Zrozumienie rozwoju i funkcji komórek pomocniczych pęcherzyków T

Naiwna aktywacja limfocytów T i ich funkcjonalne różnicowanie są wyzwalane przez wrodzony układ odpornościowy. W odpowiedzi na patogeny komórki dendrytyczne (DC) regulują w górę cząsteczki kostymulujące, aby pomóc w pobudzeniu komórek T specyficznych dla antygenu. Ponadto APC wydzielają również wiele cytokin, które regulują różnicowanie terminalne komórek T do efektorowych komórek T. W ostatnich badaniach ustalono krytyczną rolę cząsteczek kostymulujących i niektórych cytokin w różnicowaniu komórek Tfh (ryc. 2).

Kostymulacja

Aktywacja komórek T jest regulowana przez cząsteczki kostymulujące. CD28, który jest eksprymowany na naiwnych limfocytach T, jest najważniejszym receptorem kostymulującym zaangażowanym w aktywację limfocytów T28. W przypadku braku CD28 lub jego ligandów CD80 i CD86, stwierdzono znaczne zmniejszenie różnicowania komórek Th do wszystkich linii. Kostymulacja CD28 jest również niezbędna do rozwoju komórek Tfh, więc myszy z niedoborem CD28 są powiązane z nieudaną regulacją w górę CXCR5 i OX40 na limfocytach T i zakłóconym tworzeniem centrum rozmnażania.17 Jednak odpowiedzi zależne od CD28, generowanie komórek Tfh i tworzenie centrum staje się niezależne od CD28 i zależne od ICOS, gdy zmutowana jest ligaza ubikwityny E3 Roquin29

ICOS należy do rodziny CD28 i ulega ekspresji na aktywowanych limfocytach T. 30, 31 podczas gdy jego ligand B7h, jest szeroko wyrażany na APC w tkankach innych niż limfoidalne.32, 33 Interakcja ICOS-B7h jest niezbędna dla optymalnej aktywacji limfocytów T, a także dla niektórych funkcji efektorowych, takich jak ekspresja IL-4 i IL-1734, 35, 36, 37, 38 Ponadto ICOS odgrywa ważną rolę w regulacji odpowiedzi przeciwciał zależnych od limfocytów T i reakcji ośrodka rozrodczego. Myszy z niedoborem ICOS lub B7h wykazują upośledzone tworzenie centrum rozrodczego i przełączanie izotypów. 34, 35, 36, 37, 39 Ostatnio stwierdzono, że ten szlak kostymulacyjny jest również ważny dla wytwarzania i utrzymania komórek CXCR5 + Tfh. Dokładniej mówiąc, myszy z niedoborem ICOS wykazywały upośledzony rozwój komórek CXCR5 + Tfh w odpowiedzi na pierwotną lub wtórną immunizację erytrocytami owcy.6 Tymczasem ablacja B7h na komórkach APC spowodowała zmniejszoną ekspresję IL-21 przez limfocyty T.24 wykazano również, że ICOS jest silnie wyrażany przez ludzkie limfocyty T CXCR5 + z migdałków w jasnej strefie ośrodków rozmnażania i skutecznie wspomaga produkcję immunoglobulin.40,41 Ponadto niedobór ICOS u ludzi i myszy spowodował znaczne zmniejszenie liczby komórek Tfh i głębokie defekty w Dojrzewanie limfocytów B i zmiana izotypu immunoglobuliny, co wskazuje na istotną rolę ICOS w różnicowaniu komórek Tfh.11, 19 Co ciekawe, mutacja ligazy ubikwityny E3 typu RING u myszy wywołała spontaniczne tworzenie się centrum rozrodczego i zwiększoną produkcję autoprzeciwciał , co jest związane ze znacznie zwiększoną liczbą komórek Tfh oraz zwiększoną ekspresją IL-21 i ICOS.13

Ponieważ B7h jest Stitututywnej ekspresji na limfocytach B, zbadaliśmy, czy generowanie komórek Tfh wymagało pokrewnej interakcji B – limfocytów T.24 Analiza warunkowego knockout myszy z niedoborem ekspresji B7h w limfocytach B wykazała, że brak liganda ICOS z limfocytów B prowadzi zmniejszona częstotliwość komórki Tfh. Oprócz niższej ekspresji CXCR5 stwierdziliśmy, że ekspresja IL-21 przez limfocyty T była znacznie zmniejszona u tych myszy. Oddziaływanie ICOS-B7h może zatem regulować komórki Tfh poprzez produkcję IL-21. Zaobserwowaliśmy również, że specyficzna dla antygenu produkcja IgG i aglutynina orzecha ziemnego (PNA) + komórki B w centrum rozmnażania były znacznie zmniejszone przy braku ekspresji B7h na komórkach B. Nasze dane wskazują zatem, że ekspresja B7h na komórkach B jest niezbędna do wytwarzania komórek CXCR5 + Tfh, a także do produkcji IL-21 i odpowiednich odpowiedzi przeciwciał, co sugeruje ważną funkcję komórek B in vivo w tworzeniu lub utrzymywaniu komórek Tfh .

