Czy niewidomi śnią w kolorze?

Czy niewidomi śnią w kolorze?

Monitor Braillea
maj 2014

(wstecz) (spis treści) (dalej)

Czy ślepi ludzie śnią w kolorze?
autor: Erin Jepsen
Od redakcji: Czasami narzekam na rozmycie opinii i wiadomości, na tendencję do wywyższania reportera ponad wydarzenia, które doniesień io tym, jak łatwo akceptujemy jedną stronę historii, nie żądając drugiej strony, a następnie niektórzy rozważali dyskusję na temat sprzecznych punktów widzenia. Kiedy wykonujemy artykuł dochodzeniowy, Monitor próbuje porozmawiać z tymi, którzy narzekają, i tymi, którzy są celem skarg. Z pewnością ważymy naszą syntezę tego, co nam powiedziano i co zaobserwowaliśmy, ale mamy również nadzieję, że dostarczymy czytelnikom wystarczających informacji, aby wyciągnąć własne wnioski na temat tego, co zostało zgłoszone.
To, co następuje, nie jest artykułem śledczym. Jest to zdecydowanie mocno ugruntowana opinia, która może sprawić, że ci z nas, którzy uważają się za postępowych w sposobie myślenia o ślepocie, zaczną kwestionować, czy doceniamy wszystko, co mogą nam powiedzieć nasze zmysły, czy po prostu doceniamy ich posiadanie, chociaż są kiepskimi substytutami być może ze względu na zmysł wzroku.
Oto perspektywa matki niewidomego dziecka, matki, która ma trochę wzroku, ale uważa się za ślepą i uważa, że jest tak cenna:

Czy kiedykolwiek zapytano Cię o to, & ldquo; Czy osoby niewidome śnią w kolorze? & rdquo; & rsquo; chciałbym odpowiedzieć na to pytanie, ale nie w taki sposób, w jaki myślisz. & rsquo; chciałbym powiedzieć, że osoby niewidome muszą śnić więcej w kolorze, nie dosłownie, ale w przenośni. Pozwólcie, że wyjaśnię, jeśli mogę.
W naszym świecie istnieje przewlekła choroba, która rozpaczliwie wymaga zmiany. Odrzuciliśmy to, ale wciąż czai się w naszej kulturze, w książkach, filmach, rozmowach i niepotrzebnie ograniczonych oczekiwaniach. My & rsquo; będziemy to nazywać & ldquo; sightism & rdquo; z braku lepszego terminu i, szybko zdefiniowane, & rsquo; s przekonanie, że bycie widzącym jest zasadniczo lepsze niż bycie niewidomym.
Historycznie rzecz biorąc, & ldquo; medyczny model ślepoty, & rdquo; ponieważ & rsquo; jest nazywany w środowisku akademickim, jest częściowo winny. Myślenie jest takie: Choroby, choroby lub wypadki powodują ślepotę, więc jest to oczywiste, że społeczność medyczna i badania muszą to zwalczać i leczyć. Okuliści spędzają lata na badaniach i miliony dolarów, aby dowiedzieć się, jak przywrócić wzrok. Ślepota nie jest idealną częścią kondycji ludzkiej, więc jej odwrócenie jest lepsze niż akceptacja. Literatura historyczna maluje niewidomego człowieka jako obywatela drugiej kategorii, niezdolnego do utrzymania rodziny, niezdolnego do samodzielnego funkcjonowania i pozbawionego jakiejkolwiek władzy społecznej. Biblia ma również kilka przykładów przywrócenia wzroku przez Chrystusa, co niesie ze sobą założenie, że życie tak dotkniętych osób ulegnie znacznej poprawie.
We współczesnej kulturze my, politycznie poprawni oświeceni nieliczni, zakładamy, że & rsquo; ewoluowaliśmy poza tę poniżającą formę ucisku. Oto & rsquo; tak wygląda nasze nowoczesne myślenie: Oczywiście niewidomy może pracować! & rsquo; po prostu użyje swojego iPhonea jako zastępczego wzroku i zajmie się swoim biznesem. Dzisiejsza technologia rozwinęła się tak daleko, że wkrótce będziemy & rsquo; wkrótce będziemy mieć autonomiczne samochody i sztuczne siatkówki. Komórki macierzyste prawdopodobnie odrosną całe oczy, jeśli zostaną umieszczone na odpowiedniej szalce Petriego.
