Włosy

Włosy, nitkowate, często pigmentowane, wyrastające ze skóry, występują tylko u ssaków i często mają dużą gęstość włókien na jednostkę powierzchni. Te nitkowate włókna wystają z zewnętrznej warstwy skóry, naskórka i wyrastają z mieszków włosowych w wewnętrznej części skóry, w skórze właściwej. Każde włókno składa się z nieożywionych komórek, których głównym składnikiem są długie łańcuchy (polimery) aminokwasów tworzących białko keratyny. Zrogowaciałe komórki powstają z komórki podziału w macierzy włosa u podstawy mieszka włosowego i są razem ciasno upakowane eter. Keratyny są również główną częścią komórek paznokci, piór, kopyt, zrogowaciałych tkanek i szkliwa zębów ssaków.

U ludzi włosy mają różnorodne kolory, tekstury, kształt, długość, gęstość i inne cechy dodają indywidualnej wyjątkowości i zapewniają estetyczną jakość, którą inni mogą zobaczyć i docenić.

Włosy gatunków innych niż człowiek są powszechnie określane jako futro, jeśli mają wystarczającą gęstość. Skuteczność futra w regulacji temperatury uwidacznia się w jego stosowaniu u takich ssaków jak niedźwiedzie polarne, a jego postrzegane piękno przejawia się nie tylko w jego historycznym zastosowaniu w futrach, ale także w popularności pielęgnacji zwierząt domowych. Istnieją również rasy kotów, psów i myszy wyhodowanych z niewielką lub żadną widoczną sierścią.

Chociaż wiele innych form życia, zwłaszcza owadów, wykazuje nitkowate wyrostki, nie są one uważane za „włosy” według przyjęte znaczenie terminu. Występy na stawonogach, takich jak owady i pająki, to w rzeczywistości szczecina owadów, a nie włosy. Rośliny mają również projekcje przypominające włosy.

Mieszki włosowe

Naskórek, przez który każdy włos Projekty składają się w dużej mierze z nabłonka i nie mają naczyń krwionośnych, podczas gdy leżąca pod spodem skóra właściwa, w której znajdują się mieszki włosowe, z których wyrasta każdy włos, obejmuje nie tylko mieszki włosowe, ale także tkankę łączną, naczynia krwionośne, gruczoły potowe i inne struktury.

Mieszek włosowy to zagłębienie w skórze, które zawiera korzeń włosa i wyrasta z włosów poprzez upakowanie starych komórek. Do pęcherzyka przylega gruczoł łojowy, malutki gruczoł wytwarzający łojotok, który można znaleźć wszędzie. ale nie na dłoniach, ustach i podeszwach stóp. Im gęstszy włos, tym więcej gruczołów łojowych.

U podstawy mieszka jest duża struktura zwana brodawką. Brodawka składa się głównie z tkanki łącznej i pętli kapilarnej. Podział komórek w brodawce jest rzadki lub nie istnieje. Wokół brodawki znajduje się macierz włosa, zbiór komórek nabłonka, często przeplatanych melanocytami (komórkami produkującymi melaninę). Podział komórek w macierzy włosa jest odpowiedzialny za komórki, które będą tworzyć główne struktury włókna włosa i wewnętrzną osłonkę korzenia. Nabłonek macierzy włosa jest jedną z najszybciej rosnących populacji komórek w ludzkim organizmie. Niektóre formy chemioterapii lub radioterapii, które zabijają dzielące się komórki, mogą prowadzić do tymczasowej utraty włosów, działając na tę szybko dzielącą się populację komórek. Brodawka jest zwykle jajowata lub w kształcie gruszki, z matrycą owiniętą całkowicie wokół niej, z wyjątkiem krótkiego połączenia przypominającego łodygę z otaczającą tkanką łączną, które zapewnia dostęp do kapilary.

Również przyczepiony do pęcherzyka niewielka wiązka włókien mięśniowych zwana pilusem napinającym, która jest odpowiedzialna za spowodowanie, że mieszek i włosy stają się bardziej prostopadłe do powierzchni skóry, powodując, że mieszek włosowy wystaje nieco ponad otaczającą skórę. Proces ten powoduje „gęsią skórkę” (lub gęsią skórkę). Komórki macierzyste znajdują się na skrzyżowaniu mięśnia przywodziciela i mieszka włosowego i są głównie odpowiedzialne za trwającą produkcję włosów podczas procesu zwanego etapem anagenu.