Wszystkie powyższe obserwacje sugerują, że defekty w rozwoju komórek Tfh i tworzeniu się centrum rozmnażania u myszy i pacjentów z niedoborem ICOS mogą być częściowo spowodowane wadliwą produkcją IL-21, która zwykle działa jako autokrynna czynnik zwiększający populację komórek Tfh. W rzeczywistości liczba komórek Tfh była zmniejszona u myszy z niedoborem IL-21. Niedawne badanie dostarczyło dowodów, że ICOS sprzyja tworzeniu się komórek Tfh poprzez regulację w górę ekspresji c-Maf, co zwiększa ekspresję IL-21 w sposób zależny od dawki.42 Zatem ekspresja c-Maf indukowana przez ICOS może wspierać tworzenie i utrzymanie komórek Tfh poprzez produkcja autokrynnego czynnika wzrostu IL-21.

SAP jest wyrażany w limfocytach T i pośredniczy w odpowiedziach na członków rodziny SLAM przez wiązanie się z konserwatywną domeną na tych receptorach. Rodzina receptorów SLAM składa się z siedmiu członków: CD150 / SLAM, CD48 / SLAMF2, CD229 / Ly9 / SLAMF3, CD224 / 2B4 / SLAMF4, CD84 / SLAMF5, NTB-A / Ly108 / SLAMF6 i CD319 / CRACC / SLAMF7.Mutacja SAP u ludzi, a także badania na myszach z niedoborem SAP, sugerują krytyczną rolę SAP w pomocy limfocytów B i przełączaniu klas w limfocytach Th.43 Należy zauważyć, że limfocyty T z niedoborem SAP wykazywały opóźnioną i zmniejszoną ekspresję ICOS, ale podwyższona i przedłużona ekspresja CD40L.44 Limfocyty T CD4 + z niedoborem SAP również nie wchodzą w stabilną interakcję z pokrewnymi komórkami B, a zatem nie są w stanie indukować klonalnej ekspansji limfocytów B.45 Jednakże te z niedoborem limfocytów T nadal wyrażają normalne poziomy CXCR5. Dlatego SAP odgrywa kluczową rolę w tworzeniu centrów rozmnażania za pośrednictwem komórek Tfh po napotkaniu pokrewnych komórek B, zamiast regulować migrację komórek Tfh.

CD84 / SLAMF5 i Ly108 / SLAMF6 są silnie wyrażane u ludzi i mysich komórek Tfh.46, 47 Cannons i wsp. wykazali na myszach z niedoborem CD84, że CD84 jest wymagane do tworzenia centrum rozmnażania i różnicowania komórek Tfh in vivo w sposób właściwy dla komórek T.47 Zatem oś CD84-SAP jest prawdopodobnie kanoniczną ścieżką w limfocytach T CD4 +, która pośredniczy w rozwoju i funkcji komórek Tfh.

Cytokiny

Cytokiny są głównymi regulatorami różnicowania komórek Th.1, 3 różnicowanie Th1 jest promowane przez IL -12 poprzez aktywację STAT4. Szlak IFN-γ-STAT1 z kolei podtrzymuje rozwój komórek Th1, prowadząc do indukcji czynnika transkrypcyjnego T-bet. Tymczasem IL-4 jest wydzielana przez aktywowane limfocyty T i napędza polaryzację Th2 w sposób zależny od STAT6, powodujący aktywację czynnika transkrypcyjnego GATA3 Dodatkowo, IL-6 / IL-21 w połączeniu z TGF-β indukuje różnicowanie komórek Th17 poprzez zależną od STAT3 regulację w górę RORγ. Jednakże różnicowanie komórek Tfh za pośrednictwem cytokin różni się u myszy i ludzi.

