Wypychanie

Definicja wypychania – kiedy wydatki rządowe nie zwiększają ogólnego zagregowanego popytu, ponieważ wyższe wydatki rządowe powodują równoważny spadek wydatków i inwestycji sektora prywatnego.

Pytanie: Dlaczego wzrost wydatków sektora publicznego przez rząd zmniejsza kwotę, jaką może wydać sektor prywatny?

Jeśli wydatki rządu wzrosną, może sfinansować te wyższe wydatki poprzez:

1. Podwyższenie podatku
2. Zwiększenie zadłużenia

Wpływ wyższych wydatków rządowych na zagregowany popyt

1. Podwyższenie podatku. Jeśli rząd podwyższy podatek od sektora prywatnego, np. wyższy podatek dochodowy, wyższy podatek dochodowy od osób prawnych, to zmniejszy uznaniowy dochód konsumentów i firm. Ceteris paribus, podniesienie podatku od konsumentów doprowadzi do obniżenia ich wydatków. Dlatego też wyższe wydatki rządowe finansowane przez wyższy podatek nie powinny zwiększać ogólnego AD, ponieważ wzrost G (wydatki rządowe) jest równoważony przez spadek C (wydatki konsumenckie).
2. Zwiększenie zadłużenia. Jeśli rząd zwiększy zadłużenie. Pożycza od sektora prywatnego. Aby sfinansować pożyczki, rząd sprzedaje obligacje sektorowi prywatnemu. Mogą to być osoby prywatne, fundusze emerytalne lub fundusze inwestycyjne. Jeśli sektor prywatny kupi te rządowe papiery wartościowe, nie będzie mógł wykorzystać tych pieniędzy do finansowania inwestycji sektora prywatnego. Dlatego pożyczki rządowe wypierają inwestycje sektora prywatnego.

Wypychanie zasobów

Drugim rodzajem wypierania jest po prostu fakt, że jeśli sektor prywatny pożycza pieniądze rząd mają mniej pieniędzy na inwestycje w projekty sektora prywatnego.

Granica możliwości produkcyjnych jest przydatna do pokazania idei tłoczenia na zewnątrz. Jeśli jesteśmy na krzywej PPF w punkcie A i zwiększamy wydatki rządowe, prowadzi to do spadku wydatków sektora prywatnego.

Ponadto argumentuje się, że inwestycje sektora prywatnego są bardziej wydajne niż sektor publiczny inwestycja. Dlatego gospodarka jest w gorszej sytuacji, jeśli chodzi o pożyczki rządowe.

Wypychanie środków finansowych

Jest to termin używany do opisania, w jaki sposób zadłużanie się rządu może spowodować wyższe stopy procentowe. Jeśli rząd będzie musiał sprzedać więcej papierów wartościowych, może być zmuszony do podniesienia oprocentowania swoich obligacji, aby zachęcić ludzi do zakupu. Na przykład w UE rentowności obligacji wzrosły w 2011 r., Ponieważ rynki obawiały się poziomu zadłużenia UE. Dlatego zwiększone zadłużenie rządowe odbyło się kosztem wyższych stóp procentowych długu publicznego. Te wyższe stopy procentowe obligacji prowadzą do wyższych stóp procentowych w innych sektorach gospodarki i prawdopodobnie zniechęcają do inwestycji i wydatków sektora prywatnego.

Wypieranie nie zawsze występuje

Jest to ważne należy pamiętać, że wypieranie nie zawsze występuje – zależy to od stanu gospodarki.

• Jeśli gospodarka jest poniżej pełnej zdolności, możemy mieć więcej wydatków rządowych i więcej wydatków sektora prywatnego.

Keynesiści ponownie argumentują, że w recesji i pułapce płynności nie ma wypierania, ponieważ rząd po prostu wydaje niewykorzystane zasoby. Keynesiści twierdzą, że w pułapce płynności krzywa LM jest elastyczna. Oznacza to, że zwiększone wydatki rządowe nie powodują wzrostu stóp procentowych.

Innym sposobem myślenia o recesji jest to, że wzrost zadłużenia rządu ma na celu jedynie zrównoważyć wzrost oszczędności sektora prywatnego.

Ten wykres pokazuje, że w latach 2008-2012 nastąpił gwałtowny wzrost oszczędności sektora prywatnego. Towarzyszy temu równoważny wzrost zadłużenia rządowego.

Wypieranie i zyski z obligacji

W czasie recesji rząd może często pożyczać więcej bez wzrostu stóp procentowych. Na przykład w Wielkiej Brytanii w latach 2009-13, pomimo wyższych pożyczek, rentowności obligacji spadły, ponieważ ludzie chcieli zaoszczędzić pieniądze w obligacjach, a nie inwestować. Dlatego nie doszło do wypierania finansowego.

Ponadto, jak argumentował Keynes – w czasie recesji – sektor prywatny ma niewykorzystane zasoby (ze względu na większe oszczędności). Dlatego też pożyczki rządowe skutecznie wykorzystują te bezczynne zasoby. Wypychanie finansowe jest bardziej prawdopodobne, gdy gospodarka rośnie i jest już prawie pełna.

Zależy od stanu gospodarki

Gdy gospodarka rozwija się silnie, rząd będzie miał większą konkurencję ze strony innych inwestycji sektora prywatnego.Dlatego rentowności obligacji rządowych będą musiały wzrosnąć, aby przyciągnąć oszczędności z innych projektów inwestycyjnych.

Ekonomiści, którzy zasugerowali wypieranie się

Milton Friedman generalnie lekceważył ekspansywną politykę fiskalną. Argumentował, że chociaż może nastąpić przejściowy wzrost, w długoterminowych wydatkach rządowych finansowanych długiem spowoduje wypieranie. Milton Friedman zauważył, że wydatki rządowe wspierane długiem prowadzą do „zmniejszenia fizycznej wielkości aktywów tworzonych z powodu obniżenia prywatnych inwestycji produkcyjnych”. (Wypychanie)

Frankowi Knightowi przypisuje się teorię, że popyt na inwestycje jest elastyczny. Dlatego nawet bardzo niewielki wzrost stóp procentowych (z powodu wypierania finansowego) może spowodować bardzo duży spadek inwestycji sektora prywatnego.

John M. Keynes. W swojej ogólnej teorii Keynes stwierdził, że gdyby gospodarka była bliska pełnej zdolności, ekspansywna polityka fiskalna spowodowałaby wypieranie.

Robert Baro Baro jest uznawany za twórcę teorii równoważności ricardowskiej. Pomysł, że emisja długu publicznego jest równoznaczna z wyższymi podatkami – tj. Wydatki na deficyt są bardzo ograniczone w zwiększaniu realnego PKB.

Powiązane

• Ile może pożyczyć rząd?
• Efekt mnożnikowy
• Krytyka polityki fiskalnej
• Deficyt i przyszłość – Paul Krugman – dlaczego wygrywa wypychanie ” występują w pułapce płynności.