Reële vs. nominale rentetarieven: welk ' is het verschil?

Reële vs. nominale rentetarieven: een overzicht

Een reëel rentetarief is een rentetarief dat is aangepast om de effecten van inflatie weg te nemen om de werkelijke kosten van fondsen voor de lener en het werkelijke rendement voor de uitlener of een investeerder weer te geven. Een nominale rentevoet verwijst naar de rentevoet voordat rekening wordt gehouden met inflatie. Nominaal kan ook verwijzen naar het geadverteerde of vermelde rentetarief op een lening, zonder rekening te houden met eventuele kosten of samengestelde rente.

Reële rentetarieven

Een reële rentevoet is de rentevoet die rekening houdt met de inflatie. Dit betekent dat het zich aanpast aan de inflatie en het reële tarief van een obligatie of lening geeft. Om de reële rente te berekenen, heeft u eerst de nominale rente nodig. De berekening die wordt gebruikt om de reële rentevoet te vinden, is de nominale rentevoet minus de werkelijke of verwachte inflatie.

Stel dat een bank een persoon $ 200.000 leent om een huis te kopen tegen een tarief van 3% – de nominale rente die geen rekening houdt met inflatie. Stel dat het inflatiepercentage 2% is. De reële rente die de lener betaalt, is 1%. De reële rente die de bank ontvangt, is 1%. Dat betekent dat de koopkracht van de bank slechts met 1% toeneemt.

De reële rente geeft kredietverstrekkers en investeerders een idee van de reële rente die zij ontvangen, rekening houdend met inflatie. Hierdoor krijgen ze ook een beter beeld van het tempo waarin hun koopkracht toeneemt of afneemt. Ze kunnen hun reële rendement schatten door het verschil te vergelijken tussen het rendement op staatsobligaties en het rendement op staatsobligaties met inflatiebescherming (TIPS) met dezelfde looptijd, wat de inflatieverwachtingen in de economie schat.

Nominale rentetarieven

Een nominale rentevoet verwijst naar de rentevoet voordat met inflatie rekening wordt gehouden. Het is het rentetarief dat wordt vermeld op obligaties en leningen. De nominale rente is een eenvoudig concept om te begrijpen. Als u $ 100 leent tegen een rentepercentage van 6%, kunt u verwachten $ 6 aan rente te betalen zonder rekening te houden met de inflatie. Het nadeel van het gebruik van de nominale rente is dat deze zich niet aanpast aan de inflatie.

De korte nominale rente wordt bepaald door centrale banken. Deze tarieven vormen de basis voor andere rentetarieven die banken en andere instellingen aan consumenten in rekening brengen. Centrale banken kunnen besluiten de nominale rente op een laag niveau te houden om de economische activiteit te stimuleren. Lage nominale tarieven moedigen consumenten aan om meer schulden aan te gaan en hun uitgaven te verhogen. Dit was het geval na de Grote Recessie, toen de Amerikaanse Federal Reserve haar Fed Funds Rate verlaagde tot een bereik van 0% tot 0,25%. Het tarief bleef tussen december 2008 en december 2015 binnen dit bereik.