Niektóre gatunki roztoczy Demodex żyją w mieszkach włosowych ssaków (w tym ludzkie), gdzie żywią się sebum.

Trzonki włosów nie są trwałe, ale stale rosną i są wymieniane. U niektórych gatunków, takich jak ludzie i koty, wydaje się, że każdy pęcherzyk rośnie niezależnie od innych, ale u innych gatunków, takich jak szczur, mysz i królik, wzór wymiany jest falisty. Średnie tempo wzrostu mieszków włosowych na skórze głowy człowieka wynosi 0,04 cm dziennie.

Włosy rosną w cyklach różnych faz. Anagen jest fazą wzrostu; katagen jest fazą regresji; a telogen jest fazą spoczynku lub spoczynku. Każda faza ma kilka podfaz rozróżnialnych pod względem morfologicznym i histologicznym.Przed rozpoczęciem cyklu następuje faza morfogenezy pęcherzyka (tworzenie się pęcherzyka). Istnieje również faza zrzucania, czyli egzogen, niezależna od anagenu i telogenu, w której jeden z kilku włosów wychodzi z jednego mieszka włosowego. Zwykle do 90% mieszków włosowych znajduje się w fazie anagenu, podczas gdy 10–14% w telogenie, a 1–2% w katagenie. Cykl ma różną długość w różnych częściach ciała. W przypadku brwi cykl trwa około 4 miesiące, podczas gdy na skórze głowy trwa 3-4 lata. To jest powód, dla którego włoski brwi mają stałą długość, podczas gdy włosy na głowie wydaje się nie mieć limitu długości. Cykle wzrostu są kontrolowane przez chemiczny, sygnałowy czynnik wzrostu naskórka.

Czasy cyklu wzrostu włosów u ludzi:

• Skóra głowy: czas trwania tych faz różni się w zależności od osoby. Różny kolor włosów i kształt mieszków włosowych wpływa na czas trwania tych faz.
  • Faza anagenu, 2–3 lata (czasami znacznie dłużej)
  • faza katagenu, 2–3 tygodnie
  • faza telogenu, około 3 miesiące

• Brwi itp .:
  • faza anagenu, 4-7 miesięcy
  • faza katagenu, 3-4 tygodnie
  • faza telogenu, około 9 miesięcy

Włosy u gatunków innych niż człowiek

Obecność sierści jest unikalną cechą charakterystyczną ssaków, pomagającą ssakom utrzymać stabilną temperaturę głęboką ciała. Włosy i endotermia pomogły ssakom zasiedlić różnorodne środowiska, od pustynnych po polarne, zarówno w nocy, jak i w porze dziennej.

U gatunków innych niż człowiek powszechnie określa się włosy na ciele, jeśli występują w wystarczających ilościach. jako futro lub jako futro (jak termin upierzenie u ptaków). Wełna to włókno pochodzące z futra zwierząt z rodziny Caprinae, głównie owiec, ale włosie niektórych gatunków innych ssaków, takich jak kozy, alpaki, lamy i króliki, można również nazwać wełną.

Ilość włosów odzwierciedla środowisko, do którego ssak jest przystosowany. Niedźwiedzie polarne mają grube, wodoodporne futro z pustymi włosami, które dobrze zatrzymują ciepło. Wieloryby mają bardzo ograniczone włosy w odizolowanych miejscach, co zmniejsza opór w wodzie. Zamiast tego utrzymują temperaturę wewnętrzną grubą warstwą tłuszczu (unaczynionego tłuszczu).

Żaden ssak nie ma sierści naturalnie niebieskiej lub zielonej. Niektóre walenie (wieloryby, delfiny i morświny), a także mandryle, wydają się mieć odcienie niebieskiej skóry. Wiele ssaków ma niebieskie włosy lub futro, ale we wszystkich przypadkach będzie to odcień szarości. Leniwiec dwupalczasty może wydawać się mieć zielone futro, ale ten kolor jest spowodowany przez porosty glonów.

Futro zwierzęcia może składać się z krótkiej, ziemistej sierści, długiej sierści strażniczej, aw niektórych przypadków, średniej wielkości sierść. Nie wszystkie ssaki mają futro; zwierzęta bez futra mogą być określane jako „nagie”, jak w przypadku „nagich kretów”.

