Windykacja

CanadaEdit

W Kanadzie regulacje są określane przez prowincję lub terytorium, na którym działają.

Prawo zwykle nazywa się windykacją Ustawa o agencjach i zazwyczaj upoważnia ministerstwo do wydawania odpowiednich przepisów. Regulamin obejmuje godziny dzwonienia, częstotliwość rozmów oraz wymagania dotyczące korespondencji mailowej przed nawiązaniem kontaktu telefonicznego. Większość długów w Ontario i Albercie podlega dwuletniemu okresowi przedawnienia. W większości pozostałych prowincji okres przedawnienia wynosi sześć lat. Po odpowiedniej (dwóch lub sześciu, w zależności od województwa) rocznicy ostatniego formalnego zamiaru spłaty długu ani firma windykacyjna, ani nikt inny nie ma ustawowych uprawnień do jego ściągnięcia. Biura kredytowe będą przechowywać zarówno historię długów, jak i historię windykacji w aktach kredytowych dłużnika przez 6-7 lat, w zależności od prowincji. Chociaż agencja windykacyjna może nadal pobierać lub próbować odzyskać dług, nie może zająć ani ustanowić zastawu dłużnik po upływie terminu przedawnienia, chyba że sąd potwierdzi nową datę ostatniej czynności na koncie na podstawie innych czynników. Więcej informacji można znaleźć w przepisach prowincji Ontario dotyczących zakazanych praktyk windykacyjnych.

W Manitobie obowiązującym dokumentem jest Ustawa o ochronie konsumentów w Manitobie. Skargi dotyczące naruszenia tej ustawy należy kierować do Rady Ochrony Konsumentów w Manitobie, która będzie mediować lub wyegzekwować czynność w przypadku jej złamania.

Statuty poszczególnych prowincji:

• Alberta – Ustawa o praktykach windykacyjnych
• Kolumbia Brytyjska – Ustawa o praktykach biznesowych i ochronie konsumentów
• Manitoba – Ustawa o ochronie konsumentów
• Nowy Brunszwik – Ustawa o agencjach windykacyjnych
• Nowa Fundlandia i Labrador – Ustawa o windykacji
• Nowa Szkocja – Ustawa o Agencjach Windykacyjnych
• Ontario – Ustawa o Agencjach Windykacyjnych i Ustawa o windykatorach
• Wyspa Księcia Edwarda – ustawa o agencjach windykacyjnych
• Quebec – ustawa dotycząca windykacji niektórych długów
• Saskatchewan – ustawa o agentach windykacyjnych

HiszpaniaEdit

Jeśli rozmowa z dłużnikiem jest bezowocna, wierzyciel może napisać do dłużnika pismo zawierające następujące szczegóły:

• posiadacz długu
• kwota długu
• cel długu
• poprzednie kroki podjęte w celu odzyskania długu
• kroki, które zostaną podjęte w celu odzyskania długu
• termin, do którego spodziewana jest spłata długu (minimum siedem dni)
• prośba o pisemne zgłoszenie wszelkich spornych kwestii

Cesja wierzytelności z długu nie będzie skuteczna, jeżeli scedowany dług nie jest rzeczywisty, prawomocny, wierzytelność jest to spowodowane przestępstwem lub dłużnikiem jest instytucja publiczna, partia polityczna lub osoba bezdomna.

Agencja windykacyjna jest zwykle lepsza i szybsza. Niektórzy ubierają się w kostiumy tylko po to, by podkreślić przekaz.

Zjednoczone Emiraty ArabskieEdit

Zgodnie z przepisami ZEA dotyczącymi windykacji finansowej, wierzyciel lub Bank. Daje to pewność, że jeśli dłużnik nie zapłaci niezapłaconych faktur, wierzyciel może przejąć jego majątek zewnętrzny. Jeśli dłużnik nie przekaże majątku obcego lub nie spłaci kwoty finansowej, ponosi odpowiedzialność cywilną i karną.

Zgodnie z przepisami finansowymi ZEA jest to określone w artykule 401 Kodeksu karnego. Kodeks, który mówi, że jeśli dana osoba dostarczy czek z odbiciem, zostanie ukarana grzywną za tę przestępczą działalność lub karą więzienia.

Jako wierzyciel powinieneś skontaktować się z bankiem, aby dowiedzieć się, czy uchylając się nie brakuje środków przed dostarczenie czeku. Jeśli to prawda, wówczas na komisariacie zostaje wniesiona sprawa przeciwko sprawcy, po czym zostanie on zbadany i skierowany do prokuratury. Powinieneś również wiedzieć, że raport nie może zostać złożony po sześciu miesiącach od wystawienia czeku.

