Wprowadzenie do psychologii

Czego się nauczysz: zidentyfikuj i wyjaśnij podstawowe cechy różnych rodzajów terapii

Nie ma jednego sposobu leczenia zaburzeń psychicznych, ale psychoterapia lub medycyna lub kombinacja tych dwóch to najczęstsze metody leczenia. Psychoterapia nie musi koniecznie oznaczać zastosowania psychoanalitycznego podejścia Freuda (chociaż jest to jedna metoda), ale zamiast tego odnosi się do różnych metod terapii, których psychologowie, psychiatrzy i doradcy używają, aby pomóc swoim pacjentom. Z tej sekcji dowiesz się o następujących rodzajach psychoterapii:

• Psychoanaliza została opracowana przez Sigmunda Freuda. Teoria Freuda głosi, że problemy psychologiczne człowieka są wynikiem wypartych impulsów lub traumy z dzieciństwa. Celem terapeuty jest pomoc osobie w odkryciu ukrytych uczuć za pomocą technik takich jak swobodne skojarzenia i analiza snów.
• Terapia zabawami to technika terapii psychodynamicznej często stosowana w przypadku dzieci. Chodzi o to, że dzieci odgrywają swoje nadzieje, fantazje i traumy, używając lalek, pluszowych zwierząt i figurek piaskownicy.
• W terapii behawioralnej terapeuta stosuje zasady uczenia się od warunkowania klasycznego i instrumentalnego, aby pomóc klientom zmienić niepożądane zachowania. Przeciwwarunkowanie jest powszechnie stosowaną techniką terapeutyczną, w której klient uczy się nowej reakcji na bodziec, który wcześniej wywołał niepożądane zachowanie poprzez warunkowanie klasyczne. Zasady warunkowania instrumentalnego można zastosować, aby pomóc ludziom radzić sobie z szerokim zakresem problemów psychologicznych. Ekonomia tokenów jest przykładem popularnej techniki warunkowania instrumentalnego.
• Terapia poznawcza to technika, która koncentruje się na tym, jak myśli prowadzą do uczucia niepokoju. Ideą terapii poznawczej jest to, że sposób myślenia określa, jak się czujesz i działasz. Terapeuci poznawczy pomagają klientom zmienić dysfunkcyjne myśli w celu złagodzenia stresu. Terapia poznawczo-behawioralna bada, jak nasze myśli wpływają na nasze zachowanie. Terapia poznawczo-behawioralna ma na celu zmianę zniekształceń poznawczych i zachowań samobójczych.
• Terapia humanistyczna koncentruje się na pomocy ludziom w osiągnięciu ich potencjału. Jedna z form terapii humanistycznej opracowana przez Carla Rogersa jest znana jako terapia skoncentrowana na kliencie lub terapia rogerowska. Terapeuci zorientowani na klienta używają technik aktywnego słuchania, bezwarunkowego pozytywnego traktowania, szczerości i empatii, aby pomóc klientom stać się bardziej akceptowalnymi dla siebie.

Często w połączeniu z psychoterapią, ludziom można przepisać biologicznie terapie oparte na lekach psychotropowych i / lub inne procedury medyczne, takie jak terapia elektrowstrząsowa.

Autobiografia w pięciu krótkich rozdziałach autorstwa Portii Nelson (1993)

Rozdział pierwszy

Idę w dół ulica.
W chodniku jest głęboka dziura.
Wpadam. Zgubiłem się. . . . Jestem bezradny.
To nie moja wina.
Znalezienie wyjścia zajmuje wieki.

Rozdział drugi

Idę tą samą ulicą.
W chodniku jest głęboka dziura.
Udaję, że jej nie widzę.
Znowu wpadam.
Nie mogę uwierzyć, że jestem w tym samym miejscu.
Ale , to nie moja wina.
Wydostanie się nadal zajmuje dużo czasu.