IL-21

IL-21 odgrywa kluczową rolę w regulacji wytwarzania immunoglobulin i tworzenia się centrum rozrodczego. 12, 48 Receptor tej cytokiny należy do wspólnej rodziny łańcuchów γ, która obejmuje również receptory dla IL-2, IL-4, IL-7, IL-9 i IL-15. Sygnały IL-21 przez STAT3 lub STAT5a reguluje funkcje różnych typów komórek, takich jak limfocyty T, limfocyty B, komórki NK i DC, i jest wyrażany głównie przez limfocyty T CD4 + i limfocyty T NK (49). Wcześniej donoszono również, że IL- 21 jest wyrażany na wyższych poziomach przez Th2 niż przez komórki Th1.50 W tym drugim przypadku dodanie IL-21 podczas różnicowania zmniejsza produkcję IFN-γ poprzez represję ekspresji Eomesa51. Zaobserwowano również, że IL-21 jest indukowana przez IL-6 za pomocą STAT3 oraz w połączeniu z TGF-β jest niezbędna i wystarczająca do wytwarzania komórek Th17 poprzez zależną od STAT3 regulację w górę RO Rγ.52, 53, 54 Obie myszy z niedoborem IL-21 i IL-21R są wadliwe w rozwoju komórek Th17, co sugeruje, że IL-21 działa autokrynnie, tak jak IFN-γ w przypadku komórek Th1 i IL-4 robi dla komórek Th2.

Dodatkowo, rozwój centrum rozrodczego jest upośledzony u myszy z niedoborem IL-21 i IL-21R.12 W tym kontekście, ponieważ produkują więcej IL-21 niż Th1, i podzbiory Th17, komórki Tfh mają korzystny wpływ na zmianę klasy przeciwciał i tworzenie się centrum rozmnażania. Dwie grupy niedawno podkreśliły rolę IL-21 w tworzeniu komórek Tfh i komórek B w centrum rozmnażania. 24,55 Immunizacja myszy z niedoborem IL-21 antygenem zależnym od limfocytów T spowodowała radykalne zmniejszenie liczby CD4 + CXCR5 + limfocyty T, co sugeruje, że IL-21 działa w sposób autokrynny podczas rozwoju komórek Tfh.24 Oprócz komórek Tfh, obserwowano znacznie obniżoną liczbę komórek B w centrum rozrodczym i zmniejszenie produkcji IgG1 u immunizowanych myszy z niedoborem IL-21 . Vogelzang i in. wykazano, że defekty te były raczej komórkami T niż komórkami B.55

Wykazano, że IL-21 jest indukowana przez IL-6 w sposób zależny od STAT3.24 Jednak w przeciwieństwie do Th17 komórki Tfh generowanie komórek Tfh było niezależne od TGF-β lub specyficznych dla Th17 sierocych receptorów jądrowych RORα i RORγ.24 Ponadto wykazaliśmy, że komórki Th wytwarzające IL-21 mogą być generowane in vitro w obecności IL-21, ale nie TGF-β, i że te komórki uzyskują profil ekspresji genu Tfh.24 Transfer tych wytworzonych in vitro, wytwarzających IL-21 komórek podobnych do Tfh do naiwnych myszy ułatwiał funkcjonowanie komórek B, podobnie jak komórki Tfh. Podsumowując, odkrycia te potwierdzają tożsamość komórek Tfh jako odrębnej linii Th i sugerują, że IL-21 jest ważna dla wytwarzania komórek Tfh i reakcji centrum rozrodczego u myszy.

IL-12

Pomimo postępu w charakteryzowaniu mechanizmów leżących u podstaw rozwoju mysich komórek Tfh, regulacja rozwoju ludzkich komórek Tfh do niedawna pozostawała niejasna. Dwa niezależne badania wykazały, że IL-12 indukuje wytwarzanie in vitro ludzkich komórek Tfh-podobnych z naiwnych komórek T CD4 +.46, 56 Komórki Tfh różnicujące się pod wpływem IL-12 mają wspólne kluczowe cechy z komórkami Tfh występującymi w obwodowych tkankach limfoidalnych, w tym produkcję IL-21, trwałą ekspresję ICOS i CXCR5 oraz zdolność wspomagania różnicowania komórek B w immunoglobulinę. wydzielanie komórek. Co ciekawe, ekspozycja limfocytów T z migdałków, krwi pępowinowej lub dorosłych nieotrzymanych wcześniej komórek T krwi obwodowej na IL-12 (warunki Th1) spowodowała istotny wzrost ekspresji IL-21, podczas gdy IL-21, IL-6 i IL-23 indukowały wydzielanie IL-21 w mniejszym stopniu.46 Schmitt i in. wykazali, że IL-12 wyzwala wysoki poziom produkcji IL-21 poprzez aktywację STAT4, podczas gdy IL-21 i IL-23 indukują mniejszą produkcję IL-21 w ludzkich limfocytach T CD4 +.56 Zaobserwowano również, że IL-12 indukowana Komórki produkujące 21 obejmowały podgrupy IFN-γ + i IFN-γ-.