Prokurator bierze sprawę do ręki i prowadzi dochodzenie z obu stron (wierzyciela i dłużnika) w celu uzyskania jasności sprawy. zwróconego czeku. Po przeprowadzeniu śledztwa podejmuje się decyzję, czy winny ma zapłacić kaucję „Kafala”, aby zapłacić kwotę aktywów o wartości tej kwoty, czy też zdeponować paszport. Jeśli zwolnienie za kaucją nie nastąpi, winowajca trafia za kratki.

United KingdomEdit

W Wielkiej Brytanii agencje windykacyjne są licencjonowane i regulowane przez Financial Conduct Authority (FCA ). FCA ustala wytyczne dotyczące działania agencji windykacyjnych i wymienia przykłady nieuczciwych praktyk. Niniejsze wytyczne nie stanowią prawa, ale stanowią podsumowanie i interpretację różnych dziedzin prawa. Zgodność z tymi wytycznymi jest również wykorzystywana jako test, czy agencja jest uznana za zdolną do posiadania licencji kredytowej.

Przykłady nieuczciwych praktyk obejmują fałszywe przedstawianie uprawnień egzekucyjnych (np., twierdząc, że majątek może zostać zajęty), fałszywie twierdząc, że działa w charakterze urzędnika, nękanie, dochodzenie niewykonalnych lub wygórowanych opłat, fałszywe przedstawianie sytuacji prawnej dłużnikowi oraz fałszywe twierdzenie, że wydano orzeczenie sądu, chociaż tak nie było. Podstawa prawna tych praktyk pochodzi z sekcji 40 ustawy Administration of Justice Act 1970.

Agencje windykacyjne i ich windykatorzy w Wielkiej Brytanii to nie to samo co komornicy wyznaczeni przez sąd.

ScotlandEdit

Agencje windykacyjne i windykatorzy z siedzibą w Wielkiej Brytanii mogą zapraszać dłużników do próby spłaty długów, ale nie mają ustawowego upoważnienia do egzekwowania długów, chyba że uzyskają dekret (szkocki termin orzeczenia) przeciwko dłużnik, mimo że wykonanie dekretu jest wykonywane, zwykle na polecenie wierzyciela lub wyznaczonego przez niego pełnomocnika, przez urzędnika sądowego lub posłańca. Podobnie wierzyciel może przejść do wstrzymania, zajęcia lub aresztowania w ręce osoby trzeciej przy pomocy funkcjonariusza sądu. Szkocja nie ma protokołu przed podjęciem decyzji o wszczęciu postępowania, a przedstawiciele wierzycieli muszą być licencjonowani tylko w przypadku dochodzenia długu konsumenckiego chronionego na mocy ustawy o kredycie konsumenckim.

Stany ZjednoczoneEdit

W Stanach Zjednoczonych windykacja i windykatorzy podlegają zarówno przepisom stanowym, jak i federalnym. W ramach rządu federalnego Federalna Komisja Handlu jest głównym federalnym regulatorem agencji windykacyjnych. Biuro Ochrony Finansów Konsumentów, z siedzibą w Rezerwie Federalnej USA, ma również uprawnienia regulacyjne w stosunku do agencji windykacyjnych. CFPB ogłosiła w dniu 24 października 2012 r., Że sfinalizowała zasadę nadzorowania firm windykacyjnych i nabywców wierzytelności, zgodnie z definicją obejmującą około 175 firm amerykańskich.

Wiele stanów USA i kilka miast wymaga od agencji windykacyjnych być licencjonowanym i / lub związanym. Ponadto wiele stanów posiada przepisy regulujące windykację, których agencje muszą przestrzegać (patrz uczciwa windykacja).

Ustawa o uczciwych praktykach windykacyjnych

Ustawa o uczciwych praktykach windykacyjnych (FDCPA) jest podstawowym prawem federalnym regulującym praktyki windykacyjne. FDCPA umożliwia poszkodowanym konsumentom wnoszenie prywatnych pozwów przeciwko agencji windykacyjnej, która narusza ustawę. Alternatywnie Federalna Komisja Handlu lub prokurator generalny może podjąć działania przeciwko firmie windykacyjnej, która nie przestrzega przepisów, a w przypadku stwierdzenia naruszenia może nałożyć kary, w tym grzywny, odszkodowania, ograniczenie działalności windykatora lub zamknięcie jej działalności , jak miało to miejsce w przypadku CAMCO w 2006 r. W latach 2010–2016 Federalna Komisja Handlu zakazała ponad 60 firmom, które nie przestrzegały ustawy o uczciwych praktykach windykacyjnych.

FDCPA precyzuje, że jeżeli prawo stanowe jest bardziej restrykcyjne niż prawo federalne, prawo stanowe zastąpi federalną część ustawy. Dlatego bardziej restrykcyjne przepisy stanowe będą miały zastosowanie do każdej agencji zlokalizowanej w tym stanie lub obsługującej dłużników w tym stanie.

