Fałszywy domek na drzewie, prawdziwe wspomnienia: życie w domu samotny dom

Saga domu samego w domu rozpoczęła się jesienią w listopadzie 1920 roku, kiedy – zgodnie z pozwoleniami na budowę wydanymi przez Towarzystwo Historyczne Winnetka – rozpoczęto budowę został zatwierdzony na trzypiętrowy dom w wiosce Winnetka, około 20 mil na północ od Chicago. Jego pierwszy pędzel zyskał sławę w 1974 roku, kiedy nowo wyremontowana kuchnia w domu (na przykład mozaika w kolorze rdzy, oświetlenie toru i krzesła reżyserskie w kolorze kelly zielonym) została opisana we wrześniowym numerze Better Homes & Ogrody. Następnie właściciele Carolyn i Kully Rohlen wyjaśnili, jak zmienili konfigurację swojej kuchni, aby pomieścić częste imprezy z zupami, i dodali centralną wyspę, aby zapewnić dużo miejsca na kontuar. „Jak wielu gospodyń domowych w dzisiejszych czasach” – napisano w czasopiśmie – „Carolyn uważa, że konserwowanie pomidorów w domu to radość”.

Pod koniec lat 80. dom został zakupiony przez Johna i Cynthię Abendshien, przeszczepów z innego przedmieścia Chicago: Evanston, gdzie John Hughes nakręcił swój film z 1984 roku Sixteen Candles. Tam para poznała kierownika lokalizacji Jacolyn Bucksbaum, który był zainteresowany wykorzystaniem domu Evanstonów w Abendshiens do nowego filmu Hughesa Wujek Buck.

Tak się nie stało. Ale półtora roku później ponownie spotkali Bucksbauma – tym razem szukając w Winnetka bożonarodzeniowej komedii zatytułowanej Sam w domu. „Nie mogłem sobie wyobrazić, że to wielki hit” – powiedział John. „Ale moja żona pomyślała, że to bardzo sprytny film i będzie to naprawdę dobry film. Oczywiście miała rację”.

Para zgodziła się, że film produkcyjny będzie w ich domu przez około sześć tygodni. zakończył pracę w domu przez około cztery miesiące.

Chociaż większość filmu została nakręcona na scenie dźwiękowej, sam dom został pokazany na zdjęciach zewnętrznych, a także ujęciach wnętrz skupionych wokół salonu i Wielkie schody w holu. Zespół zabrał się do pracy, wieszając nową świąteczną tapetę i budując zewnętrzne schody prowadzące do piwnicy, z których włamywacz Marv w końcu się ześlizgnął. „Przynieśli koparko-ładowarkę i wykopali teren, włożyli sztuczne stopnie i fałszywe drzwi – powiedział John. „A potem, po sesji, wypełnili to wszystko z powrotem i ponownie nakręcili. Nigdy nie można było powiedzieć, że to się stało”.

Załoga wzniosła również raczej zrujnowany domek na drzewie i przymocowała go do tyrolki, z której Kevin Culkina użyłby do ucieczki przed Mokrymi Bandytami. Po zakończeniu sesji film wylądował w krojowni Abendshienów podłoga. „Ludzie pytają, dlaczego nie zatrzymaliśmy domku na drzewie” – powiedział John. „No cóż, numer jeden, to było trochę brzydkie. Po drugie, myślałem, że może to być uciążliwość publiczna, że może nie być bezpieczne”.

Kiedy zdjęcia rozpoczęły się oficjalnie w lutym 1990 roku, Production wynajął mieszkanie dla rodziny na pobyt. Spędzili tam tylko kilka nocy, zanim zamiast tego zamienili swój apartament na drugim piętrze w prowizoryczne mieszkanie. „Przynieśliśmy tam trochę sprzętu do gotowania, płytę grzejną i lodówkę” – John wyjaśnił. Najmłodszy Abendshien pożywił się gdzie indziej: „Byłem w przedszkolu, kiedy kręcili, więc rano szedłem do szkoły, a potem wracałem do domu i prosto do wózka z rzemieślniczą usługą gastronomiczną” – wspomina Lauren, córka Johna ze śmiechem. Brałem filiżanki kawy i po prostu napełniałem je cukierkami ”.

W warsztatach rzemieślniczych rodzina pocierała łokcie gwiazdami filmu, w tym Catherine OHara (która grała mamę Kate), Johnem Heardem (który grał tatę Petera) i Daniel Stern (który grał włamywacza Marv). Lauren spędziła także czas z dziecięcymi gwiazdami filmu, Macaulayem i jego młodszym bratem Kieranem Culkinem – który grał w filmie kuzyna Fullera, który uwielbia Pepsi, a teraz występuje w serialu HBO Succession.

