Sekrety mózgu z ADHD

Zespół deficytu uwagi / nadpobudliwości jest zagmatwany, sprzeczny, niespójny i frustrujący. To jest przytłaczające dla ludzi, którzy z nim żyją na co dzień. Kryteria diagnostyczne stosowane przez ostatnie 40 lat sprawiają, że wiele osób zastanawia się, czy mają tę chorobę, czy nie. Diagnostycy mają długie listy objawów do przejrzenia i sprawdzenia. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych zawiera 18 kryteriów, a na innych listach objawów podaje się aż 100 cech.

Praktycy, w tym ja, próbowali ustalić prostszy i jaśniejszy sposób zrozumienia ADHD. Szukaliśmy „jasnej i lśniącej linii”, która określa stan, wyjaśnia źródło upośledzeń i daje wskazówki, co z tym zrobić.

Moja praca sugeruje, że przez ostatnią dekadę brakowało nam czegoś ważnego na temat podstawowej natury mózgu ADHD. Wróciłem do ekspertów w sprawie tej choroby – setki osób i ich rodzin, z którymi pracowałem, u których zdiagnozowano chorobę – aby potwierdzić moją hipoteza. Moim celem było poszukiwanie cechy, którą mają wszyscy chorzy na ADHD, a której nie mają osoby neurotypowe.

Znalazłem to. Jest to układ nerwowy ADHD, wyjątkowa i specjalna kreacja, która reguluje uwagi i emocji w inny sposób niż układ nerwowy osób bez schorzenia.

Strefa ADHD

Niemal każdy z moich pacjentów i ich rodzin chce odrzucić termin Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, ponieważ opisuje przeciwieństwo tego, czego doświadczają w każdej chwili ich życia. Trudno nazwać coś zaburzeniem, gdy daje wiele pozytywów. ADHD nie jest uszkodzonym ani wadliwym układem nerwowym. Jest to układ nerwowy, który działa dobrze, stosując własny zestaw reguł.

Pomimo związku ADHD z trudnościami w uczeniu się, większość osób z układem nerwowym ADHD ma znacznie wyższe niż przeciętne IQ. Używają również tego wyższego IQ w inny sposób niż ludzie neurotypowi. Zanim większość osób z tą chorobą osiągnie szkołę średnią, są w stanie uporać się z problemami, które przytłaczają wszystkich innych i mogą przejść do rozwiązań, których nikt inny nie widział.

Ogromny większość dorosłych z układem nerwowym ADHD nie jest jawnie nadpobudliwa. Są wewnętrznie nadpobudliwi.

Osoby z tą chorobą nie tracą uwagi. Za bardzo zwracają uwagę na wszystko. Większość osób z nieleczonym ADHD ma w głowie cztery lub pięć rzeczy naraz. Cechą charakterystyczną układu nerwowego ADHD nie jest deficyt uwagi, ale niekonsekwentna uwaga.

Każdy z ADHD wie, że może „wejść w strefę” przynajmniej cztery lub pięć razy dziennie. strefy, nie mają żadnych upośledzeń, a deficyty funkcji wykonawczych, które mogły mieć przed wejściem do strefy, znikają.Ludzie z ADHD wiedzą, że są bystrzy i sprytni, ale nigdy nie są pewni, czy ich zdolności pojawią się, gdy ich potrzebują. fakt, że objawy i zaburzenia pojawiają się i znikają w ciągu dnia, jest cechą definiującą ADHD. To sprawia, że stan ten jest tajemniczy i frustrujący.

Osoby z ADHD dostają się do strefy głównie poprzez bycie zainteresowani tym, co robią lub zaintrygowani tym, co robią. Nazywam to układem nerwowym opartym na zainteresowaniach. Osądowi przyjaciele i rodzina postrzegają to jako niewiarygodne lub samodzielne. Kiedy przyjaciele mówią: „Możesz robić to, co lubisz”, opisują istotę układu nerwowego ADHD.

Osoby z ADHD kumple również wchodzą do strefy, gdy są wyzwani lub rzucani do środowiska rywalizacji. Czasami uwagę zwraca nowe lub nowe zadanie. Nowość jest jednak krótkotrwała i po pewnym czasie wszystko się starzeje.