Rozdział trzeci

Idę tą samą ulicą.
Jest głęboka dziura w chodniku.
Widzę, że tam jest.
Nadal wpadam. . . to nawyk. . . ale,
mam otwarte oczy.
Wiem, gdzie jestem.
To moja wina.
Natychmiast wychodzę.

Rozdział czwarty

Idę tą samą ulicą.
W chodniku jest głęboka dziura.
Obchodzę ją.

Rozdział piąty

Idę inną ulicą.

Dwa rodzaje terapii to psychoterapia i terapia biomedyczna. Oba rodzaje leczenia pomagają osobom z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak depresja, lęk i schizofrenia. Psychoterapia to terapia psychologiczna, która wykorzystuje różne metody, aby pomóc komuś przezwyciężyć problemy osobiste lub osiągnąć rozwój osobisty. Terapia biomedyczna obejmuje leki i / lub procedury medyczne stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych. Najpierw zbadamy różne orientacje psychoterapeutyczne przedstawione w Tabeli 1 (wiele z tych orientacji zostało omówionych w module Wprowadzenie). Oprócz psychoterapii i podejścia biomedycznego istnieje również podejście społeczne do leczenia, które koncentruje się na terapiach rodzinnych lub grupowych.

Techniki psychoterapii: psychoanaliza

Rysunek 1. To jest słynna kanapa Freuda Pokój konsultacyjny. Pacjenci zostali poinstruowani, aby leżeć wygodnie na kanapie i odwracać się twarzą od Freuda, aby czuć się mniej zahamowanym i pomóc im się skupić. Obecnie pacjent psychoterapii raczej nie będzie leżeć na kanapie; zamiast tego częściej usiądzie twarzą do terapeuty (Prochaska & Norcross, 2010). (źródło: Robert Huffstutter)

Psychoanaliza została opracowana przez Sigmunda Freuda i była pierwszą formą psychoterapii. Była to dominująca technika terapeutyczna na początku XX wieku, ale od tego czasu jej popularność znacznie spadła. Freud uważał, że większość naszych problemów psychologicznych jest wynikiem wypartych impulsów i traum doświadczonych w dzieciństwie i wierzył, że psychoanaliza pomoże odkryć dawno zakopane uczucia. W gabinecie psychoanalityka możesz zobaczyć pacjenta leżącego na kanapie, mówiącego o snach lub wspomnieniach z dzieciństwa, a także terapeutę stosującego różne freudowskie metody, takie jak swobodne skojarzenia i analiza snów (ryc. 1). Pacjent w wolnym towarzystwie odpręża się, a następnie mówi wszystko, co przyjdzie mu do głowy w danej chwili. Jednak Freud czuł, że ego czasami próbowałoby zablokować lub stłumić niedopuszczalne popędy lub bolesne konflikty podczas swobodnego stowarzyszania się. W konsekwencji pacjent wykazywałby opór przed przywoływaniem tych myśli lub sytuacji. W analizie snów terapeuta interpretuje ukryte znaczenie snów.

Psychoanaliza to podejście terapeutyczne, które zwykle trwa latami. Z biegiem czasu pacjent wyjawia terapeucie wiele o sobie. Freud zasugerował, że podczas tej relacji pacjent-terapeuta pojawia się u pacjenta silne uczucia do terapeuty – być może pozytywne, może negatywne. Freud nazwał to przeniesieniem: pacjent przekazuje psychoanalitykowi wszystkie pozytywne lub negatywne emocje związane z innymi związkami pacjenta. Na przykład Crystal spotyka się z psychoanalitykiem. Przez lata terapii widzi swojego terapeutę jako postać ojca. Przekazuje swoje uczucia do ojca terapeucie, być może starając się zdobyć miłość i uwagę, której nie otrzymała od własnego ojca.

Dziś psychoanalityczna perspektywa Freuda została rozszerzona o rozwój kolejnych teorii i metodologii: perspektywy psychodynamicznej. To podejście do terapii pozostaje skoncentrowane na roli wewnętrznych popędów i sił ludzi, ale leczenie jest mniej intensywne niż w oryginalnym modelu Freuda.