Mary McLeod Bethune (Polski)
Córka byłych niewolników, Mary Jane McLeod Bethune, stała się jedną z najważniejszych czarnoskórych wychowawców, przywódców praw obywatelskich i kobiet oraz urzędników rządowych XX wieku stulecie. Założona przez nią uczelnia ustanowiła standardy edukacyjne dla dzisiejszych czarnych uczelni, a jej rola jako doradcy prezydenta Franklina Delano Roosevelta dała Afroamerykanom adwokata w rządzie.
Urodzona 10 lipca 1875 roku w pobliżu Maysville w Karolinie Południowej Bethune była jednym z ostatnich siedemnastu dzieci Samuela i Patsy McLeodów. Po wojnie domowej jej matka pracowała u swojego byłego właściciela, dopóki nie mogła kupić ziemi, na której rodzina uprawiała bawełnę. W wieku dziewięciu lat Bethune mogła zbierać 250 funtów bawełny dziennie.
Bethune skorzystała z wysiłków mających na celu edukację Afroamerykanów po wojnie, kończąc w 1894 roku Scotia Seminary, szkołę z internatem w Północnej Karolinie. Następnie Bethune uczęszczała do Dwight Moody’s Institute for Home and Foreign Missions w Chicago, Illinois. Ale bez kościoła, który chciałby sponsorować ją jako misjonarkę, Bethune została wychowawczynią. Podczas nauczania w Karolinie Południowej poślubiła innego nauczyciela, Alberta Bethune, z którym miała syna w 1899 roku.
Bethunes przeniosła się do Palatki na Florydzie, gdzie Mary pracowała w kościele prezbiteriańskim, a także sprzedawała ubezpieczenia. W 1904 roku jej małżeństwo się rozpadło i Bethune otworzyła szkołę z internatem, Literacką i Przemysłową Szkołę Szkolenia Murzynskich dziewczyn w Daytona Beach. Ostatecznie szkoła Bethune przekształciła się w college, łącząc się z męskim Cookman Institute, tworząc Bethune-Cookman College w 1929 roku. Pierwsze stopnie naukowe przyznała w 1943 roku.
Bethune, mistrzyni równości rasowej i płci, założyła wiele organizacji i kierowało akcją rejestrowania wyborców po tym, jak kobiety uzyskały prawo głosu w 1920 r., ryzykując rasistowskimi atakami. W 1924 r. Została wybrana na przewodniczącą Krajowego Stowarzyszenia Klubów Kolorowych Kobiet, aw 1935 r. Została założycielką Krajowej Rady Murzynskich Kobiet. Bethune odegrała również rolę w przejściu czarnych wyborców z Partii Republikańskiej – „partii Lincolna” – do Partii Demokratycznej podczas Wielkiego Kryzysu. Przyjaciółka Eleanor Roosevelt, w 1936 roku, Bethune została najwyżej rangą Afroamerykanką w rząd, kiedy prezydent Franklin Roosevelt mianował jej dyrektora do spraw murzyńskich w Narodowej Administracji Młodzieży, w której pozostała do 1944 r. Była także przywódczynią nieoficjalnego „czarnego gabinetu” FDR. W 1937 roku Bethune zorganizowała konferencję na temat problemów młodzieży murzyńskiej i murzyńskiej i walczyła o położenie kresu dyskryminacji i linczowi. W 1940 roku została wiceprzewodniczącą Krajowego Stowarzyszenia na rzecz Wspierania Osób Kolorowych (NAACP), którą zajmowała do końca życia. Jako członek rady doradczej, która w 1942 r. Stworzyła Korpus Armii Kobiet, Bethune zapewniła integrację rasową. Mianowana przez prezydenta Harryego S. Trumana Bethune była jedyną kolorową kobietą na konferencji założycielskiej ONZ w 1945 roku. Regularnie pisała do czołowych gazet afroamerykańskich, Pittsburgh Courier i Chicago Defender.
Ponadto Bethune była bizneswoman, która była współwłaścicielką ośrodka wypoczynkowego w Daytona na Florydzie i współzałożycielką Centralnego Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie w Tampie. Uhonorowana wieloma nagrodami, życie Bethune zostało uczczone pomnikiem w Waszyngtonie w 1974 r. I znaczkiem pocztowym w 1985 r. Jej ostatnią rezydencją jest National Historic Site.