Wydmy Indiany
Wydmy Indiany, obszar wydm, lasów, terenów podmokłych i innych środowisk położonych na południowym brzegu jeziora Michigan w północno-zachodniej Indianie w USA. region znajduje się na terenie Parku Narodowego Indiana Dunes, który obejmuje Park Stanowy Indiana Dunes. Park narodowy rozciąga się na prawie 25 mil (40 km) między Gary a Michigan City i składa się z nieciągłego pasma parku, przerywanego przez huty, elektrownie, małe społeczności i duży port.
Park stanowy, założony w 1923 roku i otwarty w 1926 roku, obejmuje 3,4 mil kwadratowych (8,8 km kwadratowych) linii brzegowej, bagien, wydm i lasów w pobliżu Chesterton. Oprócz 3-milowej (5-kilometrowej) piaszczystej plaży, posiada zaplecze do biwakowania, piknikowania, wędkowania i pieszych wędrówek. Wyjątkową cechą jest Big Blowout na wschodnim krańcu parku, gdzie wiatry jeziora odsłoniły „cmentarz drzew” utworzony przez piaski nieustannie dryfujące po zalesionym obszarze. Ruchome wydmy, takie jak Mount Tom, mogą osiągnąć wysokość prawie 200 stóp (60 metrów). Góra Baldy o wysokości 38 metrów przesuwa się w głąb lądu z prędkością około 1,2 metra rocznie.
Park narodowy został wyznaczony jako taki w 2019 r. Wcześniej był to narodowy nad jeziorem. Autoryzacja krajowego brzegu jeziora miała miejsce w 1966 r. i była zwieńczeniem trwającej 50 lat walki o uratowanie wydm przed ingerencją industrializacji. Przewidziano w nim nabycie 13 mil kwadratowych (34 km kwadratowych) wydm i terenów podmokłych. lata 70., dalej Duneland zostało zdobyte dzięki wysiłkom grup konserwatorskich, zwiększając łączną powierzchnię parku narodowego i stanowego do 24 mil kwadratowych (62 km kwadratowych). Obejmuje pobliską Hoosier Prairie, Hobart Prairie Grove, Heron Rookery i Pinhook Bog.
Park narodowy – który znajduje się na trasie migracji ptaków i obejmuje park stanowy z trzech stron lądu – obejmuje długie piaszczyste plaże , wysokie wydmy, głębokie rozlewiska, zalesione wąwozy, pozostałości prerii oraz międzydunowe stawy i bagna; obejmuje również torfowiska i torfowiska będące pozostałością po lodowcach epoki lodowcowej. Na wydmach można znaleźć bardzo zróżnicowaną florę, obejmującą różnorodne typy klimatyczne, od mącznicy lekarskiej po tropikalne orchidee i od mokradeł po pustynne kaktusy. Bailly Homestead (1822) i Chellberg Farm (1872) są zachowane jako miejsca historyczne. Botanik Henry Chandler Cowles sformułował koncepcję sukcesji ekologicznej po zbadaniu wydm w latach 90. XIX wieku.