Nie jest jasne, czy autokrynna aktywacja IL-21 i STAT3 odgrywa jakąkolwiek rolę w różnicowaniu indukowanej przez IL-12 IL-21 -produkcja komórek Th u ludzi. Co ciekawe, Ma i wsp. wykazali, że komórki IFN-γ + IL-21− i IFN-γ + IL-21 + wyrażają wysokie poziomy T-bet, podczas gdy wytwarzanie komórek IFN-γ − IL-21 + jest silnie zależne od ekspresji Bcl6.46 Ponadto, ludzkie naiwne komórki T CD4 + hodowane w obecności IL-12 eksprymują wysokie poziomy CXCR5, co może być ważne dla lokalizacji tych komórek w pęcherzykach komórek B. Oprócz ekspresji CXCR5 leczenie IL-12 podniosło również poziomy ekspresji ICOS. Co ważniejsze, stymulowane in vitro komórki IL-12, wydzielające IL-21 indukowały znacznie większe wydzielanie immunoglobulin przez naiwne limfocyty B. Efekt ten zależał od sygnalizacji przez IL-21 i ICOS, ale nie od IFN-γ. Zatem ludzkie komórki T ICOS + CXCR5 + CD4 + wytworzone in vitro w obecności IL-12 mają wspólne cechy fenotypowe i funkcjonalne z komórkami Tfh. Dlatego IL-21 i IL-12 są wymagane odpowiednio do rozwoju mysich i ludzkich komórek Tfh.

IFN typu I

IFN typu I reprezentują rodzinę cytokin o działaniu przeciwwirusowym i Funkcje immunomodulacyjne.57 Wiele podtypów IFN-α i jeden podtyp IFN-β jest szybko indukowanych w odpowiedzi na infekcję i sygnalizuje przez wspólny receptor IFN-α.57 Wykazano, że te IFN silnie wzmacniają pierwotną odpowiedź przeciwciał na rozpuszczalne antygen białkowy, zwiększający produkcję wszystkich podklas IgG.58, 59 Dodatkowo, IFN typu I sprzyjały odpowiedziom przeciwciał, gdy DC typu dzikiego zostały przeniesione do myszy z niedoborem receptora IFN-α, dostarczając bezpośredniego dowodu, że stymulacja DC typu I-IFN wzmacniać odpowiedź immunologiczną in vivo.58, 59

Niedawne badanie ujawniło, że sygnalizacja IFN typu I w DC selektywnie stymuluje rozwój komórek Tfh w odpowiedzi na antygen związany z agonistami receptora Toll-podobnego 3 lub 460. Ponadto produkcja IL-6 przez DC jest wymagana dla Tfh in vivo generowanie komórek i dojrzewanie powinowactwa przeciwciał. Zatem IFN typu I wzmacniają odpowiedzi przeciwciał zależne od limfocytów T, służąc jako naturalny adiuwant do wytwarzania komórek CXCR5 + Tfh w węzłach chłonnych. Pozostaje do ustalenia, który podzbiór DC reguluje wytwarzanie komórek Tfh.

Pacjenci z toczniem rumieniowatym układowym (SLE) mają podwyższone poziomy IFN-α, co koreluje z ciężkością choroby61. Szczepy myszy podatne na toczeń ujawniły krytyczną rolę IFN typu I w patologii podobnej do tocznia (62, 63, 64). Zwiększoną liczbę komórek Tfh zaobserwowano również w mysich modelach SLE, 6, 65, gdzie są one wymagane dla tocznia -podobna do patologii.66 Jednak zależne od IFN typu I generowanie komórek Tfh podczas odpowiedzi autoimmunologicznej nie zostało jeszcze zajęte i wymaga dalszych badań.

