka zdrowotna pozostaje luksusem dla wielu Kambodżan, których na nią nie stać. Od dawna utrzymywane przekonanie, że „jeśli nic nie zepsuło, nie naprawiaj” również odgrywa rolę w tym, że Kambodżanie nie korzystają z profilaktyki.
• Kambodżanie doświadczają niewyobrażalnego cierpienia i przemocy podczas trzydziestu lat brutalnych wojen. Przewlekła choroba psychiczna wpłynęło na wielu Kambodżan. Jednak kulturowo Kambodżanie nie są przyzwyczajeni do otwierania się i dyskutowania o swoich uczuciach, zwłaszcza mężczyzn, ponieważ myślą, że to sprawi, że będą wyglądać na słabych. Utożsamiają też chorobę psychiczną z szaleństwem. Ogromny. Dlatego Kambodżanie często niechętnie rozmawiają o swoich doświadczeniach i związanych z nimi chorobach.
• Poradnictwo jest obce dla Kambodży, niezależnie od tego, czy dotyczy małżeństwa, czy zdrowia, zwłaszcza porady oferowane przez wyszkolonego lub licencjonowanego doradcę. Kiedy potrzebna jest rada, często można o nią poprosić mnicha, tradycyjnego uzdrowiciela / zielarza lub opata.
• Tradycyjni uzdrowiciele lub zielarze (znani jako „kru-Khmer”) i osoby świeckie, które organizują religijne ceremonie uzdrawiania ( ludzie znani jako „aa-jaar”) cieszą się szacunkiem społeczności.Są uważani za liderów w społeczności.
• Wielu Kambodżan nadal jest w dużym stopniu uzależnionych od tradycyjnych uzdrowicieli i tradycyjnych lub ziołowych leków stosowanych w leczeniu wszelkiego rodzaju chorób. Nowoczesne leki są dostępne i łatwe do zdobycia w Kambodży. W rzeczywistości nie są potrzebne żadne recepty, aby je kupić. Jednak dla wielu osób są one zbyt drogie. Tradycyjne leki wytwarzane są z korzeni, kory i kości zwierzęcych. Uważa się, że leczą wiele różnych chorób, nawet AIDS. Żadne przepisy nie regulują tradycyjnych leków. W Stanach Zjednoczonych wielu Kambodżan nadal używa tradycyjnych leków, które są im znane. Są one dostępne w wielu sklepach spożywczych lub wysyłane z Kambodży.
• Kambodżanie zwykle boją się władz. Z kulturowego punktu widzenia strachu uczy się bardzo wcześnie, zaczynając od rodziny. Dzieci uczy się posłuszeństwa zarówno w domu, jak iw szkole. W domu nie wolno im kwestionować autorytetu swoich rodziców, zwłaszcza ojca. Społeczeństwo kambodżańskie pozostaje zdominowane przez mężczyzn. W szkole nauczyciele nie są wyzywani. A później w pracy autorytetem są szefowie. Posłuszeństwo jest normą. Ponadto Kambodżą zawsze rządzili rodzaj, obcy okupanci i tyrańscy przywódcy, których autorytetu nie można kwestionować. Kara zawsze była szybka i surowa dla tych, którzy się odważą. Wielu Kambodżan strach zakorzenił się na całe życie.