The Army DUKW (Polski)
O ARMII DUKW
DUKW (potocznie znany jako Duck) to amfibia z napędem na sześć kół, modyfikacja 2-tonowych ciężarówek CCKW używanych przez wojsko USA podczas II wojny światowej. DUKW są nadal w użyciu, podobnie jak specjalnie budowane amfibusy turystyczne, głównie jako środek transportu turystycznego w wielu atrakcjach na całym świecie. W Australii największa flota DUKW znajduje się właśnie tutaj, w Rainforestation. Pierwszy DUKW został przejęty przez właścicieli Rainforestation, Charlesa i Pipa Woodwardów w 1975 r., A obecnie na co dzień działa dwanaście DUKW. Aby zapewnić dobrą konserwację DUKW w Rainforestation, mamy dwóch pełnoetatowych inżynierów, którzy przeprowadzają bieżące naprawy. DUKW dzielą 85% swoich części z ciężarówką GMC CCKW, jednak części unikatowe dla DUKW stają się niezwykle rzadkie. Nasi mechanicy są bardzo sprytni w produkcji niektórych z tych części.
HISTORIA DUKW
Army DUKW, jeden z najbardziej oryginalnych pojazdów w historii wojskowości, został wyprodukowany jako rozwiązanie problemu napotkane we wczesnych dniach konfliktu na Pacyfiku – amerykańskie statki zaopatrzeniowe wielokrotnie znajdowały się w pobliżu brzegu przed oblężonymi siłami, bez możliwości wyładowania niezbędnych zapasów. W odpowiedzi dwaj mężczyźni, Palmer Cosslet Putham i Rod Stephens, wyobrazili sobie amfibię zdolną do przewożenia ludzi i ładunków ze statku na plażę. Army Duck miał stać się produktem ich innowacji. Jako podstawę swojego projektu Putham i Stephens wybrali wypróbowaną i przetestowaną dwuipółtonową ciężarówkę General Motors. Wodoszczelny kadłub zastąpiono standardowym nadwoziem ciężarówki oraz dodano śrubę napędową i ster do pracy na wodzie. Chociaż te dodatki podniosły masę ukończonego pojazdu do ponad sześciu ton, 85% części Duck było wspólnych z oryginalną ciężarówką GM, co jest ważnym czynnikiem, aby zminimalizować wszelkie problemy, które mogą wystąpić w nowym pojeździe. Zaledwie trzydzieści osiem dni po zakończeniu makiety pierwsza Kaczka wypadła z warsztatu.
Projekt od początku spotkał się ze sceptycyzmem wielu elementów wojskowego establishmentu, a nawet po pierwszych demonstracjach entuzjazm został wyciszony. Zorganizowano ostatnią próbę zdobycia Brassa, w przeciwnym razie Kaczka wydawała się być skazana na dołączenie do długiej listy wojskowych osobliwości, które wydawały się wówczas dobrym pomysłem. Wtedy szczęście wzięło rękę. Cztery dni przed demonstracją statek Straży Przybrzeżnej osiadł na mieliźnie w pobliżu na wzburzonym morzu. Kiedy wszystkie inne próby odzyskania osieroconej załogi nie powiodły się, straż przybrzeżna poprosiła o pomoc, a dwie kaczki przygotowywane do demonstracji zostały rzucone na miejsce zdarzenia. Na wzburzonym morzu dwie kaczki z powodzeniem odzyskały załogę. Niedługo potem statek się rozpadł. W ciągu następnych kilku dni historia dramatycznej akcji ratunkowej została szeroko nagłośniona, a kolejne demonstracje cieszyły się dużym zainteresowaniem. Stopniowo wojsko zaczęło dostrzegać potencjał nowego pojazdu. Army Duck wreszcie była na najlepszej drodze do osiągnięcia wielkiego sukcesu, który ostatecznie miał udowodnić.
WAR TIME DUKW USE
DUKW został dostarczony do armii amerykańskiej, piechoty morskiej USA Korpus i siły alianckie. Dwa tysiące pojazdów dostarczono do Wielkiej Brytanii w ramach programu Lend-Lease, a 535 – przez siły australijskie, 586 – do Związku Radzieckiego, stając się podstawą BAV 485. DUKW był używany do lądowań na Morzu Śródziemnym, Pacyfiku, na plaże D-Day Normandii, operacji Husky i podczas operacji Plunder. Po II wojnie światowej zmniejszona liczba DUKW była utrzymywana w służbie przez Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, Francję i Australię, a wiele więcej było przechowywanych do utylizacji. Australia przekazała wiele jednostek siłom wojskowym Obywateli. Armia amerykańska reaktywowała i rozmieściła kilkaset DUKW po wybuchu wojny koreańskiej, a pierwsza Grupa Szkoleniowa ds. Zastępowania Transportu zapewniła szkolenie załóg. DUKW były szeroko wykorzystywane do dostarczania zaopatrzenia na brzeg podczas bitwy o Pusan Perimeter oraz podczas desantu desantowego w Inchon. DUKW z byłej armii amerykańskiej zostały przekazane armii francuskiej po II wojnie światowej i były używane przez Troupes de marine i komandosów morskich. Wiele z nich było używanych do ogólnych zadań użytkowych na terytoriach zamorskich. Francja wysłała DUKW do francuskich Indochin podczas pierwszej wojny indochińskiej. Niektóre francuskie DUKW otrzymały nowe kadłuby w latach 70. XX wieku, a ostatni wycofano w 1982 roku. Royal Marines nadal używa niewielkiej liczby tych pojazdów do celów szkoleniowych w Szkocji.