Tak, & rsquo; żartuję, ale zastanawiam się, czy potrafisz dostrzec mój punkt widzenia ? Wymienne oczy. Nowe gałki oczne, które działają. Wzrok, wzrok, wzrok. Cenne & mdash; obstawiasz. Skończ ze wszystkim i bądź całą ludzką egzystencją & mdash; Nie & rsquo; nie kupuję tego.
I & rsquo; powiedziano nam, że ludzie używają do 70 procent mózgu do interpretowania obrazów wizualnych. Powiedziano mi to podczas przesiewowego badania wzroku, podczas którego sprawdzano krzyżowo mój stan wzroku. Mój mózg najwyraźniej nieprawidłowo przetwarza obrazy wizualne. Skupiłam się na mnie (przepraszam za kalambur) kłopotów widzących świat z myślą, że ktoś mógłby normalnie funkcjonować bez tych 70 procent wizualnego wkładu i nadal mieć bogate środowisko sensoryczne. Rozumiem. Prosta matematyka podpowiada, że osoba niewidoma zużywa tylko 30 procent, które pozostało, prawda? Cóż, wszyscy wiemy, że nie jest & rsquo; t prawda.Mózg jest bardziej elastyczny i chociaż nie & rsquo; nie wierzę w zachwycający mit nadludzkiego słuchu, a la Daredevil, wiem, że mózg przywłaszcza sobie przetwarzanie wizualne centra w celu zinterpretowania kształtów odczytywanych palcami, a także słuchowych. Jednym z przykładów jest echolokacja.
Mimo to ludziom trudno jest uwierzyć, że to wystarczy. Nawet ślepa społeczność ma wszechobecną postawę wizjonizmu. Trzymaj się mnie tutaj. & rsquo; przez całe życie mówiono nam, że chociaż ślepota jest w porządku, wzrok jest lepszy, prawda? Widzący rodzice otrzymują wiadomość, że ich dziecko będzie ślepe na całe życie, i jak na to reagują? Płaczą. Dziecko słyszy ich płacz i zaczyna tworzyć obraz własnych niefortunnych okoliczności. Przenosi się to na niedouczoną (nie z jej winy) niewidomą dorosłą osobę, która nie może utrzymać pracy, ponieważ nigdy nie spodziewano się, że sama jedzie transportem publicznym, mężczyznę, który nigdy nie nauczy się dogadywać ze swoimi współpracownikami bez wymagania specjalnych leczenia i kobiety, która nie jest w stanie pracować z obecnymi technologiami, ponieważ jej szkoła zapewniła jej technologię od 1965 roku. Pisząc to & rsquo; nie zawstydzam nas, ale & rsquo; m wskazując kilka prostych faktów. Wszyscy znamy tych niewidomych. Jesteśmy nimi.
Mam słaby wzrok. & rsquo; odmówiono mi pracy, ponieważ potencjalny pracodawca znał niekompetentną niewidomą osobę i założył, że ja też jestem niekompetentny. Jest miejsce na zmiany.
Rodzina, znajomi i nieznajomi co tydzień mówią mi, w co powinienem wierzyć o sobie i mojej niewidomej córce. Kiedy pewnie biegnie po kościele podczas ćwiczeń muzycznych, zawsze ktoś mi mówi, że z pewnością widzi lepiej, niż myślimy, że może. (Uhm, proteza oka, ktoś?) Podstawowe założenie, że pewny ruch można osiągnąć tylko wzrokiem, jest niekwestionowane. Kiedy to odrzucam, zdumienie i przerażające słowo & ldquo; inspiracja & rdquo; często następuje. Kiedy miała operację oczu, ludzie pytali mnie, czy wtedy mogłaby lepiej widzieć. Pytają mnie, czy mogliby modlić się o poprawę jej wzroku. Wygrałem & rsquo; nie wchodząc w moje spostrzeżenia na temat naszej wiary w system medyczny w przeciwieństwie do naszej wiary w Boskość. Chociaż wierzę w Boskie uzdrowienie, wierzę bardziej w Boskie przewodnictwo i czasami naprawdę chodzimy wiarą, a nie wzrokiem. Usłyszałeś mnie? Nie wzrok. Tak jak w przypadku, & rsquo; jest w porządku.