„Pamiętam, jak Daniel Stern robił wszystko, co w jego mocy, aby spędzać czas z dziećmi z sąsiedztwa – aby wskazać im magię filmu” – powiedziała Lauren „Opowiadał te wszystkie szalone historie o tym, jak nakręcili pewne sceny, scenę, w której jego postać przechodzi przez tylne okno domu i stąpnie po tych wszystkich ozdobach choinkowych. Aby sfilmować tę scenę, umieścili Daniela Sterna na parze gumowych nóżek, które zakrywały jego bose stopy, aby chronić go przed skaleczeniem o szkło. I pokazywał nam swoje gumowe nóżki ”.

Kiedy rodzina wychodziła z ich zastępczego mieszkania, oglądali kilka scen kręconych, w tym Kevin zjeżdżał po schodach na zjazd frontowymi drzwiami— starannie zaaranżowany wyczyn, w którym wspornikowa rampa została zbudowana nad balustradą, pozwalając dublerowi zjechać w dół i wylądować na platformie awaryjnej na zewnątrz.

Jeśli zastanawiasz się, czy któryś z mieszkańców domu zabrał własny zjazd saneczkowy po schodach, odpowiedź brzmi: nie.

„Wiedziałem, że jeśli spróbuję zejść po schodach na sankach, skończę na ścianie” – powiedziała Lauren. „Zrobiłem jednak, że wysłałem mój plaster kapusty w dół rampy pomiędzy ujęciami. ”

Abendshiens może być trudny do pozostania poza ramką. Laura musiała czołgać się po wojsku z pokoju rodziców (gdzie był telewizor) do swojej sypialni, aby uniknąć rzucania cienia na okno. John nieświadomie zniszczył śnieżną scenę, której filmowcy potrzebowali do wielkiego momentu, kiedy Kevin w końcu spotyka się z rodziną.

„Wracałem tamtego wieczoru” – wspomina John. „Wjechałem na podjazd i utknąłem. Pomyślałem: nie martw się, jestem w domu. Wysiadłem z samochodu, ruszyłem przez trawnik do frontowych drzwi i wszedłem do środka. Była tam cała załoga. Kolumb patrzy na mnie i mówi: „Nie mogę uwierzyć, że to się dzieje. Czekaliśmy na ten śnieg. ”… Bardzo się starali, aby ustawić kamerę wokół mojego samochodu i wokół utworzonych przeze mnie torów”.

W maju, ponad cztery miesiące po przybyciu do progu 671 Lincoln Avenue, załoga w końcu spakowała swoje świąteczna tapeta i światła klieg. Home Alone zostało otwarte sześć miesięcy później – skromnie, w zaledwie 1202 kinach w całym kraju – ale poczta pantoflowa szybko się rozniosła … i gdy to się stało, Abendshienowie zaczęli zauważać napływ samochodów parkujących przed ich domem i nieznajomych zatrzymujących się na ich chodniku, rzut oka na ich nowo słynny dom.

Nawet w czasach sprzed wprowadzenia Map Google nie było Trudno jest ustalić lokalizację domu, po części dzięki fragmentowi filmu. Tuż przed kulminacyjnym punktem kulminacyjnym filmu Kevin odwiedza warsztat Świętego Mikołaja, mówiąc palącemu łańcuchowi Krisowi Kringle, że mieszka przy 671 Lincoln Boulevard. Jego dialog celowo zniekształcił rzeczywisty adres domu – ale to nie wystarczyło, aby oszukać chętnych fanów.

Kiedy Richard Roeper, scenarzysta Chicago Sun-Times, zatrzymał się przed domem zimą 1991 roku, poinformował, że około 400 pojazdy ustawiły się w kolejce zarówno w Wigilię, jak i Boże Narodzenie, i że około 35 samochodów na godzinę wciąż jeździło cichą ulicą Winnetka.

Niestety Abendshiens nie wszyscy gapie byli treści, aby zachować uprzejmy dystans. Niektórzy pukali do drzwi. Bardziej bezczelni w rzeczywistości wędrowali na podwórko, rzekomo w poszukiwaniu domku na drzewie.

Inni poszli dalej – szczególnie w Halloween. Dom obrzucono papierem toaletowym, jajkami, a nawet wypiekami. Pewnego roku, Laura powiedziała, „poszli do sklepu spożywczego i kupili gotowy tort urodzinowy oraz tort na naszych drzwiach. Sprzątanie było trudne – w siatkowych drzwiach był lukier”.

Jednak przede wszystkim Abendshienowie podchodzili do popularności domu spokojnie, grzecznie prosząc napastników o opuszczenie podwórka i przy wielu okazjach, przedstawiając się bardziej szanowanym gościom – zagranicznemu ambasadorowi, prezesowi japońskiego banku, licznym odbiorcom Make-a-Wish.

„Mieliśmy zaszczyt spotkać po drodze tak wielu wspaniałych ludzi” – powiedział John .