STOSOWANIE DUKW W CZASIE POKOJU
Chociaż DUKWs były używane głównie w wojsku, wiele z nich było używanych przez organizacje cywilne, takie jak policja, straż pożarna i jednostki ratownicze. Armia australijska pożyczyła dwa DUKW i załogę australijskim Narodowym Ekspedycjom Badawczym Antarktyki w 1948 roku na wyprawę na wyspę Macquarie. Australijskie DUKW były używane w rejsach zaopatrzeniowych na Antarktydę do 1970 r. Od 1945 do 1965 r. Statek zaopatrzeniowy Commonwealth Lighthouse Service Cape York przewoził byłych armii DUKW do zaopatrywania latarni morskich na odległych wyspach. Kilka z nich zostało wykorzystanych przez rybaków uchowców z hrabstwa San Luis Obispo w Kalifornii, aby zabrać swój połów prosto z łodzi i bezpośrednio na sprzedaż, starannie łącząc dwa etapy załadunku na mniejsze jednostki, a następnie przeniesienia na ciężarówki po dotarciu na plażę. W przypadku wystąpienia klęski żywiołowej lub sytuacji nadzwyczajnej DUKW są dobrze wyposażone do akcji ratowniczych na lądzie i wodzie. Armii australijskiej rezerwy DUKW były szeroko używane do ratowania i transportu podczas powodzi w Dolinie Hunter w 1955 roku. Jeden z ostatnich DUKW-ów wyprodukowanych w 1945 roku został wypożyczony straży pożarnej podczas Wielkiej Powodzi w 1993 roku, aw 2005 roku Duck Riders of Grapevine w Teksasie użył pojazdu, aby pomóc w następstwie huraganu Katrina. DUKW był dobrze przygotowany do manewrowania przez wody powodziowe, transportując ofiary uwięzione na dachach do helikopterów rozstawionych w całym Nowym Orleanie.
DANE TECHNICZNE
Wszystkie nasze dwanaście Army Ducks zostały zbudowane w latach 1942-1944 w Detroit w stanie Michigan w USA i mogą przewozić po 30 pasażerów. Oznaczenie DUKW nie jest wojskowym kalamburem – nazwa pochodzi z terminologii nazewnictwa modeli stosowanej przez GMC: D oznacza pojazd zaprojektowany w 1942 r., U oznacza „użytkowy (amfibię)”, K oznacza napęd na wszystkie koła, a W oznacza dwie napędzane tylne osie.
Prototyp DUKW został zbudowany wokół sześciokołowej ciężarówki wojskowej GMC ACKWX z kabiną nad silnikiem (COE), z dodatkiem wodoszczelnego kadłuba i śmigła. Ostateczny projekt produkcyjny oparto na CCKW. Pojazd zbudowano przez oddział GMC General Motors (zwany Yellow Truck and Coach na początku wojny). Był napędzany przez GMC Straight -6 silnik o pojemności 270 in³ (4,416 litra). DUKW ważył 7,5 tony i poruszał się z prędkością 6,4 mil / h (10 km / h) na wodzie i 50-55 mil / h (80 km / h) na lądzie. Miał 31 stóp (9,3 m) długości, 8,25 stopy (2,4 m) szerokości i 8,8 stopy (2,6 m) wysokości ze składanym plandeką do góry. 21137 zostało wyprodukowanych. Nie był to pojazd opancerzony, ponieważ został pokryty blachą o grubości od 1/16 ″ do 1/8 ″, aby zminimalizować wagę. System pompy zęzowej o dużej wydajności utrzymywał DUKW na powierzchni, jeśli cienki kadłub został przerwany przez otwory o średnicy do 2 2. DUKW był pierwszym pojazdem, w którym kierowca mógł zmieniać ciśnienie w oponach z wnętrza kabiny, co było osiągnięciem urządzenia Speira. Opony mogą być całkowicie napompowane na twardych nawierzchniach, takich jak drogi, i mniej napompowane na miękkich nawierzchniach – zwłaszcza na piasku plażowym. Zużycie benzyny wynosi 4-6 mpg (1 kpl) na lądzie i 1 mpg (0,3 kpl) w wodzie. Jednak ostatnio nasza flota Army Ducks została przystosowana do zasilania gazem LPG. Jest to znacznie czystsze i bardziej ekologiczne paliwo niż benzyna i zmniejsza emisję gazów cieplarnianych o ponad połowę.