Futro zwykle składa się z dwóch głównych warstw:

• Włosy mielone lub pod futrem – dolna warstwa składająca się z włosia wełny, które są zazwyczaj krótsze, spłaszczone, kręcone i gęstsze niż warstwa wierzchnia.
• Włosy ochronne – górna warstwa składa się z dłuższych prostych pasm włosów wystających spod futra. Zwykle jest to widoczna warstwa u większości ssaków i zawiera większość pigmentacji.

Włosy ludzkie

Rodzaje włosów

Ludzie mają trzy różne rodzaje włosów:

• Lanugo, cienkie włosy, które pokrywają prawie całe ciało płodów.
• Vellus włosy, krótkie, cienkie, „brzoskwiniowe” włosy na ciele, które rosną w większości miejsc na ciele ciało mężczyzny u obu płci.
• Włosy końcowe, w pełni rozwinięte włosy, które są zazwyczaj dłuższe, grubsze, grubsze i ciemniejsze niż włosy welusowe.

Włosy na ciele

Ludzie pokrywają znacznie mniej włosów na ciele niż jest to charakterystyczne dla naczelnych. Historycznie rzecz biorąc, pojawiło się kilka pomysłów na opisanie redukcji włosów na ciele człowieka. Wszyscy stanęli przed tym samym problemem: nie ma skamielin ludzkich włosów, które potwierdzałyby przypuszczenia ani nie pozwalały dokładnie określić, kiedy ta cecha się rozwinęła. Teoria sawanny sugeruje, że natura wybrała ludzi z powodu krótszych i cieńszych włosów na ciele jako część zestawu adaptacji do ciepłych równin sawanny, w tym poruszania się na dwóch nogach i wyprostowanej postawy. Inna teoria dotycząca cienkich włosów na ciele ludzi sugeruje, że rola tu odegrała niekontrolowana przez rybaków selekcja płciowa (a także w doborze długich włosów na głowie), być może w połączeniu z neotenią, przy czym bardziej młodociani samice wybierani są przez mężczyzn. pożądany. Hipoteza Małpy Wodnej zakłada, że rzadkość sierści jest adaptacją do środowiska wodnego, ale ma niewielkie poparcie wśród naukowców i bardzo niewiele ssaków wodnych jest w rzeczywistości bezwłosych.

W rzeczywistości niewiele można wyjaśnić ilością włosów, a raczej kwestią rodzaju włosów. Ludzie, podobnie jak wszystkie naczelne, są częścią tendencji do rzadszych włosów u większych zwierząt. Według Schwartza i Rosenbluma (1981) gęstość ludzkich mieszków włosowych na skórze jest w rzeczywistości taka, jakiej można by się spodziewać po zwierzęciu tej samej wielkości. Pozostaje pytanie, dlaczego tak dużo ludzkich włosów to włosy krótkie, z przebarwieniami, włosy welusowe, a nie włosy końcowe.

Włosy na głowie

Włosy na głowie to rodzaj włosów, które rosną na głowa (czasami odnosząca się bezpośrednio do skóry głowy). Jest to najbardziej zauważalny ze wszystkich włosów ludzkich, które mogą rosnąć dłużej niż u większości ssaków i są bardziej gęste niż większość włosów znajdujących się w innych częściach ciała. Przeciętna ludzka głowa (przeciętna skóra głowy mierzy około 120 cali kwadratowych lub 770 cm²) ma około 100 000 mieszków włosowych (Gray 2003). Każdy mieszek włosowy może wyrosnąć około 20 pojedynczych włosów w ciągu życia człowieka (około 2007 r.). Średnia utrata włosów to około 100 pasm dziennie. Brak włosów na głowie jest nazywany łysieniem, powszechnie znanym jako łysienie.

Antropolodzy przypuszczają, że funkcjonalne znaczenie długich włosów na głowie może być ozdobą. Długie, lśniące włosy mogą być widocznym znacznikiem zdrowego osobnika. Przy dobrym odżywianiu włosy sięgające do talii – o długości około 1 metra lub 39 cali – zajęłyby około 48 miesięcy lub około 4 lat do wzrostu.

Gęstość włosów jest związana zarówno z rasą, jak i kolorem włosów. Osoby rasy kaukaskiej mają najwyższą gęstość włosów ze średnim tempem wzrostu, podczas gdy Azjaci mają najniższą gęstość, ale najszybciej rosnące włosy oraz Afrykanie mają średnią gęstość i najwolniej rosnące włosy.