Wśród zabezpieczeń zapewnianych przez FDCPA są następujące:

• Dłużnik ma prawo zażądać pisemnego potwierdzenia długu;
• Dłużnik może zażądać od windykatora zaprzestania komunikacji Artykuł 809 Ustawy nakazuje, aby w przypadku długów spornych „windykator zaprzestał windykacji długu lub jego części spornej do czasu uzyskania przez komornika weryfikacji długu”. Gdy konsumenci wytaczają pozwy przeciwko kolekcjonerom, którzy nie zweryfikowali długów, windykator ponosi odpowiedzialność za koszty prawne strony składającej skargę, jeśli okaże się, że dług jest fałszywy.
• Windykacja nie może skierować wezwania do dłużnika, jeśli wezwanie będzie kosztować dłużnika opłat drogowych (w większości innych krajów odbiorcy połączeń telefonicznych nie są obciążani, więc ten problem nie występuje).
• Limity są nakładane na porę dnia, w której dzwoni windykacja można nawiązać kontakt, do kogo i gdzie.Jeśli dana osoba odbierze, centrum obsługi telefonicznej może śledzić statystyki (np. godziny i dni, w których ktoś odbiera) w celu wykonywania połączeń w czasie, gdy dłużnik jest zwykle w domu; odbywa się to za pomocą automatycznego systemu wybierania numerów między godziną 8 a 21 standardowego czasu lokalnego. Inkasent nie może stosować nielegalnych i oszukańczych praktyk (np. grożenie dłużnikowi aresztowaniem lub podszywanie się pod organy ścigania).
• Inkasent nie może używać wulgarnego języka i musi o tym poinformować dłużnika charakter wezwania, ich imię i nazwisko oraz nazwa firmy windykacyjnej na żądanie.
• Zbieracze muszą podać swoje nazwisko i nazwę pracodawcy, jeśli osoba wyraźnie o to poprosi. Z każdą osobą mogą kontaktować się tylko raz, chyba że uważa się, że osoba ta podała wówczas zbieraczowi nieprawidłowe lub niekompletne informacje, a obecnie posiada pełne lub aktualne informacje.

Zbierający mogą kontaktować się z dłużnikiem w miejscu pracy, chyba że inkasent został poinformowany, że pracodawca zabrania takich połączeń. FDCPA zezwala inkasentowi na wezwanie sąsiada lub krewnego w celu uzyskania pomocy w zlokalizowaniu dłużnika, ale mogą oni tylko poprosić o „adres, numer telefonu domowego i miejsce pracy” i „nie wolno im rozmawiać o zadłużeniu z kimkolwiek innym niż małżonek lub adwokat ”. Dłużnik może udzielić firmie windykacyjnej pozwolenia na rozmowę z innymi osobami, ale poza tym kontakt z osobą nieupoważnioną narusza FDCPA.

Fair Credit Reporting ActEdit

W Stanach Zjednoczonych ustawa o rzetelnej sprawozdawczości kredytowej (FCRA) jest prawem federalnym, które reguluje sposób, w jaki agencje sporządzające sprawozdania dotyczące kredytów konsumenckich mogą przechowywać informacje kredytowe. Wśród zabezpieczeń, jakie FCRA oferuje konsumentom:

• Jeśli wystąpi błąd w zgłoszeniu długu, agencje informacji kredytowej i dostawcy informacji mają 21-dniowy okres „bezpiecznej przystani” na skorygowanie błędu, a okres „bezpiecznej przystani” może być wykorzystany do obrony twierdzącej w procesie sądowym.
• Jeśli dłużnik spłaci konto windykacyjne, pozycja może pozostać w raporcie kredytowym dłużnika, ale musi być oznaczona jako „zapłacona”.
• Jeśli informacje o zadłużeniu, które pojawiają się na raport kredytowy jest kwestionowany przez dłużnika, agencja informacji kredytowej musi zbadać spór. O ile spór nie zostanie uznany za niepoważny, agencja informacji kredytowej zwykle musi zakończyć dochodzenie w ciągu trzydziestu dni.

Standardy dobrowolneEdytuj

Oprócz przepisów stanowych i federalnych, wiele amerykańskich agencji windykacyjnych należy do stowarzyszenia branżowego ACA International i zgadza się przestrzegać jego kodeksu etycznego jako warunku członkostwa. Standardy postępowania ACA wymagają od swoich członków traktować konsumentów z godnością i szacunkiem oraz wyznaczyć urzędnika posiadającego wystarczające uprawnienia do rozpatrywania reklamacji konsumentów. Konsumenci mogą próbować rozwiązywać spory z agencją windykacyjną będącą członkiem ACA w ramach programu rozpatrywania skarg konsumenckich tej organizacji.