Ruch na rzecz praw obywatelskich w naszym kraju skupił naszą uwagę na rasie. Pokazał nam, że osoby o czarnej skórze mogą być zatrudnione, jeśli pozwolą im się kształcić. Pokazało nam, że czarnoskórzy nie zadowalają się siedzeniem z tyłu autobusu lub traktowaniem ich jak obywateli drugiej kategorii. Pokazał nam, że stary zardzewiały & ldquo; kolorowy & rdquo; fontanna do picia obok chłodzonego & ldquo; biała & rdquo; fontanna do picia już nie wystarczyła, a podkuwanie czarnych dorosłych do pracy fizycznej nie było już akceptowane. Jako kraj odkryliśmy, że kolorowi ludzie są pod każdym względem równi białym. Potrzeba było czasu, zanim ten pomysł się pojawił. Wymagało to dużo pracy. Ale dla wielu z nas w końcu przeniknął do naszych czaszek i, co równie ważne, dotarł do naszych serc & mdash; oba są wymagane do prawdziwej świadomości i zrozumienia że ludzie są równi, bez względu na rasę.
Teraz & rsquo; s porozmawiajmy o niepełnosprawności. & rsquo; mam dość siedzenia z tyłu autobusu. & rsquo; mam dość ludzi płaczących z powodu ślepoty. & rsquo; jestem zmęczony literaturą utożsamiającą ślepotę ze śmiercią, z grzechem, z ciemnością i strachem oraz z nieudolnością. & rsquo; mam dość bycia postrzeganym jako nadczłowiek lub podludzie, i nigdy, och, nigdy, po prostu człowiek. & rsquo; jestem zmęczony wirusowymi filmami pokazującymi sześcioletniego chłopca zjeżdżającego z krawężnika po raz pierwszy z białą laską, jakby to było dobre. To & rsquo; to nie jest dobra rzecz. Osiemnastomiesięczne dzieci po raz pierwszy schodzą z krawężników, a nie sześciolatki. & rsquo; jestem zmęczony czytaniem około 70-procentowego wskaźnika bezrobocia wśród niewidomych dorosłych. & rsquo; mam dość organizacji charytatywnych Braillea, które & ldquo; przynoszą światło tym, którzy są w ciemności. & rdquo; Cóż, przepraszam, & rsquo; nie jestem w ciemności. W rzeczywistości mój stan wizualny jest trochę za dużo światła.& rsquo; mam dość zbierania pieniędzy na walkę z moją ślepotą. Nie & rsquo; nie zbieram pieniędzy, aby walczyć z moimi brązowymi włosami, wzrostem pięciu stóp i dziesięcioma stopami lub kaukaską skórą. Gdybym zebrał pieniądze na walkę z moją córką & rsquo; z afrykańską skórą, & rsquo; zostałbym oskarżony o rasizm, a moi oskarżyciele miałoby rację. Nie & rsquo; nie muszę walczyć z tym, kim jestem, a co więcej, walczyć ze sposobem, w jaki postrzegam świat, okrada świat z mojej własnej percepcji i mojej własnej głos i przesłanie.
Medyczny model ślepoty jest w porządku. Model społeczny posuwa się nieco dalej i podkreśla, że ślepota, gdy jest nieuleczalna, może stać się normalnym warunkiem egzystencji i powinna być jako taka akceptowana. Cóż, to & rsquo; jest fajne, ale czy akceptuję tylko afrykańską skórę mojej córki & rsquo; W żaden sposób! Obejmuję jej urodę. Mówię mojemu dwurasowemu synowi, że jego brązowa skóra jest cudowna. Mówię im, że ich piękne włosy to świetna zabawa. To samo mówię moim białym dzieciom. Uwielbiam moją wielokolorową rodzinę, a moja adoracja otwiera drzwi dla tych, którzy są wokół mnie, aby też ich adorować.
