Czy Homo sapiens wyewoluował z małp?

Prawdopodobnie każdy to słyszał lub widział napisany na znaku protestu: „Nie wyewoluowałem z małpy”. To wysłużony refren tych, którzy opierają się ewolucyjnej perspektywie. Często słyszymy odpowiedź: „Masz rację! Nie wyewoluowaliśmy z małp. Mamy z nimi wspólnych przodków ”. Jednak ta rozmowa nie jest do końca szczera.

Tak, mamy wspólnych przodków z małpami; mamy wspólnych przodków z każdą żywą istotą. Ale też, żeby było jasne: wyewoluowaliśmy z małp.

Niemożliwe jest określenie ze stuprocentową pewnością, które gatunki kopalne są naszymi bezpośrednimi przodkami, a które są naszymi dalszymi krewnymi. Dzieje się tak, ponieważ im dalej cofamy się w czasie, tym mniej unikalnych cech dzielimy z członkami naszej linii, a często istnieje więcej niż jeden gatunek żyjący w tym samym czasie, który mógłby być spokrewniony z dowolnym przodkiem. Mimo to możemy z dużą dozą pewności prześledzić pochodzenie ludzkości poprzez skamieniałości aż do pierwszych skamieniałości zarejestrowanych prawie cztery miliardy lat temu. Jeden stosunkowo niewielki odcinek naszej linii, obejmujący okres od około 40 do 20 milionów lat temu, jest w całości zamieszkany przez zwierzęta, które nazywamy małpami.

Skamieniałe kości i zęby tych starożytnych małp są podobne do tych u małp które istnieją dzisiaj na wiele sposobów. A jednak są też inni. Na przykład najstarsze małpy kopalne nie mają charakterystycznych grzebieni trzonowych, które powstały później i są obecne u wielu żyjących małp, takich jak pawiany. Małpy chodzące dziś po Ziemi ewoluują tak długo, jak my – od czasu, gdy nasi wspólni przodkowie skamieniałości zaszczycili naszą planetę.

Około 20 milionów lat temu wiele z tych rodów skamieniałości małpy ewoluowały jako „małpy”, ale linia, która do nas doprowadziła, przeniosła się do innej gałęzi drzewa ewolucyjnego, które postanowiliśmy nazwać „małpami”. Te skamieniałe małpy człekokształtne doprowadziły do powstania współczesnych, w tym goryli, szympansów i nas. Ewolucja zachodzi nieustannie, z pokolenia na pokolenie, tworząc spektrum odziedziczonej zmienności w czasie. Aby zbadać i zrozumieć tę zmienność, często dzielimy kontinuum na rodziny lub gałęzie na drzewie życia. Ponieważ są to ludzkie wynalazki, granice wokół definicji „małpy” i „małpy” wymagają naukowej dyskusji. Konieczna, ale ostatecznie arbitralna praktyka taksonomii jest powodem, dla którego tak często dyskutuje się o klasyfikacji biologicznej. Weźmy na przykład spory o to, czy nowe znaleziska skamieniałości są nowo odkrytymi gatunkami lub odmianami znanych, lub spór o to, czy powinniśmy nazywać siebie „małpami”.

Wraz z innymi małpami (w tym szympansami , bonobo, goryle i orangutany), wyewoluowaliśmy ze starożytnych małp człekokształtnych. Podobnie jak współczesne małpy człekokształtne i małpy wyewoluowaliśmy ze starożytnych małp. I jak wszystkie czteronogowe kręgowce, znane jako czworonogi, wyewoluowaliśmy z tych samych starożytnych ryb.

Im więcej żyjących krewnych włączymy do rodziny, tym dalej musimy się cofnąć, aby znaleźć wspólnych skamieniałych przodków tej rodziny. Przodkowie ci często mają więcej cech wspólnych z niektórymi żyjącymi członkami rodziny niż inne. Najwcześniejsze naczelne sprzed ponad 65 milionów lat przypominają lemury bardziej niż szympansy. Ale oczywiście nimi nie są. Najwcześniejsze czworonogi bardziej przypominają ryby niż salamandry, ale nimi nie są. Przestańmy więc udawać, że nasi przodkowie nie byli moi małpy, ryby i oślizgłe jednokomórkowe stworzenia. Przechodzenie na palcach wokół wspólnego pochodzenia z małpami nie jest pomocne. W takim czy innym stopniu egzystencjalne pytania dotyczące ostatecznych początków życia sięgają głębiej niż te, które powstały w wyniku ewolucji.

I oczywiście pytania, które stawia ewolucja, prowadzą do większej liczby pytań. Badanie naukowe jest procesem ciągłym i niekompletnym. Z definicji nauka wiąże się z niepewnością – pytaniami bez znanych odpowiedzi. Być może więc naukowcy bardziej niż inni czują się komfortowo w stosunku do nieodkrytych. Na przykład, jeśli chodzi o nieprzeniknione pytania o pochodzenie wszechświata, niektórzy z nas mogą przypisać to do „żółwi na samym dole” (nieskończona wieża ułożonych w stosy żółwi), chichotać do siebie i mieć z tym problem. Inni nie mogą, ale nie dlatego, że jest z nimi coś nie tak. To samo dotyczy uczuć dotyczących myślenia ewolucyjnego i tych małp, które mamy do wujków. Wiele osób, które zmagają się z tymi koncepcjami, jest głęboko przemyślanych i lekceważenie ich jest w najlepszym razie nieprzydatne.