Walt Whitman (Polski)
Wczesne życie
Walt Whitman urodził się w rodzinie, która osiedliła się w Ameryce Północnej w pierwszej połowie XVII wieku stulecie. Jego pochodzenie było typowe dla tego regionu: jego matka, Louisa Van Velsor, była Holendrą, a jego ojciec, Walter Whitman, pochodził z Anglii. Byli to rolnicy z niewielkim wykształceniem formalnym. Rodzina Whitmanów posiadała kiedyś duży obszar ziemi, ale zanim Walt się urodził, był on tak uszczuplony, że jego ojciec zajął się stolarstwem, chociaż rodzina nadal mieszkała na niewielkiej części posiadłości przodków. W 1823 roku Walter Whitman senior przeniósł swoją rosnącą rodzinę do Brooklynu, który przeżywał rozkwit. Tam spekulował na rynku nieruchomości i budował tanie domy dla rzemieślników, ale był kiepskim zarządcą i miał trudności z utrzymaniem rodziny, która powiększyła się do dziewięciorga dzieci.
Walt, drugie dziecko, uczęszczał do szkoły publicznej na Brooklynie rozpoczął pracę w wieku 12 lat i nauczył się zawodu drukarskiego. Był zatrudniony jako drukarz w Brooklynie i Nowym Jorku, uczył w wiejskich szkołach na Long Island i został dziennikarzem. W wieku 23 lat redagował dziennik w Nowym Jorku, aw 1846 został redaktorem „Brooklyn Daily Eagle”, dość ważnej gazety tamtych czasów. Zwolniony z Orła na początku 1848 roku z powodu jego poparcia dla frakcji antyniewolniczej Free Soil Partii Demokratycznej, udał się do Nowego Orleanu w Luizjanie, gdzie pracował przez trzy miesiące na Półksiężycu, po czym wrócił do Nowego Jorku przez rzekę Missisipi i rzekę. Wielkie Jeziora. Po kolejnej nieudanej próbie prowadzenia dziennikarstwa Free Soil budował domy i parał się nieruchomościami w Nowym Jorku od około 1850 do 1855 roku.
Whitman spędził większość swoich 36 lat spacerując i obserwując w Nowym Jorku i Long Island. Często odwiedzał teatr i oglądał wiele sztuk Williama Szekspira i rozwinął w nim wielką miłość do muzyki, zwłaszcza do opery. W ciągu tych lat dużo czytał także w domu i bibliotekach w Nowym Jorku i zaczął eksperymentować z nowym stylem poezji. Będąc nauczycielem, drukarzem i dziennikarzem, publikował sentymentalne historie i wiersze w gazetach i popularnych magazynach, ale nie dawały one prawie żadnej obietnicy literackiej.
Do wiosny 1855 roku Whitman miał dość wierszy w swoim nowym stylu, by zamienić je na cienki tom. Nie mogąc znaleźć wydawcy, sprzedał dom i na własny koszt wydrukował pierwsze wydanie Liści trawy. Żadne nazwisko wydawcy ani nazwisko autora nie pojawiło się w pierwszym wydaniu w 1855 roku. Ale na okładce był portret Walta Whitmana, „szerokiego w ramionach, o różowym ciele, z brodą jak bachus, jak satyr”, jak opisał go Bronson Alcott w wpis w dzienniku z 1856 roku. Chociaż wygląd Liści Trawy był mało doceniany, został ciepło pochwalony przez poetę i eseistę Ralpha Waldo Emersona, który napisał do Whitmana po otrzymaniu wierszy, że jest to „najbardziej niezwykły dowcip i mądrość” Ameryka jeszcze się do tego przyczynił.
Whitman nadal ćwiczył swój nowy styl pisania w swoich prywatnych notatnikach, aw 1856 roku ukazało się drugie wydanie Leaves of Grass. Zbiór ten zawierał poprawki wierszy z pierwszego wydania i nowy, „Sun-down Poem” (później nazywany „Crossing Brooklyn Ferry”). Drugie wydanie również zakończyło się fiaskiem i po raz kolejny Whitman redagował dziennik Brooklyn Times, ale latem 1859 roku był bezrobotny. W 1860 roku wydawca z Bostonu wydał trzecie wydanie Leaves of Grass, znacznie powiększone i uporządkowane. , ale wybuch wojny secesyjnej doprowadził firmę do bankructwa. Tom z 1860 roku zawierał wiersze „Calamus”, które odnotowują osobisty kryzys o pewnej intensywności w życiu Whitmana, pozorny romans homoseksualny (czy to wyimaginowany, czy prawdziwy, jest nieznany) oraz „Przeczucie” (później zatytułowane „Począwszy od Paumanoka”), który rejestruje gwałtowne emocje, które często wysysały siłę poety. „Słowo z morza” (później zatytułowane „Out of the Cradle Endlessly Rocking”) wywołało pewne ponure uczucia, podobnie jak „As I Ebbd with the Ocean of Life , ”„ Chants Democratic ”,„ Enfans dAdam ”,„ Messenger Leaves ”i„ Thoughts ”były bardziej w stylu poety.