Zwracam uwagę na wyścig tylko po to, by zilustrować paralelę między akceptowaniem różnic rasowych a akceptowaniem różnic w zdolnościach sensorycznych. Tak jak odrzucenie rasizmu ostatecznie polega na wzajemnym docenieniu różnic & rsquo ;, odrzucanie wizjonizmu wykracza daleko poza zwykłą akceptację. Samo istnienie pomimo naszej ślepoty nie jest wystarczająco & rsquo; t. Potajemnie żałując, że nie możemy zobaczyć wygranej & rsquo; t skończyć. Jest coś więcej niż zwykłe życie ze ślepotą – faktyczne czerpanie z tego radości. Jest taki moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że mamy unikalny sposób postrzegania świata, jakiego nie mają & rsquo; Ta percepcja wzbogaca gobelin ludzkiej egzystencji.
Moja niewidoma córka ma bogate postrzeganie, które jest dla niej unikalne i nie jest w żaden sposób mniejsze niż jej w pełni widząca siostra. Jeśli pójdę dookoła, mówiąc mojej niewidomej córce wszystko, co widzę, i opisuję jej świat, aby jej biedny, żałosny, ciemny świat był tylko trochę pełniejszy, wtedy wysyłam jej subtelną wiadomość, że rzeczy, które zauważa, są mniej znaczące niż rzeczy Widzę (w pewnym sensie). Ludzie, którzy mówią mi, że jestem błogosławiony z powodu ograniczonego wzroku, odrzucają wspaniałe rzeczy, które posiadam, jako część mojego ślepego ja. Chcę im powiedzieć, że wyjątkowy sposób, w jaki zawsze postrzegałem świat, jest ważny, nawet jeśli różni się od tego, jak go postrzegają!
Przypomnij sobie scenę w Stowarzyszeniu Umarłych Poetów, w której nauczyciel stoi na biurku w konsternacja jego upartych, przestrzegających zasad uczniów w przedszkolu? Próbuje sprawić, by spojrzeli na świat w nowy, inny sposób. Próbuje je poszerzyć. Pod koniec filmu scena wyciskania łez przedstawia ucznia stojącego na biurku, jakby chciał powiedzieć: & ldquo; Dowiedziałem się, czego próbujesz nauczyć. Rozumiem. & rsquo; zmieniłem się. & rdquo;
Zgadnij co? My, niewidomi, urodziliśmy się stojąc na naszych biurkach – albo zmusiła nas tam choroba lub wypadek. Patrzymy na świat w inny sposób. To & rsquo; to nie jest zła rzecz; to & rsquo; to wspaniała rzecz. To & rsquo; to coś poszerzającego. Świat nas potrzebuje: nie po to, by ich inspirować, nie schodząc z krawężników, ale będąc sobą. Doświadczając świata tak, jak go doświadczamy, patrząc na rzeczy z innej perspektywy, wzbogacamy świat.
Przeczytałem artykuł, w którym stwierdzono, że architektura zaprojektowana z myślą o niewidomym użytkowniku staje się bardziej funkcjonalna dla ogólna populacja. W ten sam sposób, w jaki przyjmowanie piękna wszystkich kolorów ras i całej różnorodności występującej na świecie & rsquo; wiele tradycji kulturowych czyni nas silniejszymi, tak samo jak akceptowanie naszych różnorodne umiejętności. Muszą być one postrzegane jako właściwe sposoby postrzegania świata lub poruszania się po nim, tak aby mogły przynieść bogactwo doświadczeń, różnorodność myśli i rozwiązywania problemów, które nie mogą się zdarzyć, gdy wizja jest uważana za najważniejszy z naszych pięciu zmysłów. Zamykamy drzwi prowadzące do znaczących ludzkich doświadczeń, gdy rozważa się tylko mobilność przy użyciu dwóch stóp, gdy bierze się pod uwagę tylko słuch, gdy tylko neuro-typowe pomysły są uważane za ważne.
