Schyłek dynastii Umajjadów

Niejasna linia sukcesji nękała dynastię Umajjadów podczas jego panowania, a niepokoje społeczne i wojny plemienne często otaczały nadawanie imion nowych kalifów. Wyraźny upadek rozpoczął się od katastrofalnej klęski armii syryjskiej przez cesarza bizantyjskiego Leona III w 717 r. Wkrótce potem kalif ʿUmar II (panujący w latach 717–20) zainicjował reformy fiskalne w odpowiedzi na skargi coraz bardziej niezadowolonych mawali (niearabów). Muzułmanie). Ta dobrze przemyślana próba postawienia wszystkich muzułmanów na tej samej stopie doprowadziła do kryzysu finansowego. W międzyczasie waśnie między południowymi (Kalb) i północnymi (Qays) plemionami arabskimi zmniejszyły siłę militarną i wybuchły w 745 r. W wyniku poważnych buntów. Mawali związali się z Hāshimiyyah, religijno-polityczną frakcją, która zaprzeczała legalności rządów Umajjadów. W 749 roku Hāshimiyyah, wspomagany przez zachodnie prowincje, ogłosił kalifem Abū al-ʿAbbās al-Saffāḥ z rodziny ʿabbasidów.