Wzgórza Golan

Historia

W 1894 r. Francusko-żydowski bankier Baron Edmond de Rothschild kupił duży obszar ziemi pod osadnictwo żydowskie w Golanie; za nim poszły inne grupy w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie. Podejmowano próby kolonizacji żydowskiej, ale frustrowała ją wrogość ludności arabskiej i osmańskie prawo ziemskie, które praktycznie zabraniało osadnictwa obcym. Po I wojnie światowej Golan stał się częścią francuskiego mandatu Syrii, aw 1941 roku przeszedł do niepodległej Syrii. Po wojnie arabsko-izraelskiej w latach 1948–49, Syria ufortyfikowała zachodni grzbiet Wzgórz Golan, który zarządza doliną Ḥula, Jeziorem Galilejskim i doliną górnego Jordanu, a wszystko to w Izraelu. Na tych odcinkach wielu izraelskich cywilów zostało zabitych przez syryjską artylerię i ostrzał snajperski; rolnictwo i rybołówstwo były utrudnione, a czasami niemożliwe.

W ostatnich dwóch dniach (9–10 czerwca 1967) wojny sześciodniowej izraelskie siły zbrojne, po pokonaniu Egiptu i Jordanii, zwrócili uwagę na Syrię. Pod osłoną izraelskich sił powietrznych oddziały inżynierów zbudowały drogi dojazdowe na strome Wzgórza Golan, które następnie zostały zaatakowane z przodu przez pojazdy opancerzone i piechotę. Syryjscy obrońcy i większość arabskich mieszkańców uciekli, a Syria poprosiła o zawieszenie broni; walki ustały 10 czerwca. Wzgórza przeszły pod izraelską administrację wojskową, a Golan został włączony do systemu łączności i finansów Izraela. Pięć wiosek, głównie druzyjskich Arabów, pozostało i otrzymało obywatelstwo izraelskie, chociaż większość z nich odmówiła i zachowała obywatelstwo syryjskie. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku na wyżynach powstało prawie 30 żydowskich osiedli, aw 1981 roku Izrael jednostronnie zaanektował ten obszar.

Umowa o wycofaniu się między Izraelem a Syrią, podpisana po wojnie Jom Kippur w październiku 1973 r., Ustanowiła strefę buforową ONZ na Wzgórzach Golan, monitorowaną przez Siły Obserwacyjne ONZ ( UNDOF). Mandat UNDOF był następnie odnawiany co sześć miesięcy.

Negocjacje między Syrią a Izraelem, zainicjowane podczas dwustronnych rozmów prowadzonych w Madrycie w 1991 r., Trwały z przerwami, aż załamały się w 2000 r. Z powodu nalegań Syrii na całkowite wycofanie się Izraela z Terytorium Wzgórz Golan. Rozmowy między oboma krajami zostały wznowione w 2008 roku za pośrednictwem Turcji, która była wówczas bliskim sojusznikiem obu krajów, ale rozmowy te rozpadły się po dymisji premiera Izraela Ehuda Olmerta. W międzyczasie rozwój wydarzeń w Izraelu i regionie w 2010 roku skłonił tradycyjnie spokojnego Golana Druza do bardziej głośnego wyrażania swojego statusu: Izrael był świadkiem wzrostu liczby wniosków o obywatelstwo składanych przez niektórych członków społeczności, podczas gdy inni zaczęli organizować wiece publiczne potwierdzające lojalność wobec Syrii. W marcu 2019 roku Stany Zjednoczone stały się jedynym krajem, który uznał aneksję regionu przez Izrael.

Redaktorzy Encyclopaedia Britannica