Czynniki transkrypcyjne

Różnicowanie naiwnych Limfocyty T CD4 + do różnych linii są określane przez sygnalizację cytokin, a następnie aktywację określonych czynników transkrypcyjnych (fig. 1). Na przykład sygnalizacja IFN-γ / IL-12 przez STAT1 / STAT4 reguluje transkrypcję T-bet w komórkach Th167, podczas gdy sygnalizacja IL-4 przez STAT6 aktywuje ekspresję GATA3 w komórkach Th2.68 IL-6 i IL-21 działają przez STAT3, prowadząc do zwiększenia ekspresji dwóch specyficznych dla Th17 sierocych receptorów jądrowych RORγ i RORα, które ostatecznie determinują różnicowanie terminalne komórek Th173. W przypadku różnicowania komórek Tfh wykazano, że ani Th1-specyficzne (STAT4, T-bet ) ani selektywnych względem Th2 (STAT6, GATA3) czynników transkrypcyjnych.24 Pomimo faktu, że zarówno linie Th17, jak i Tfh wymagają IL-6 / IL-21 i STAT3, rozwój komórek Tfh nie wymaga czynników transkrypcyjnych związanych z Th17 (RORα i RORγ). Przeciwnie, Bcl6 jest głównym regulatorem transkrypcji różnicowania komórek Tfh.

STAT3

Doniesiono, że IL-21 jest niezbędna do różnicowania komórek Tfh24 i jest indukowana w limfocytach T przez IL- 6 w sposób zależny od STAT3. 52 Aby określić, czy sygnalizacja STAT3 jest wymagana do rozwoju komórek Tfh, Nurieva i in. przeanalizowali wytwarzanie komórek Tfh u myszy Stat3f / f skrzyżowanych z myszami CD4-cre.24 Immunizacja tych myszy hemocyjaniną ze skałoczepa w kompletnym adiuwancie Freunda wykazała znaczną redukcję komórek CXCR5 + Tfh przy braku STAT3. IgG i IgM swoiste dla hemocyjaniny keyhole limpet. Zatem STAT3 odgrywa ważną rolę w różnicowaniu komórek Tfh.

Bcl6

Czynnik transkrypcyjny Bcl6 jest selektywnie wyrażany przez mysie i ludzkie komórki Tfh. 69, 70 Wcześniej wykazano, że hamuje odpowiedzi Th2 poprzez blokowanie wiązania STAT6 z DNA, 71, 72, podczas gdy myszy z niedoborem Bcl6 wykazują wielonarządowe choroby zapalne, zwiększoną produkcję IgE i wadliwe reakcje w centrum rozrodczym71, 73 nie było jasne, czy defekt centrum rozmnażania u tych myszy był spowodowany brakiem właściwej funkcji limfocytów T i / lub B, ponieważ komórki B w centrum rozmnażania również wykazują ekspresję Bcl6.74 Niedawno nasza grupa i inni wykazali, że czynnik transkrypcyjny Bcl6 jest mistrzem r egulator różnicowania komórek Tfh. 25, 26, 27

Ekspresja Bcl6 jest indukowana przez IL-6 i IL-21, a nadekspresja Bcl6 sprzyja rozwojowi komórek Tfh przy braku egzogennych cytokin. 25 Nadekspresja Bcl6 również prowadzi do zwiększonej ekspresji endogennego mRNA Bcl6, jak również mRNA IL-21R, IL-6R i CXCR5, jak ma to miejsce w przypadku komórek traktowanych IL-6 lub IL-21. Co ciekawe, ekspresja IL-21 nie była regulowana w górę przez nadekspresję Bcl6. Ekspresja Bcl6 nie była również wymagana do rozwoju komórek Th1, Th2 lub Th17, aw rzeczywistości nadekspresja Bcl6 hamowała produkcję cytokin Th1, Th2 i Th17.25

Wydaje się, że funkcja Bcl6 zależy od DNA 25, 26 Wiąże się z promotorami regulatorów transkrypcji T-bet i RORγt, które determinują losy komórek, odpowiednio, Th1 i Th17, powodując represję produkcji IFN-γ i IL-17.26 Ponadto, Bcl6 hamuje ekspresja mikroRNA, o których sądzi się, że hamują sygnaturę komórek Tfh, w tym miR-17-92, który tłumi ekspresję CXCR5. Zatem Bcl6 reguluje rozwój komórek Tfh poprzez represję czynników transkrypcyjnych specyficznych dla Th1, Th2 i Th17. Niedobór Bcl6 w limfocytach T spowodował upośledzony rozwój komórek Tfh zarówno in vitro, jak i in vivo, a niedobór zarówno limfocytów B, jak i T jest wymagany do reakcji centrum rozrodczego. 25, 26, 28

