Zapobieganie maceracji ran
Według redakcji WoundSource
Maceracja występuje, gdy skóra jest zbyt długo narażona na wilgoć. Charakterystyczną oznaką maceracji jest skóra, która wygląda na mokrą, miękką lub bielszą niż zwykle. W przypadku ran, które są zbyt wilgotne lub narażone na zbyt duży drenaż, wokół rany może znajdować się biały pierścień.
Większość przypadków maceracji jest łagodna i ustępuje samoistnie bez interwencji medycznej. Z kolei maceracja skóry wokół ran wymaga leczenia. Nieleczona maceracja ran może zapobiegać gojeniu się rany, przyczyniać się do infekcji bakteryjnej lub grzybiczej oraz powodować podrażnienie lub ból. Inne negatywne skutki maceracji rany obejmują uszkodzenie i martwicę tkanek, zapalenie skóry o wysokim stopniu nasilenia i egzemę mokrą.1
Urazy skóry i rany przewlekłe: ścinanie, ucisk i wilgoć
Identyfikując pacjentów, którzy są w ryzyko wystąpienia maceracji rany i zapewnienie odpowiedniej opieki, lekarze mogą zapobiegać maceracji rany.
Co powoduje macerację ran?
Maceracja może wystąpić za każdym razem, gdy skóra jest narażona na wilgoć przez dłuższy czas. Większość ludzi doświadcza łagodnej maceracji skóry podczas pływania lub długiej kąpieli. Inne częste źródła wilgoci przyczyniające się do maceracji to pot, wysięk, mocz i kał.
Umiejscowienie rany na ciele i rodzaj obecnych cech skóry (tłusta lub sucha, cienka lub gruba) mogą również odgrywać rolę w rozwoju maceracji, podobnie jak wiek, płeć i podłoże warunki fizyczne.1 Niektóre warunki narażają ludzi na ryzyko wystąpienia maceracji. Na przykład osoby z otyłością mogą mieć macerację między fałdami skóry wywołaną potem. Osoby z nietrzymaniem moczu mogą doświadczać maceracji w okolicy narządów płciowych, spowodowanej moczem lub kałem. Osoby z ranami przewlekłymi są szczególnie narażone na macerację wokół ran.
Bez odpowiedniej opieki medycznej niektóre obszary ran przewlekłych mogą ulec maceracji. Maceracja miejsc rany jest spowodowana głównie wysiękiem, płynem wypływającym z ran.2 W przeciwieństwie do wysięku z ran ostrych, który przyspiesza gojenie, wysięk z ran przewlekłych zawiera enzymy zwane proteazami, które rozkładają białka skóry i powodują macerację wokół rany.3 Przewlekłe rany, które mogą ulec maceracji, to między innymi owrzodzenia żylne nóg, owrzodzenia stopy cukrzycowej i rany grzybicze.3
Jak można zapobiegać maceracji ran?
Utrzymywanie wilgotnego środowiska rany zapewnia lepsze wyniki leczenia niż suche środowisko rany. Badania wykazały, że wilgotne środowisko rany sprzyja szybszemu gojeniu, silniejszemu skurczowi rany, mniejszym bliznowaceniu i zmniejszonemu wskaźnikowi infekcji. 2 Pacjenci zgłaszają również, że usuwanie opatrunków na rany jest mniej bolesne, jeśli ich rana była wilgotna. 2 Jeśli jednak obszar rany stanie się zbyt wilgotny, może wystąpić maceracja, która utrudni gojenie. Dlatego też zadaniem klinicystów jest utrzymanie wystarczająco wilgotnego środowiska rany, aby wspomagać gojenie, ale wystarczająco suchego, aby zapobiec maceracji.
Głównym sposobem zapobiegania maceracji ran jest leczenie podstawowego problemu, który powoduje przepływ wysięku. Na przykład w przypadku owrzodzeń żylnych kończyn dolnych występuje zwykle umiarkowany do silnego drenaż lub wysięk z dużym przepływem. Leczenie owrzodzeń żylnych kończyn dolnych może obejmować terapię uciskową lub uniesienie nogi w celu opanowania drenażu i leczenia przyczyny.
Po zastosowaniu opcji leczenia nadszedł czas, aby rozważyć odpowiedni opatrunek na rany, aby zapobiec maceracji i przyspieszyć gojenie. O wyborze opatrunku decyduje ilość wysięku, który wydala rana. W przypadku rany z dużą objętością wysięku należy wybrać opatrunek o wysokiej chłonności, np. Hydrofibra.1 W przypadku rany z mniejszą objętością wysięku odpowiedni może być opatrunek mniej chłonny. Celem jest, aby opatrunek wchłaniał wysięk, a tym samym zapobiegał wchłanianiu go przez skórę wokół rany bez wysuszania rany.
Aby zapobiec maceracji, należy często zmieniać opatrunki. Zbyt długie pozostawianie opatrunków, szczególnie w przypadku ran, w których występuje duży wysięk, może prowadzić do maceracji. W przypadku ran z silnym wysiękiem nie należy pozostawić opatrunku dłużej niż jeden dzień.1 W przypadku ran z umiarkowanym lub słabym wysiękiem opatrunki mogą pozostawać dłużej. Jeżeli lekarz zauważy objawy infekcji, może wymagać częstszej zmiany opatrunków; jeśli zauważą, że rana goi się, mogą rzadziej zmieniać opatrunki.
Wniosek
Przed założeniem opatrunku należy rozważyć historię medyczną pacjenta, przyczynę rany, ilość wysięku z rany i położenie rany na ciele .Chociaż idealny opatrunek na ranę opiera się na specyficznych cechach pacjenta i rany, cel opatrunku jest zawsze ten sam: utrzymać wilgotne środowisko rany, które sprzyja gojeniu, unikając jednocześnie maceracji okolicy.