Sic (Polski)

Użycie sic znacznie wzrosło w połowie XX wieku. Na przykład w opiniach sądów stanowych w Stanach Zjednoczonych sprzed 1944 r. Sic pojawił się 1239 razy w bazie danych Westlaw; w latach 1945-1990 pojawił się 69 168 razy. Jego użycie jako formy kpiny, zasłużonej lub innej, zostało przytoczone jako główny czynnik tego wzrostu.

Nieumiarkowane użycie sic wywołało pewne kontrowersje, prowadząc niektórych redaktorów, w tym bibliografa Simona Nowella. Smith i krytyk literacki Leon Edel, aby wypowiedzieć się przeciwko temu.

Konwencjonalne użycieEdit

Sic, w formie nawiasów, jest najczęściej umieszczany w cytowanych lub przedrukowywanych materiałach, aby wskazać skrupulatną dokładność w powielanie tekstu poprzedzającego, pomimo pozornego czytelnikowi nieprawidłowej lub nietypowej ortografii (ortografia, interpunkcja, gramatyka, składnia, fakt, logika itp.). Kilka przewodników użytkowania zaleca, aby sic w nawiasach były używane głównie jako pomoc dla czytelnika, a nie jako wskaźnik niezgody ze źródłem.

Używaj do oznaczania archaizmów i dialektuEdytuj

Sic may pokazują, że wiernie podaje się niecodzienne lub archaiczne wyrażenie, na przykład przy cytowaniu konstytucji Stanów Zjednoczonych: „Izba Reprezentantów wybierze swojego przewodniczącego…” Jednak kilka poradników pisarskich odradza jego używanie w odniesieniu do dialektu, na przykład w przypadkach Różnice w pisowni w amerykańskim i brytyjskim języku angielskim. Pojawienie się sic w nawiasach po wyrazie analiza w recenzji książki skłoniło Bryana A. Garnera do skomentowania: „Cały cytat (lub nadgorliwy redaktor) zademonstrował ignorowanie brytyjskiego użycia”.

Użyj jako formy of ridiculeEdit

Użycie sic może być postrzegane jako odwołanie do ośmieszenia, niezależnie od tego, czy jest zamierzone, czy nie, ponieważ podkreśla dostrzeżone nieprawidłowości. Stosowanie sic z zamiarem dyskredytacji zostało nazwane „niewidocznym użyciem”, ponieważ odzwierciedla „fałszywe poczucie wyższości” użytkowników. Poniższy przykład z The Times of London pokazuje, jak interpolacja sic może zdyskredytować cytowaną wypowiedź.

Ironiczne useEdit

Czasami pisarz umieszcza po własnych słowach, aby wskazać, że język został wybrany celowo w celu uzyskania specjalnego efektu, zwłaszcza gdy ironiczne znaczenie pisarza mogłoby być niejasne. Bryan A. Garner nazwał to użycie sic „ironią”, podając następujący przykład z książki Freda Rodella z 1955 r. Nine Men:

W 1951 r. było to błogosławieństwo udzielone sędziowi Haroldowi Medinie ściganiu jedenastu tak zwanych „czołowi rdzenni komuniści”, co błogosławieństwo oznaczało nadanie Ustawie Smitha sądowego skinienia głowy konstytucyjności.