Świat na początku XIX wieku – Historia krótka – Historia działu – Biuro historyka
Świat na początku XIX wieku
Rzadki zestaw okoliczności międzynarodowych dał Stanom Zjednoczonym luksus skoncentrowania się na ekspansji wewnętrznej w połowie XIX wieku, ponieważ kraj ten nie stawiał przed poważnymi zagrożeniami zewnętrznymi aż do wojny domowej (1861-1865).
Po klęsce Napoleona w 1812 r. stabilna i złożona równowaga sił ewoluował w Europie. Utrzymanie tej delikatnej równowagi odstraszało ewentualnych agresorów od interwencji w Nowym Świecie, ponieważ każdy naród, który miałby pokusę ingerowania w sprawy zachodniej półkuli, znalazłby się w poważnych tarapatach ze strony swoich sąsiadów w domu. Rezultat był taki, że Stany Zjednoczone cieszyły się długim okresem spokoju – zupełnie inną atmosferą niż w czasach wczesnej republiki.
Stanom Zjednoczonym wolno było praktykować liberalną formę nacjonalizmu, która podkreślała raczej niejasną dobrą wolę wobec innych narodów, niż prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej. „Gdziekolwiek został lub zostanie rozwinięty standard wolności, będzie jej serce, jej błogosławieństwa i jej modlitwy. Ale ona nie wyjeżdża za granicę w poszukiwaniu potworów do zniszczenia” – napisał John Quincy Adams w 1821 roku. wpływać na świat, dając przykład, a nie używając siły. To uczucie rządziło amerykańską polityką zagraniczną przez prawie 100 lat, aż do wybuchu I wojny światowej.
Na przykład w odpowiedzi na liberalne rewolucje 1848 roku w Europie prezydent Millard Fillmore nalegał, aby Stany Zjednoczone musiały przyznać innym to, czego chcą dla siebie : prawo do ustanowienia „takiej formy rządów, jaką uzna za najbardziej sprzyjającą szczęściu i dobrobytowi własnych obywateli”. Stało się imperatywem, aby Stany Zjednoczone nie ingerowały w rząd lub politykę wewnętrzną innych narodów. Chociaż Amerykanie mogą „sympatyzować z nieszczęśnikami lub uciskanymi wszędzie w ich walce o wolność, nasze zasady zabraniają nam brania udziału w takich zagranicznych konkursach” – wyjaśnił Fillmore.