CHADS₂versus nowe systemy punktacji CHA2DS2-VASc do kierowania leczeniem przeciwzakrzepowym pacjentów z migotaniem przedsionków : przegląd literatury i zaleceń dotyczących stosowania

Związek między migotaniem przedsionków a wynikającym z niego udarem zakrzepowo-zatorowym jest łatwo rozpoznawany w opublikowanej literaturze. Jednak identyfikacja i waga innych czynników ryzyka, które zwiększają ryzyko udaru, są zróżnicowane. Aby przewidzieć, którzy pacjenci są najbardziej narażeni na udar zakrzepowo-zatorowy, opracowano liczne schematy stratyfikacji ryzyka, aby kierować decyzjami dotyczącymi leczenia tromboprofilaktycznego. Dobrze znany system punktacji CHADS (2) obejmuje czynniki ryzyka, takie jak zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie, wiek 75 lat lub starszy, cukrzyca i przebyty udar lub przemijający napad niedokrwienny. Niedawno do literatury i międzynarodowych wytycznych wszedł nowy model stratyfikacji ryzyka CHA2DS2 -VASc, co skłoniło do dalszego przeglądu nowo dodanych czynników ryzyka – wiek 65-74 lata, obecność choroby naczyniowej i płeć żeńską – oraz zwiększony przydział 2 punktów (w porównaniu z 1 punktem w CHADS2) dla osób w wieku 75 lat lub starszych. Uzasadnieniem CHA2DS2 -VASc, jak przedstawili autorzy, jest to, że inne modele oceny ryzyka pomijają ważne czynniki ryzyka, mają niską zdolność predykcyjną i klasyfikują zbyt wielu pacjentów jako pośrednie ryzyko, pozostawiając wybór leczenia przeciwzakrzepowego lub przeciwpłytkowego do uznania. lekarza. Chociaż CHA2DS2 -VASc z łatwością identyfikuje pacjentów naprawdę niskiego ryzyka, klasyfikuje więcej pacjentów jako pacjentów wysokiego ryzyka, którzy następnie otrzymaliby terapię przeciwzakrzepową. Dlatego wdrożenie tego schematu ryzyka uzasadnia dalszą ocenę, zwłaszcza przy rozważaniu ryzyka krwawienia i ryzyka udaru. Ten krytyczny przegląd zapewnia praktykom zrozumienie literatury, która skłoniła do włączenia tych nowych czynników ryzyka i zwiększonej alokacji punktów, porównuje i przeciwstawia schematy ryzyka oraz przegląd krajowych i międzynarodowych wytycznych, zapewniając w ten sposób świadczeniodawcy wiedzę, która może pomóc podejmowanie decyzji klinicznych.