Średnia liczba włosów na głowie (rasy białej) (Stevens 2007)

kolor	liczba włosów	średnica
Blondynka	146 000	1⁄1500 do 1⁄500 cala	17 do 51 mikrometrów
Czarny	110000	1⁄400 do 1⁄250 cala	64 do 100 mikrometrów
Brązowy	100 000
Czerwony	86 000

Wzrost

Różne części ludzkiego ciała mają różne rodzaje włosów. Od dzieciństwa włosy welusowe pokrywają całe ludzkie ciało, niezależnie od płci czy rasy, z wyjątkiem następujących miejsc: usta, sutki, dłonie, podeszwy stóp, niektóre zewnętrzne okolice narządów płciowych, pępek i tkanka bliznowata. Gęstość włosów (w mieszkach włosowych na centymetr kwadratowy) różni się u różnych osób.

Wzrost poziomu męskich hormonów (androgenów) w okresie dojrzewania powoduje przemianę włosów welusowych we włosy końcowe u kilku osób. części męskiego ciała. Mieszki włosowe reagują na androgeny, przede wszystkim testosteron i jego pochodne; włosy w tych miejscach można więc nazwać włosami androgennymi. Tempo wzrostu włosów i ich waga wzrasta. Jednak różne obszary reagują z różną wrażliwością. Wraz ze wzrostem poziomu testosteronu kolejność pojawiania się włosów androgennych odzwierciedla stopniowanie wrażliwości na androgeny. Okolica łonowa jest najbardziej wrażliwa, a cięższe włosy zwykle rosną tam najpierw w odpowiedzi na androgeny.

Obszary na ciele, w których rozwija się końcowy porost włosów z powodu wzrostu androgenów u obu płci, mężczyzn i kobiety, to pachy i okolice łonowe. W przeciwieństwie do tego, normalnie tylko mężczyźni mają włosy androgenne w innych obszarach. Występuje dymorfizm płciowy w ilości i rozmieszczeniu włosów androgennych, przy czym mężczyźni mają więcej włosów końcowych (szczególnie zarost, włosy na klatce piersiowej, włosy na brzuchu i na nogach i ramionach), a kobiety mają więcej włosów welinowych, które są mniej widoczne. Uwarunkowania genetyczne determinują zależne od płci i indywidualne powstawanie androgenów, a tym samym rozwój włosów androgennych.

Zwiększone owłosienie na ciele kobiet według męskiego wzorca można nazwać hirsutyzmem. Nadmierny i nieprawidłowy porost włosów na ciele mężczyzn i kobiet określa się jako nadmierne owłosienie. Uznanie indywidualnego wystąpienia owłosienia na ciele za nienormalne nie zależy w sposób dorozumiany od wskazań lekarskich, ale także od postaw kulturowych i społecznych.

Poszczególne włosy zmieniają okresy wzrostu i spoczynku. Podczas fazy wzrostu mieszki włosowe są długie i bulwiaste, a włosy wysuwają się na zewnątrz z prędkością około jednej trzeciej milimetra dziennie.Po trzech do sześciu miesiącach wzrost włosów na ciele ustaje (najdłuższy okres wzrostu mają okolice łonowe i pod pachami), mieszek włosowy kurczy się, a korzeń włosa sztywnieje. Po okresie spoczynku rozpoczyna się kolejny cykl wzrostu i ostatecznie nowy włos wypycha stary włos spod mieszka. Dla porównania, włosy na głowie rosną przez długi czas i osiągają dużą długość, zanim zostaną zrzucone. Tempo wzrostu wynosi około 15 milimetrów, czyli około ⅝ cala miesięcznie.

Tekstura

Teksturę włosów mierzy się stopniem ułożenia włosów są cienkie lub grube, co z kolei zmienia się w zależności od średnicy każdego pojedynczego włosa. Zwykle wyróżnia się cztery główne kategorie struktury włosów: cienkie, średnie, grube i szorstkie. W czterech zakresach tekstury włosy mogą być również cienkie, średniej lub grubej gęstości i może być proste, kręcone, falowane lub perwersyjne. Odżywka do włosów również zmieni ostateczne równanie. Włosy mogą być również teksturowane, jeśli do stylizacji włosów używa się prostownic, zacisków, lokówek itp. Ponadto fryzjer może zmienić teksturę włosów za pomocą specjalnych środków chemicznych.