Podsumowując, te Wyniki pokazują, że Bcl6 jest zarówno konieczne, jak i wystarczające do rozwoju komórek Tfh i dostarczają dalszych dowodów wspierających ideę, że komórki Tfh są odrębną linią komórek Th.

c-Maf

c- Maf był pierwszym czynnikiem transkrypcyjnym zidentyfikowanym jako preferencyjnie wyrażany w komórkach Th275. Wiąże się z proksymalnym promotorem IL-475 i służy jako czynnik specyficzny dla Th2. Limfocyty T z niedoborem c-Maf były upośledzone w ekspresji IL-4 podczas fazy efektorowej, podczas gdy ekspresja innych cytokin Th2 była umiarkowanie zmniejszona lub niezmieniona.76 Wcześniej, używając myszy z niedoborem ICOS i B7h, Dong i in. opisali mechanizmy, dzięki którym ICOS pośredniczy w wytwarzaniu IL-4 przez regulację ekspresji c-Maf w efektorowych komórkach Th. 36,77 Wzdłuż tych linii fenotyp myszy z nokautem c-Maf jest podobny do fenotypu myszy z niedoborem ICOS. Ponadto, nadekspresja c-Maf przywraca uwalnianie IL-4 przez komórki T aktywowane przy braku interakcji ICOS-B7h. Oprócz wadliwej produkcji IL-4, myszy z niedoborem ICOS i B7h są upośledzone w tworzeniu komórek Tfh i produkcji IL-21. 24 Kuchroo i in. niedawno wykazano, że komórki Tfh charakteryzują się wysoką ekspresją c-Maf i że c-Maf zwiększa poziom IL-21 w sposób zależny od dawki42. Tymczasem delecja c-Maf doprowadziła do zmniejszenia liczby Tfh wyrażających IL-21 42 ICOS reguluje zatem różnicowanie komórek Tfh wytwarzających IL-21 poprzez zwiększenie ekspresji c-Maf.

Czynnik regulatorowy 4 IFN (IRF4)

IRF4 pierwotnie opisano jako czynnik transkrypcyjny specyficzny dla Th2, 78, 79 częściowo, ponieważ myszy z niedoborem IRF4 wykazują znacznie obniżony poziom immunoglobuliny w surowicy.80 Jednak ostatnie badania wykazały, że ten czynnik transkrypcyjny jest indukowany przez sygnalizację IL-1 i jest niezbędny do różnicowania komórek Th17 .81, 82 Z drugiej strony limfocyty T z niedoborem IRF4 nie indukują linii Th17 po stymulacji IL-21 i TGF-β. 83 Ponadto limfocyty T pozbawione białka wiążącego IRF4, naturalnego antagonisty IRF4, wykazują podwyższony poziom Produkcja IL-21.84 IRF4 ma zatem krytyczne znaczenie dla produkcji IL-21, jak również IL-2 Różnicowanie komórek Th za pośrednictwem 1.

Biorąc pod uwagę te wyniki, wydaje się, że IRF4 może również odgrywać rolę w różnicowaniu komórek Tfh. Rzeczywiście, myszy z niedoborem IRF4 wytwarzają mniej komórek CXCR5 + ICOS + Tfh po immunizacji, 85 co wskazuje na znaczenie IRF4 podczas różnicowania komórek Tfh in vivo. Pozostaje do ustalenia, czy zależne od IRF4 wytwarzanie komórek Tfh jest nieodłączne od komórek T i czy IRF4 reguluje białko dojrzewania indukowane limfocytami Bcl6 i B-1 (Blimp-1) podczas rozwoju linii Tfh.

Negatywna regulacja

Różnicowanie komórek Tfh jest regulowane przez program, który antagonizuje rozwój innych linii Th poprzez tłumienie czynników transkrypcyjnych specyficznych dla danej linii (T-bet, GATA3 i RORγ). Jednak nie opisano, czy te czynniki również negatywnie regulują różnicowanie komórek Tfh. Blimp-1, który został wcześniej opisany jako antagonizujący Bcl6 w komórkach B, 86 jest znacznie zmniejszony w komórkach Tfh w porównaniu z limfocytami T CD4 + bez Tfh.27 Nadekspresja Blimp-1 w limfocytach T CD4 + zapobiega w ten sposób ekspresji Bcl6 i znacznie zmniejsza różnicowanie komórek Tfh bez wpływu na rozwój komórek Th2-, Th17- i Treg. Ponadto limfocyty T CD4 + pozbawione Blimp-1 wykazywały zwiększone różnicowanie do linii Tfh27.