Wyjaśnienie chińskiej rewolucji kulturalnej

Pięćdziesiąt lat temu Mao Zedong dokonał rewolucji kulturalnej, trwającej dekadę przewrotu, który miał dramatyczne, często gwałtowne skutki w całych Chinach. Oto przegląd tych burzliwych lat:

Czym była rewolucja kulturalna?

Ruch zasadniczo dotyczył elitarnej polityki, ponieważ Mao próbował odzyskać kontrolę, ustawiając radykalną młodzież przeciwko komunistom Hierarchia partyjna. Ale miało to szerokie konsekwencje na wszystkich poziomach społeczeństwa. Młodzi ludzie walczyli z rzekomymi wrogami Mao i sobą nawzajem jako Czerwonej Gwardii, zanim zostali wysłani na wieś w późniejszych etapach rewolucji kulturalnej. Intelektualiści, ludzie uważani za „wrogów klasowych” i ci, którzy są powiązani z Zachodem lub byłym rządem nacjonalistycznym, byli prześladowani. Wielu urzędników zostało oczyszczonych. Niektórzy, jak przyszły przywódca Deng Xiaoping, zostali w końcu zrehabilitowani. Inni zostali zabici, popełnili samobójstwo lub zostali pozostawieni trwale bliznami. Niektórzy uczeni twierdzą, że trauma epoki przyczyniła się do przemian gospodarczych w następnych dziesięcioleciach, ponieważ Chińczycy byli gotowi do przyjęcia reform zorientowanych na rynek, aby pobudzić wzrost i złagodzić deprywację.

Kiedy to się stało miejsce?

16 maja 1966 roku Komitet Centralny Komunistycznej Partii Chin wydał okólnik przedstawiający idee Mao na temat rewolucji kulturalnej. Ale w poprzednich miesiącach i latach były prekursory. Uważa się, że koniec być śmiercią Mao 9 września 1976 roku i późniejszym aresztowaniem Gang of Four, radykalnej frakcji czterech przywódców politycznych, w tym żony Mao, Jiang Qing, w październiku. Chociaż rewolucja kulturalna trwała dekadę, większość najbardziej ekstremalnych aktów przemocy miała miejsce w ciągu pierwszych kilku lat.

Jak to się zaczęło?

Rewolucja kulturalna miała swoje korzenie w Wielkim Skoku Naprzód w latach 1958-61, kolektywizacji rolnictwa oraz produkcja przemysłowa, która wywołała głód, w wyniku którego zginęło aż 45 milionów ludzi. Mao został obwiniony i częściowo odsunięty na bok przez przywódców partii komunistycznej, którzy wycofali niektóre z najbardziej ekstremalnych wysiłków kolektywizacyjnych.