Według Ley (1999) średnica ludzkiego włosa wynosi od 17 do 181 µm (milionowych części metra).

Starzenie się

Starsi ludzie Często pojawiają się siwe włosy, ponieważ pigment we włosach jest tracony, a włosy stają się bezbarwne. Uważa się, że siwe włosy są cechą normalnego starzenia się. Wiek, w którym to występuje, różni się w zależności od osoby, ale generalnie prawie każdy 75-letni lub starszy ma siwe włosy i generalnie mężczyźni mają tendencję do siwienia w młodszym wieku niż kobiety.

Należy zauważyć jednak te siwe włosy same w sobie nie są w rzeczywistości siwe. Szara głowa włosów jest wynikiem kontrastu między ciemnymi i białymi / bezbarwnymi włosami, co daje obserwatorowi ogólny „szary” wygląd. W związku z tym ludzie zaczynający od bardzo jasnych blond włosów zwykle rozwijają siwe włosy, gdy się starzeją. Rude włosy zwykle nie siwieją z wiekiem; raczej przybiera kolor piaskowy, a potem zmienia kolor na biały. W rzeczywistości szary lub biały wygląd poszczególnych włókien włosa jest wynikiem rozpraszania światła z pęcherzyków powietrza w centralnej części włókna włosa.

Pewien stopień utraty lub przerzedzenie włosów na skórze głowy towarzyszy starzeniu się w obu przypadkach. mężczyzn i kobiet, a szacuje się, że połowa wszystkich mężczyzn cierpi na łysienie typu męskiego w wieku 50 lat (Springfield 2005). Tendencja do łysienia jest cechą wspólną wielu innych gatunków naczelnych i uważa się, że ma ewolucyjne korzenie.

Powszechnie uważa się, że włosy i paznokcie będą rosły przez kilka dni po śmierci. To jest mit; pojawienie się wzrostu jest w rzeczywistości spowodowane cofaniem się skóry, gdy otaczająca tkanka wysycha, przez co paznokcie i włosy stają się bardziej widoczne.

Patologiczny wpływ na włosy

Leki stosowane w chemioterapii raka często powodują tymczasowa utrata włosów, widoczna na głowie i brwiach, ponieważ zabijają wszystkie szybko dzielące się komórki, nie tylko te rakowe. Inne choroby i urazy mogą powodować tymczasową lub trwałą utratę włosów, ogólnie lub w postaci łat.

Trzonki włosów mogą również przechowywać niektóre trucizny przez lata, a nawet dziesięciolecia po śmierci. W przypadku płk Lafayette Bakera, zmarłego 3 lipca 1868 r., Użycie spektrofotometru absorpcji atomowej wykazało, że mężczyzna został zabity przez biały arszenik. Głównym podejrzanym był Wally Pollack, szwagier Bakera. Według dr Raya A. Neff, Pollack dodawał do niego piwo Bakera przez kilka miesięcy, a mniej więcej sto lat później drobne ślady arsenu pojawił się we włosach zmarłego. Dziennik pani Baker zdaje się potwierdzać, że rzeczywiście był to arszenik, ponieważ pisze o tym, jak pewnego dnia znalazła kilka fiolek w marynarce swojego brata.

Postawy kulturowe

Włosy na głowie

Niezwykłe ludzkie włosy na głowie zyskały duże znaczenie w prawie wszystkich obecnych społeczeństwach, a także w jakimkolwiek okresie historycznym na całym świecie. Strzyżenie zawsze odgrywało znaczącą rolę kulturową i społeczną.

W starożytnym Egipcie włosy na głowie często golono, zwłaszcza wśród dzieci, ponieważ długie włosy były niewygodne w upale dren często pozostawiano długi kosmyk włosów wyrastający z jednej części ich głowy, praktyka ta była tak powszechna, że w sztuce egipskiej artystami stało się standardem przedstawiania dzieci, które zawsze nosiły ten „pejs”. Wielu dorosłych mężczyzn i kobiet utrzymywało ich głowy były trwale ogolone dla wygody w upale i dla ochrony głowy od wszy, podczas gdy w miejscach publicznych nosiły perukę.

