Ruch Fowistów

Termin „Fauve” oznacza „dzikie bestie” i odnosi się do tego, jak dzikie i gwałtowne musiały wydawać się te obrazy, gdy po raz pierwszy ujrzano je pod koniec XIX wieku. Fowizm w sztuce oznaczał obrazy, które wykorzystywały intensywne czyste kolory w całkowicie nienaturalistyczny sposób.

Ruch Fowistów był formą ekspresjonizmu i charakteryzował się obrazami krajobrazów lub ludzi, w których zarówno formy, jak i kolory zostały zniekształcone dla celem wyrażenia czegoś poza powierzchownym obrazem malowanego obiektu.

Historia Ruchu Fowistów (1898-1908)

Ruch Fowistów – Maurice De Vlaminck „Ziemniak Pickers 1905

Nazwa fowizmu jako ruchu artystycznego powstała w 1905 roku, kiedy ci artyści po raz pierwszy wystawiali się razem w Paryżu. Nazwa najwyraźniej wzięła się z okazji, kiedy krytyk sztuki Louis Vauxcelles, nawiązując do klasycznej rzeźby znajdującej się wśród obrazów fowistów, nazwał ją „Donatello au milieu des fauves”, czyli Donatello wśród dzikich bestii.

Fowizm w sztuce charakteryzował się odejściem od impresjonistycznych i postimpresjonistycznych krótkich śladów pędzla na rzecz bardziej radykalnych i odważnych zniekształceń formy i obszarów gwałtownego koloru. Ruch Fowistów odrzucił w obrazach ideę trójwymiarowej przestrzeni, preferując dwuwymiarową powierzchnię intensywnych kolorów i żywych śladów pędzla.

Głównymi artystami Ruchu Fowistów byli Henri Matisse, Georges Rouault, Andre Derain, Maurice de Vlaminck i Raoul Dufy. Inną kluczową postacią ruchu Fauve był Gustave Moreau , który był profesorem w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu i uczył Matissea, Roualta i innych. Jego zachęta do wyjścia poza normy tradycji skłoniła tych artystów do stworzenia ich obrazy Fauvistów.