Zatoka wieńcowa | Atlas anatomii ludzkiego serca

Lokalizacja:
Zatoka wieńcowa znajduje się w tylnej części bruzdy wieńcowej na przeponowej lub tylnej powierzchni serca. Zatoka wieńcowa wpada bezpośrednio do prawego przedsionka w pobliżu połączenia tylnej bruzdy międzykomorowej i bruzdy wieńcowej (obszar crux cordis), znajdującego się między żyłą główną dolną a zastawką trójdzielną; to ujście przedsionkowe może być częściowo zakryte zastawką tebesowską, chociaż anatomia tej zastawki jest bardzo zmienna.
Do zatoki wieńcowej odprowadzany jest drenaż z większości żył nasierdziowych, w tym skośnej żyły lewego przedsionka (i innych lewych i prawych żyły przedsionkowe), wielką żyłę sercową, tylną żyłę lewej komory, lewą żyłę brzeżną i tylną żyłę międzykomorową. Długość zatoki wieńcowej u dorosłych może wahać się od 15 do 65 mm.

Funkcja:
Zatoka wieńcowa służy jako główny kolektor krwi żylnej serca.

Znaczenie w choroby sercowo-naczyniowe:
Udowodniono, że dostarczanie kardioplegii przez zatokę wieńcową jest bezpieczne i skuteczne w ochronie mięśnia sercowego, a nawet przewyższa tradycyjną metodę kardioplegii postępującej, zwłaszcza u pacjentów z chorobą wieńcową.

Znaczenie w dostarczaniu urządzenia:
Cewniki balonowe można umieszczać w zatoce wieńcowej w celu dostarczania leków, buforów kardioplegicznych lub środków kontrastowych w celu uzyskania flebogramów serca. W zatoce wieńcowej zastosowano również liczne urządzenia jako środek do strukturalnej przebudowy pierścienia zastawki mitralnej (np. W celu zminimalizowania niedomykalności zastawkowej).