Większość osób z układem nerwowym ADHD może wykonywać zadania i uzyskiwać dostęp do swoich umiejętności, gdy zadanie jest pilne – zrób lub zgiń na przykład termin. Dlatego prokrastynacja jest prawie powszechnym upośledzeniem u osób z ADHD. Chcą wykonać swoją pracę, ale nie mogą zacząć, dopóki zadanie nie stanie się interesujące, wymagające lub pilne.

Jak działa reszta świata

90 procent ludzi bez ADHD na świecie określa się jako „neurotypowe”. Nie chodzi o to, że są „normalne” lub lepsze. Ich neurologia jest akceptowana i popierana przez świat. Dla osób z neurotypowym układem nerwowym zainteresowanie zadaniem, wyzwanie lub znalezienie nowego lub pilnego zadania jest pomocne, ale nie jest to warunek konieczny do zrobienia tego.

Osoby neurotypowe wykorzystują trzy różne czynniki zdecydować, co zrobić, jak zacząć i trzymać się tego, dopóki nie zostanie ukończone:

1. pojęcie ważności (uważają, że powinni to zrobić).

2.pojęcie o drugorzędnym znaczeniu – motywuje ich to, że ich rodzice, nauczyciel, szef lub ktoś, kogo szanują, uważa, że zadanie jest ważne.

3 . koncepcja nagród za wykonanie zadania i konsekwencje / kary za niezrobienie tego.

Osoba z układem nerwowym ADHD nigdy nie była w stanie wykorzystać pojęcia ważności lub nagrody, aby rozpocząć i wykonać zadanie. Wiedzą, co jest ważne, lubią nagrody i nie lubią kary. Ale dla nich rzeczami, które motywują resztę świata, są po prostu zepsuty.

Niemożność wykorzystania znaczenia i nagród w celu uzyskania motywacji ma wpływ na życie osób z ADHD:

W jaki sposób osoby z rozpoznaniem ADHD mogą wybierać między wieloma opcjami, jeśli nie mogą wykorzystać koncepcji ważności i korzyści finansowych, aby ich zmotywować?

W jaki sposób mogą podejmować ważne decyzje, jeśli koncepcje ważne i nagrody nie są pomocne w podejmowaniu decyzji ani nie motywują do robienia tego, co wybiorą?

To zrozumienie wyjaśnia, dlaczego żadna z terapii poznawczych i behawioralnych stosowanych w leczeniu objawów ADHD nie przynosi trwałych korzyści. Naukowcy postrzegają ADHD jako pochodzące z wadliwego lub opartego na deficycie układu nerwowego. Widzę ADHD wynikające z układu nerwowego, który działa doskonale według własnego zestawu reguł. Niestety, nie działa zgodnie z żadną z zasad ani technik nauczanych i zalecanych w neurotypowym świecie. Dlatego:

Osoby z ADHD nie pasują do standardowego systemu szkolnego, który opiera się na powtarzaniu tego, co ktoś uważa za ważne i istotne.

Osoby z ADHD nie rozwijają się w standardowa praca, która płaci ludziom za pracę nad tym, co ktoś inny (mianowicie szef) uważa za ważne.

Osoby z ADHD są zdezorganizowane, ponieważ prawie każdy system organizacyjny jest zbudowany na dwóch rzeczach – ustalaniu priorytetów i zarządzanie czasem – że osoby z ADHD nie radzą sobie dobrze.

Osoby z ADHD mają trudności z wyborem między alternatywami, ponieważ wszystko jest tak samo nieważne. Dla nich wszystkie alternatywy wyglądają tak samo.

Osoby z układem nerwowym ADHD wiedzą, że jeśli zaangażują się w zadanie, mogą to zrobić. Osoby z układem nerwowym ADHD są dalekie od zniszczenia towarów, są bystre i sprytne. Głównym problemem jest to, że zaraz po urodzeniu otrzymali neurotypowy podręcznik właściciela. To działa dla wszystkich innych, nie dla nich.

