Rekonstrukcja (1865–1877)

Wydarzenia

1865

Lincoln zostaje zamordowany; Johnson zostaje prezydentem

Kongres ustanawia Wspólną Komisję ds. Odbudowy

1866

Johnson weta odnawia statut Freedmens Bureau

Kongres zatwierdza ustawę o prawach obywatelskich z 1866 roku w stosunku do weta Johnsona Projekt kongresu Czternasta poprawka Johnson dostarcza „Swing Around the Circle ”

Kluczowi ludzie

• Andrew Johnson

  17-ty prezydent USA; walczył z radykalnymi republikanami w Kongresie o kluczowe przepisy dotyczące odbudowy

Rekonstrukcja po Lincolnie

Zabójstwo Lincolna najwyraźniej dało radykalnym republikanom w Kongresie jasną ścieżkę, której potrzebowali, aby zrealizować swój plan odbudowy. Nowy prezydent Andrew Johnson , wydawał się w przeszłości popierać zjednoczone środki przeciwko Południu: nie lubił elity Southernplanter i uważał, że była ona główną przyczyną wojny domowej. Ale Johnson zaskoczył radykalnych republikanów, konsekwentnie blokując ich próby wprowadzenia karnych przepisów.

Johnson, Laissez-Fai re, i prawa stanów

Johnson, demokrata, wolał silniejszy rząd federalny (w stosunku do rządu federalnego) i wierzył w doktrynę leseferyzmu, która głosiła, że rząd federalny powinien trzymać się z dala od i sprawy społeczne jego mieszkańców. Nawet po wojnie secesyjnej Johnson uważał, że prawa państw mają pierwszeństwo przed władzą centralną i nie zgadzał się z ustawodawstwem, które wpłynęło na amerykańską gospodarkę. Odrzucił wszystkie radykalne republikańskie próby rozwiązania systemu plantacji, reorganizacji południowej gospodarki i ochrony praw obywatelskich Czarnych.

Chociaż Johnson nie lubił południowej elity plantatorów, jego działania sugerują coś innego: ułaskawił więcej ludzi niż jakikolwiek prezydent przed nim, a większość z nich to zamożni właściciele ziemscy z południa. Johnson podzielał również rasistowski punkt widzenia południowych arystokratów, który wcześniej niewolnicy nie powinni mieć takich samych praw jak biali w Unii. Johnson sprzeciwiał się Biurowi Wyzwoleńców, ponieważ uważał, że kierowanie byłych niewolników do specjalnej pomocy byłoby szkodliwe dla Południa. Uważał również, że biuro było przykładem przejmowania przez rząd federalny władzy politycznej zarezerwowanej dla stanów, co było sprzeczne z jego ideologią prokaństwową.

Rekonstrukcja prezydenta

Podobnie jak Lincoln, Johnson chciał odbudować Unię w jak najkrótszym czasie. Gdy Kongres był w przerwie, prezydent zaczął realizować swoje plany, które stały się znane jako Prezydencka odbudowa, zwrócił skonfiskowane nieruchomości białym południowcom, wydał setki ułaskawień dla byłych oficerów konfederatów i urzędników rządowych oraz podkopał Biuro Wyzwoleńców, nakazując mu zwrot wszystkich skonfiskowanych ziem. Johnson wyznaczył także gubernatorów do nadzorowania tworzenia konstytucji nowego stanu i zgodził się na ponowne przyjęcie każdego stanu pod warunkiem ratyfikowania trzynastej poprawki, która zniosła niewolnictwo. Mając nadzieję, że rekonstrukcja zostanie zakończona do czasu ponownego zebrania Kongresu kilka miesięcy później, ogłosił Rekonstrukcję pod koniec 1865 roku.

Wspólny Komitet ds. Odbudowy

Radykalni i umiarkowani republikanie w Kongresie byli furiousthat Johnson zorganizował własne wysiłki związane z rekonstrukcją na południu bez ich zgody. Johnson nie zapewniał żadnego bezpieczeństwa byłym niewolnikom, a jego ułaskawienie pozwoliło wielu tym samym zamożnym właścicielom ziemskim z południa, którzy sprawowali władzę przed wojną, odzyskać kontrolę nad rządami stanowymi. Aby rzucić wyzwanie Prezydenckiej odbudowie, Kongres powołał Komisję Mieszaną ds. Odbudowy w 1865 r., A komisja zaczęła opracowywać surowsze wymagania dotyczące readmisji w stanach południowych.

Koniec Biura Wyzwoleńców

Na początku 1866 roku, Kongres zagłosował za odnowieniem statutu, który stworzył Biuro Wyzwoleńców, w odwecie za fakt, że Johnson odebrał mu władzę. Kongres zmienił również statut, aby uwzględnić specjalne sądy prawne, które zastąpiłyby sądy południowe. Johnson jednak zawetował odnowione Biuro Wyzwoleńców, po raz kolejny wykorzystując argument Stanów Zjednoczonych dotyczący praw, że rząd federalny nie powinien pozbawiać stanów ich uprawnień sądowniczych. Johnson twierdził również, że zapewnienie specjalnej ochrony Czarnym nie było obowiązkiem rządu federalnego. Chociaż pierwsza próba Kongresu, aby obalić weto, nie powiodła się, druga próba zakończyła się sukcesem w utrzymaniu biura. Biuro zostało jednak osłabione, a Kongres ostatecznie je zakończył w 1872 roku.