Ta zmiana w myśleniu o ślepocie musi najpierw pochodzić od społeczności niewidomych . Aby świat widzący mógł postrzegać nas jako kompetentnych, musimy zacząć postrzegać siebie jako posiadających naprawdę ważne doświadczenie percepcyjne. Musimy kwestionować widzialność, która nieustannie nas otacza. Musimy siedzieć przy turystycznych ladach i nalegać, żebyśmy tam byli.Musimy docenić niewidomych artystów, którzy ukazują piękno naszego postrzegania nieświadomemu światu. Musimy nalegać, aby niewidomi aktorzy odgrywali ślepe role w Hollywood i zaprzestali haniebnej, ale nagrodzonej Oscarem praktyki ślepej twarzy, która ma tam miejsce. Musimy nadal pracować na rzecz równego dostępu do edukacji i transportu. Musimy delikatnie odeprzeć nauczycieli niewidomych, którzy uczą polegania na słabym wzroku zamiast uczenia się podstawowych umiejętności związanych ze ślepotą.
I & rsquo; nie pomijam przerażającego doświadczenia utraty wzroku . Każda taka zmiana z pewnością będzie niepokojąca; & rsquo; sam przez to przeszedłem. & rsquo; Przeszedłem przez zmianę tożsamości, która wstrząsnęła samym rdzeniem mojego życia, kiedy osoba, o której myślałem, że jestem, jest osobą, którą już nie jestem. & rsquo; już tam byłem. Mam. To & rsquo; wszystko w porządku. Wejście na to biurko jest na początku przerażające. Jednak po chwili odzyskujesz równowagę i rozglądasz się, uznając, że to, co obserwujesz, wciąż jest rzeczywistością, ale rzeczywistością z innego punktu widzenia.
Dzięki ruchowi praw obywatelskich mogę adoptować i wychować czarne dzieci Miej wspaniałą przyszłość i przyjmij ich ze względu na kolor i rasę, jaką są. Mam nadzieję, że za dwadzieścia lat moje niedowidzące i niewidome dzieci będą miały równie świetlaną przyszłość i zostaną przyjęte w swoich rodzinach i miejscach pracy za cenny wkład, jaki wnoszą, a nie tylko przyjmują lub przyjmują. Podobnie jak niepowtarzalny dr King, mam marzenie: tak jak rasizm umiera, tak widzenie i zdolność umrą tą samą śmiercią, że model medyczny nie będzie już używany jako wymówka do dyskryminacji i zmuszania nas do przyjęcia drugiej kategorii. obywatelstwo. Marzę, że nasze niewidome dzieci dołączą jutro w szeregi & rsquo; chemików, lekarzy, aktorów i inżynierów, a także murarzy i pracowników barów szybkiej obsługi. Marzę, że nigdy więcej nie usłyszymy historii o niewidomych rodzicach, którym dzieci zostały zabrane przez służby ochronne & rsquo; s, ponieważ oboje są niewidomi. Marzę, aby architektura inkluzywna była standardem, ponieważ ludzie, którzy bezpośrednio z niej korzystają, są na tyle wartościowi, że są tego warci. Marzę, aby nasze dzieci wygrały & rsquo; nie muszą poświęcać swojej energii na walkę o równy dostęp do laboratoriów naukowych, ale zamiast tego mogą poświęcić swój czas i energię na badania. Śni mi się, że wszyscy nauczyciele alfabetu Braillea nie tylko będą dobrze czytać alfabetem Braillea, ale powiedzą dzieciom, że nauka alfabetu Braillea jest tak łatwa, jak dzieci widzące uczące się czytać zawijasy i linie, które nazywają drukiem. Marzę, że niewidomi sportowcy nadal będą walczyć o rekordy świata. Nie tylko marzę o dziennikarzach, ale chcę zobaczyć świat, w którym niewidomi, którzy chcą żyć cicho, spokojnie, nie rekordowo, bez przerywania ciągłego strumienia znajomych nazywających ich inspirującymi, będą mogli swobodnie Zrób tak. Niech & rsquo; s marzenie razem, dobrze? A potem & rsquo; opowiem światu o naszych pięknych, kolorowych marzeniach.

Udostępnianie w mediach

(wstecz) (spis treści) (dalej)