Teoria autora

Teoria autora, teoria tworzenia filmu, w której reżyser jest postrzegany jako główna siła twórcza w filmie. Powstała we Francji pod koniec lat czterdziestych XX wieku, teoria autorska – jak ją nazwał amerykański krytyk filmowy Andrew Sarris – wyrosła z kinowych teorii André Bazina i Alexandre Astruca. Kamień węgielny francuskiego ruchu kinowego, znanego jako nouvelle vague lub New Wave, teoria reżysera jako autora została zasadniczo rozwinięta w czasopiśmie Bazina Cahiers du cinéma (założonym w 1951 r.). Dwóch z jej teoretyków – François Truffaut i Jean-Luc Godard – zostało później głównymi dyrektorami francuskiej Nowej Fali.

Autorska teoria, która wywodzi się głównie z wyjaśnienia przez Astruca pojęcia caméra-stylo („ camera-pen ”), uważa, że reżyser, który nadzoruje wszystkie elementy audio i wizualne filmu, jest bardziej uważany za„ autora ”filmu niż za autora scenariusza. Innymi słowy, takie podstawowe elementy wizualne, jak ustawienie kamery, blokowanie, oświetlenie i długość sceny, a nie linia fabuły, przekazują przesłanie filmu. Zwolennicy teorii autorskiej twierdzą ponadto, że filmy odnoszące największe sukcesy kinowe będą nosiły niewątpliwe osobiste piętno reżysera.