Szkoła barmańska

Barman jest zawodem od czasów starożytnego Rzymu. Szkoła barmańska nie była potrzebna aż do XVIII wieku, ponieważ alkohol składał się tylko z piwa, wina i ale, a nie mieszanych napojów. Właściciele piwiarni i tawern sami podawali alkohol i szkolili nowych pracowników obsługi.

Po zniesieniu prohibicji w 1933 roku ponownie otwarto samodzielne bary i bary w restauracjach, a firmy musiały zatrudniać barmanów en masse. Indywidualny barman nie mógł już kształcić nowych pracowników, dlatego po raz pierwszy powstały szkoły barmańskie. Według krótkiej wiadomości w Reading Eagle z 1934 r., „Dawno temu w rezydencji pól golfowych Tomka Kciuka rosną jak grzyby po deszczu szkoły barmańskie”. Jedna szkoła oferowała „trzytygodniowy kurs mieszania podstawowych napojów, przygotowujący wiele mikstur sprzed zakazu”. Zajęcia składały się z półtorej godziny, pięć dni w tygodniu.

Szkoły barmańskie były popularne w różnych miastach w całych Stanach Zjednoczonych przez dziesięciolecia. W 1955 roku liczba miejsc pracy w zawodach usługowych, takich jak pielęgniarka i barman, przekroczyła praca na roli jako trzecia co do wielkości kategoria zatrudnienia w gospodarce.

Uniwersytety takie jak Columbia i Yale prowadzą szkoły barmańskie od lat 70. XX wieku. Zazwyczaj studenci ci pracują w związkach studenckich.