Nie zamieniaj osób z ADHD w neurotypy

Konsekwencje tego nowego zrozumienia są ogromne. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest to, aby trenerzy, lekarze i specjaliści przestali próbować zmieniać osoby z ADHD w osoby neurotypowe. Celem powinna być interwencja tak wcześnie, jak to możliwe, zanim jednostka zostanie sfrustrowana i zdemoralizowana przez zmaganie się w neurotypowym świecie, w którym talia jest ustawiona przeciwko niemu. Podejście terapeutyczne, które ma szansę zadziałać, gdy nic innego nie działa, powinno składać się z dwóch elementów:

Zrównać neurologiczne pole gry za pomocą leków, aby osoba z ADHD miała zdolność koncentracji, kontrolę impulsów i zdolność być spokojnym w środku. W przypadku większości ludzi wymaga to dwóch różnych leków. Stymulanty poprawiają codzienną wydajność osoby z ADHD, pomagając jej w załatwianiu spraw. Nie są skuteczne w łagodzeniu wewnętrznego pobudzenia, które ma wiele osób z ADHD. W przypadku tych objawów większość ludzi odniesie korzyści, dodając jeden z leków agonistycznych alfa (klonidyna / Kapvay lub guanfacyna / Intuniv) do stymulatora.

Jednak leki na ADHD to za mało. Osoba może przyjmować właściwe leki we właściwej dawce, ale nic się nie zmieni, jeśli nadal będzie podchodzić do zadań ze strategiami neurotypowymi.

Drugim elementem zarządzania objawami ADHD jest poproszenie osoby o stworzenie własnego podręcznika właściciela ADHD . Ogólne podręczniki właściciela, które zostały napisane, były rozczarowujące dla osób z tą chorobą. Podobnie jak wszyscy inni, osoby z ADHD z czasem rosną i dojrzewają. Jakie zainteresowania i wyzwania kogoś w wieku siedmiu lat nie będą go interesować i rzucać wyzwanie w wieku 27 lat.

Napisz własne zasady

Podręcznik właściciela ADHD musi być oparty na aktualnych sukcesach. Jak teraz dostaniesz się do strefy? W jakich okolicznościach odnosisz sukcesy i prosperujesz w obecnym życiu? Zamiast skupiać się na tym, gdzie ci się nie udaje, musisz określić, w jaki sposób dostaniesz się do strefy i funkcjonujesz na niezwykłych poziomach.

Zwykle sugeruję, aby moi pacjenci nosili przy sobie notes lub magnetofon przez miesiąc, aby zapisz lub wyjaśnij, jak trafiają do strefy.

Czy to dlatego, że są zaintrygowani? Jeśli tak, co konkretnie w zadaniu lub sytuacji intryguje ich?

Czy to dlatego, że czują się konkurencyjni? Jeśli tak, to co w „przeciwniku” lub sytuacji wywołuje konkurencyjne soki?

Pod koniec miesiąca większość ludzi zebrała 50 lub 60 różnych technik, o których wiedzą, że są dla nich skuteczne.Kiedy są wezwani do działania i angażują się, rozumieją teraz, jak działa ich układ nerwowy i jakie techniki są pomocne.

Widziałem, jak te strategie działają u wielu osób z ADHD, ponieważ cofnęły się i zorientowały się wyzwalacze, które muszą pociągnąć. To podejście nie próbuje zmieniać ludzi z układem nerwowym ADHD w neurotypowych (tak jakby to było możliwe), ale zapewnia pomoc przez całe życie, ponieważ opiera się na ich mocnych stronach.

William Dodson, MD, jest członkiem Panelu Przeglądu Medycznego ADHD ADDitude.

WSPARCIE ADDITUDE
Dziękujemy za przeczytanie ADDitude. Aby wesprzeć naszą misję zapewniania edukacji i wsparcia ADHD, rozważ subskrypcję. Twoi czytelnicy i wsparcie pomagają nam udostępniać nasze treści i dotrzeć do nich. Dziękuję.

Zaktualizowano 9 listopada 2020 r.