Sir Walter Raleigh (Polski)

Sir Walter Raleigh, Raleigh pisał również Ralegh (ur. 1554 ?, Hayes Barton, niedaleko Budleigh Salterton, Devon, Anglia – zmarł w październiku 29, 1618, Londyn), angielski poszukiwacz przygód i pisarz, ulubieniec królowej Elżbiety I, która w 1585 r. Nadała mu tytuł szlachecki. Oskarżony o zdradę przez następcę Elżbiety, Jakuba I, został uwięziony w Tower of London i ostatecznie skazany na śmierć. / p>

Raleigh był młodszym synem Waltera Raleigha (zm. 1581) z Fardell w Devon, przez jego trzecią żonę, Katherine Gilbert (z domu Champernowne). W 1569 roku walczył po stronie hugenotów (francuskich protestantów) w wojnach religijnych we Francji, a później wiadomo, że był w Oriel College w Oksfordzie (1572) oraz w Middle Temple prawniczych (1575). W 1580 roku walczył z irlandzkimi rebeliantami w Munster, a jego szczera krytyka sposobu realizacji polityki angielskiej w Irlandii zwróciła na niego uwagę królowej Elżbiety. W 1582 roku stał się ulubieńcem monarchy i zaczął zdobywać lukratywne monopole, nieruchomości i wpływowe pozycje. Jego irlandzka służba została nagrodzona rozległymi posiadłościami w Munster. W 1583 roku królowa zapewniła mu dzierżawę części Durham House in the Strand w Londynie, gdzie miał monopol na licencje na wino (1583) i eksport sukna (1585); został naczelnikiem stanarów (kopalni cyny w Kornwalii), porucznikiem Kornwalii i wiceadmirałem Devon i Kornwalii oraz często zasiadał jako członek parlamentu. W 1587 roku, dwa lata po tym, jak został pasowany na rycerza, Raleigh został kapitanem gwardii królowej. Jego ostatnia nominacja do korony była gubernatorem Jersey (jednej z Wysp Normandzkich) w 1600 roku.

W 1592 roku Raleigh nabył posiadłość Sherborne w Dorset. Chciał się osiedlić i założyć rodzinę. Jego małżeństwo z Elżbietą, córką Sir Nicholasa Throckmortona, prawdopodobnie już w 1588 roku, było utrzymywane w tajemnicy przed zazdrosną królową. W 1592 r. Narodziny syna zdradziły go, a on i jego żona zostali uwięzieni w Tower of London. Raleigh kupił swoje zwolnienie z zysków z wyprawy korsarskiej, w którą zainwestował, ale nigdy nie odzyskał przewagi na dworze. Dziecko nie przeżyło; drugi syn, Walter, urodził się w 1593 r., a trzeci syn, Carew, w 1604 lub 1605 r.

Chociaż Raleigh był ulubieńcem królowej, nie był popularny. Jego duma i ekstrawaganckie wydatki były notoryczne i został zaatakowany za niekonwencjonalne myślenie. W broszurze jezuickiej z 1592 r. Oskarżono go o prowadzenie „szkoły ateizmu”, ale nie był ateistą w nowoczesnym sensie, był odważnym mówcą, zainteresowanym sceptyczną filozofią i poważnym studentem matematyki jako pomocy w nawigacji. Studiował także chemię i mieszał receptury medyczne. Stary pomysł, że William Shakespeare satyrował krąg Raleigha pod nazwą „School of Night”, jest teraz całkowicie zdyskredytowany.

Zerwanie Raleigha z królową poszerzyło jego osobistą sferę działania. W latach 1584-1589 próbował założyć kolonię w pobliżu wyspy Roanoke (w obecnej Karolinie Północnej) , którą nazwał Wirginią, ale sam nigdy tam nie postawił stopy. W 1595 r. poprowadził wyprawę do dzisiejszej Wenezueli w Ameryce Południowej, płynąc w górę rzeki Orinoko w sercu hiszpańskiego imperium kolonialnego. Opisał wyprawę w swojej książce Odkrycie Gujany ( 1596). Hiszpańskie dokumenty i historie opowiadane przez Indian przekonały go o istnieniu Eldorado (El Dorado), władcy Manoa, rzekomo bajecznego miasta ze złota w głębi Ameryki Południowej. Zlokalizował kilka kopalni złota, ale nikt nie wspierał jego projektu kolonizacji tego obszaru. W 1596 r. Udał się z Robertem Devereux, 2. hrabią Essex, na nieudaną wyprawę do hiszpańskiego miasta Kadyks i był kontradmirałem Essex podczas wyprawy na Wyspy w 1597 r., Wyprawy na Azory.

Agresywna polityka Raleigha wobec Hiszpanii nie polecała go królowi Pacyfiku Jakubowi I (panował w latach 1603–1625). Jego wrogowie starali się doprowadzić do jego ruiny, aw 1603 roku on i inni zostali oskarżeni o spiskowanie w celu zdetronizowania króla.Raleigh został skazany na podstawie pisemnych zeznań Henryego Brookea, lorda Cobhama, a po ostatniej chwili zwolnienia z wyroku śmierci został wysłany do Wieży. Walczył, by uratować Sherborne, co przekazał w zaufaniu dla swojego syna, ale błąd pisarski unieważnił czyn. W 1616 roku został zwolniony, ale nie został ułaskawiony. Wciąż miał nadzieję, że wykorzysta bogactwo Wenezueli, argumentując, że kraj został scedowany na Anglię przez jej rodzimych wodzów w 1595 roku. Za pozwoleniem króla sfinansował i poprowadził tam drugą wyprawę, obiecując otworzyć kopalnię złota bez obrażania Hiszpanii. Silna gorączka uniemożliwiła mu prowadzenie ludzi w górę rzeki. Jego porucznik Lawrence Kemys spalił hiszpańską osadę, ale nie znalazł złota. Syn Raleigha, Walter, zginął w akcji. Król Jakub powołał się na wyrok w zawieszeniu z 1603 r., Aw 1618 r., Po napisaniu zaciekłej obrony swoich czynów, Raleigh został stracony.

Popularne uczucie towarzyszyło Raleighowi od 1603 roku. Po 1618 roku jego sporadyczne pisma były zbierane i publikowane, często z niewielką dyskryminacją. Autentyczność niektórych przypisywanych mu drobnych dzieł jest nadal niepewna. W jego dłoni zachowało się około 560 wierszy wersetów. Zwracają się do królowej jako Cynthia i narzekają na jej nieuprzejmość, prawdopodobnie w związku z jego uwięzieniem w 1592 r. Jego najbardziej znane dzieła prozatorskie, oprócz Odkrycia Gujany, to Raport z prawdy o walce o Iles of Açores This Last Sommer (1591; ogólnie znany jako The Last Fight of Revenge) i The History of the World (1614). Ostatnia praca, podjęta w Wieży, trwa od powstania do II wieku pne. Historia ukazana jest jako zapis Bożej Opatrzności, doktryny, która zadowoliła współczesnych i przeciwdziałała zarzutom ateizmu. Król Jakub miał zwrócić uwagę na liczne ostrzeżenia, że niesprawiedliwość królów jest zawsze karana.

// terytorium, był wspierany przez znaczące umiejętności praktyczne i przekonujące pióro, ale pewna rozbieżność między wizją a czynem sprawiła, że był mniej skuteczny niż obiecał jego dary.