Zespół Angelmana

Przyczyny:

Najczęstszą przyczyną zespołu Angelmana jest delecja matczynego regionu chromosomowego 15q11-q13, który obejmuje gen UBE3A. Co ważne, mutacje i delecje genu UBE3A są wystarczające, aby wywołać zespół Angelmana2, czyniąc UBE3A jedynym genem odpowiedzialnym za podstawowe objawy zaburzenia. Dwie główne klasy delecji znane jako delecje klasy I i klasy II w regionie 15q11-q13 powodują zespół Angelmana. Podczas gdy utrata UBE3A powoduje zespół Angelmana, duplikacje w obrębie regionów chromosomalnych, które obejmują UBE3A, są związane z autyzmem3,4,5,6. Zatem prawdopodobny związek między utratą a powieleniem UBE3A sugeruje się, że powoduje odpowiednio zespół Angelmana lub pewne typy autyzmu.

Objawy:

Osoby z zespołem Angelmana wykazują opóźnienia rozwojowe , są podatne na ataki (około 90 procent osób), mają nieprawidłowe elektroencefalogramy, radosną postawę, upośledzoną lub całkowitą brak mowy, problemy żołądkowo-jelitowe i ataksję 7,8.

Systemy modelowe:

Modele much z redukcjami lub duplikacjami w odpowiedniku UBE3A (dUBE3A) u Drosophila (dUBE3A) zostały stworzone w celu badania zachowania i identyfikacji domniemanych substratów UBE3A 9,10. Modele mysie zostały wygenerowane w celu naśladowania zespołu Angelmana i są wykorzystywane do badania deficytów behawioralnych, biochemicznych i deficytów obwodów, a także do opracowywania leków dla osób z zespołem Angelmana. Te transgeniczne zwierzęta mają delecje w obrębie genu UBE3A 11,12,13.

Stworzono również mysi model naśladujący najbardziej rozpoznawalną genetycznie postać autyzmu u ludzi: duplikację chromosomów 15q11-13. Ta mysz ma dużą duplikację chromosomów, która zawiera gen 14 UBE3A. Aby zbadać zespół Angelmana w sposób, który najdokładniej naśladuje ludzkie zaburzenie, stworzono indukowane przez człowieka pluripotencjalne linie komórek macierzystych z osobników z zespołem Angelmana i zróżnicowane w neurony15.

Leczenie:

Leczenie zespołu Angelmana okazało się trudne, chociaż leki przeciwdrgawkowe i leki łagodzące zaburzenia snu, takie jak melatonina, były korzystne u niektórych osób z zespołem Angelmana16,17,18. Jednak skuteczne metody leczenia podstawowych objawów zespołu Angelmana były ograniczone. Prowadzonych jest wiele badań klinicznych w celu złagodzenia objawów związanych z zespołem Angelmana, w tym zażywania leków i zmian w diecie.

Związek z autyzmem:

Zespół Angelmana jest często współwystępujący z autyzm i ma wspólną podstawę genetyczną z niektórymi formami autyzmu. Obecny pogląd stwierdza, że zespół Angelmana jest uważany za „syndromiczną” formę zaburzeń ze spektrum autyzmu19. Ponadto wykazano, że różne klasy delecji (klasa I w porównaniu z klasą II) w zespole Angelmana różnią się w punktacji ciężkości zaburzeń ze spektrum autyzmu20. Można temu przypisać dodatkowe geny, które są usuwane u osób z zespołem Angelmana z delecją klasy I.