W starożytnej Grecji i starożytnym Rzymie mężczyźni i kobiety różnili się od siebie fryzurami. Włosy na głowie kobiety były długie i zwykle zaczesane do tyłu w kokową fryzurę. Wielu ufarbowało włosy na rudo henną i posypało je złotym proszkiem, często zdobiąc je świeżymi kwiatami. Męskie włosy były krótkie, a nawet czasami golone. W Rzymie fryzjerstwo stawało się coraz bardziej popularne, a do wyższych klas uczęszczali niewolnicy lub odwiedzali publiczne sklepy fryzjerskie.

Tradycyjne stylizacje włosów w niektórych częściach Afryki również dają ciekawe przykłady jak ludzie radzili sobie z włosami na głowie. Wojownicy Masajów związali przednie włosy w małe warkocze, podczas gdy tylne włosy mogły rosnąć do talii. Kobiety i nie wojownicy golili jednak głowy. Wiele plemion farbowało włosy czerwoną ziemią i tłuszczem; niektórzy usztywniali ją odchodami zwierzęcymi.

Współczesne warunki społeczne i kulturowe nieustannie wpływają na popularne fryzury. Od XVII wieku do początku XIX wieku normą było, że mężczyźni mieli długie włosy, często związane w kucyk. Do słynnych długowłosych mężczyzn należą Oliver Cromwell i George Washington. W młodości Napoleon Bonaparte miał długie i ekstrawaganckie włosy. Przed I wojną światową mężczyźni mieli na ogół dłuższe włosy i brody. Wojna w okopach między 1914 a 1918 rokiem naraziła mężczyzn na inwazję wszy i pcheł, co skłoniło do ścięcia włosów, ustanawiając normę, która przetrwała.

Jednak wiadomo również, że krótkie włosy u mężczyzn były egzekwowane jako środek kontroli, jak pokazano w wojsku, policji i innych siłach, które wymagają posłuszeństwa i dyscypliny. Ponadto niewolnicy i pokonane armie często musieli golić głowy, zarówno w przedśredniowiecznej Europie, jak iw Chinach.

Uprawianie i noszenie długich włosów to styl życia praktykowany przez miliony na całym świecie. Było to niemal powszechne wśród kobiet w kulturze zachodniej aż do I wojny światowej. Wiele kobiet z konserwatywnych grup zielonoświątkowych powstrzymuje się od strzyżenia włosów po nawróceniu (a niektóre nigdy nie miały strzyżonych lub w ogóle włosów od urodzenia). Rewolucja społeczna lat sześćdziesiątych XX wieku doprowadziła do renesansu niekontrolowanego wzrostu włosów.

Długość włosów mierzy się od przedniej linii głowy na czole, w górę nad czubkiem głowy i w dół z tyłu do podłogi. Standardowe kamienie milowe w tym procesie odrastania włosów to klasyczna długość (środek ciała, gdzie pośladki stykają się z udami), talii, bioder, kolan, kostek / podłogi, a nawet dalej. Wzrost włosów do talii zajmuje około siedmiu lat, wliczając sporadyczne przycinanie. Długość końcówki zależy od osoby, w zależności od genetyki i ogólnego stanu zdrowia.

Włosy na ciele

Postawy wobec włosów na ludzkim ciele również różnią się w różnych kulturach i czasach. W niektórych kulturach obfite owłosienie na klatce piersiowej mężczyzn jest symbolem męskości i męskości; w innych społeczeństwach bezwłose ciało jest oznaką młodości .

W starożytnym Egipcie ludzie uważali całkowicie gładkie, bezwłose ciało za standard urody. Egipcjanka z wyższej klasy starała się, aby nie miała ani jednego włosa na ciele, z wyjątkiem czubek jej głowy (a nawet ten był często zastępowany peruką (Dersin 2004). Starożytni Grecy później przyjęli ten gładki ideał, uważając bezwłose ciało za reprezentatywne dla młodości i piękna. Znajduje to odzwierciedlenie w greckich rzeźbach kobiecych, na których nie ma włosów łonowych. Islam określa wiele zasad odnoszących się do włosów, takich jak zakrywanie włosów przez kobiety oraz usuwanie włosów pod pachami i włosów łonowych.

W społeczeństwach zachodnich stał się powszechnym trendem pod koniec XX wieku, zwłaszcza kobiet, aby zmniejszyć lub usunąć owłosienie na ciele.