Regiony Rosji

Zakaukazia

Niezależne kraje Gruzji, Armenii i Azerbejdżanu tworzą region Zakaukazia. Chociaż są to niepodległe kraje, zostały uwzględnione w tym rozdziale, ponieważ mają więcej powiązań z Rosją niż z regionem Azji Południowo-Zachodniej na południu. Są nierozerwalnie związani z Rosją, odkąd zostali zaanektowani przez Imperium Rosyjskie pod koniec XVIII i na początku XIX wieku i wszystkie były byłymi republikami w ramach Związku Radzieckiego. Kiedy Związek Radziecki upadł w 1991 r., Te trzy małe republiki ogłosiły niepodległość i oddzieliły się od reszty tego, co stało się Rosją.

Geograficznie te trzy kraje leżą na granicy kontynentu europejskiego i azjatyckiego. Za linię podziału uważa się pasmo górskie Kaukazu. Region znany jako Zakaukazie jest ogólnie określany jako południowa część obszaru gór Kaukazu.

Kraj Gruzji ma długą historię starożytnych królestw i złoty wiek, w tym inwazje Mongołów, Osmanów, Persów, i Rosjan. Przez krótkie trzy lata – od 1918 do 1921 – Gruzja była niepodległa. Po zakończeniu nieudanej wojny o wolność po rewolucji rosyjskiej Gruzja została wchłonięta do Związku Radzieckiego. Od czasu ogłoszenia niepodległości w 1991 roku kraj walczył o stabilną pozycję w społeczności światowej. Zamieszki w regionach Osetii Południowej, Abchazji i Adżarii (gdzie ludność generalnie nie jest gruzińska) zdestabilizowały kraj, utrudniając zaangażowanie się w globalną gospodarkę. Rosja i Gruzja miały konflikt zbrojny w 2008 roku, kiedy rosyjskie wojska wkroczyły do regionu Osetii Południowej, aby wesprzeć ich ruch w kierunku niepodległości od Gruzji. Gruzja uważała Osetię Południową za część Gruzji i nazywała Rosjan siłą okupacyjną. Wiele innych krajów, w tym Stany Zjednoczone, potępiło Rosję za swoje działania. Wojska rosyjskie wycofały się z Gruzji, ale poparły niepodległość Osetii Południowej i najbardziej wysuniętego na zachód regionu Gruzji – Abchazji. Ani Osetia Południowa, ani Abchazja nie są uważane za niepodległe państwa przez większość krajów świata.

W Gruzji wyłonił się rząd centralny w stylu demokratycznym, a wsparcie gospodarcze zapewnia pomoc międzynarodowa i inwestycje zagraniczne. Kraj przeszedł ze starej radzieckiej gospodarki nakazowej do gospodarki wolnorynkowej. Produkty rolne i turystyka to główne obszary działalności gospodarczej Gruzji.

W 2010 roku Armenia na południu Gruzji liczyła zaledwie około trzech milionów mieszkańców na obszarze fizycznym mniejszym niż stan Maryland w USA. . Jest to kraj z własnym, charakterystycznym alfabetem i językiem oraz jako pierwszy kraj na świecie, który przyjął chrześcijaństwo jako religię państwową, wydarzenie tradycyjnie datowane na 301 rok n.e. Ormiański Kościół Apostolski Główna religia w Armenii, kościół pochodzi z IV wieku n.e. pozostaje centralną instytucją religijną kraju, a Stare Miasto w Jerozolimie w Izraelu ma dzielnicę ormiańską, co świadczy o wczesnych związkach Armenii z chrześcijaństwem.

Ten mały kraj bez dostępu do morza doświadczył najazdów ze wszystkich imperiów kontrolujących region w całej historii. Obszar geograficzny kraju zmniejszył się, gdy Imperium Osmańskie przejęło kontrolę nad zachodnią Armenią, a region ten do dziś pozostaje częścią Turcji. Zaciekły konflikt między Turkami a Ormianami podczas I wojny światowej spowodował systematyczną śmierć nawet miliona Ormian. To ludobójstwo jest nadal upamiętniane corocznie 24 kwietnia, tradycyjnej daty Dnia Męczenników Ormian, ale Turcja nadal zaprzecza, że wydarzenia były ludobójstwem.

Podobnie jak inne byłe republiki radzieckie, Armenia przeszła z centralnej gospodarki planowej do gospodarki rynkowej. Przed uzyskaniem niepodległości w 1991 r. Gospodarka Armenii posiadała sektor wytwórczy, który dostarczał innym republikom radzieckim towary przemysłowe w zamian za surowce i energię. Od tego czasu jego sektor produkcyjny podupadł, a Armenia z powrotem zaczęła korzystać z rolnictwa i przekazywać środki finansowe od około ośmiu milionów Ormian mieszkających za granicą, aby wesprzeć swoją gospodarkę. Te przekazy, wraz z pomocą międzynarodową i bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi, pomogły ustabilizować sytuację gospodarczą Armenii.

Azerbejdżan to niezależny kraj na wschodzie Armenii, graniczący z Morzem Kaspijskim. Jest mniej więcej tej samej wielkości co stan Maine w USA. Ta była republika radziecka liczy ponad osiem milionów mieszkańców, z czego ponad 90 procent wyznaje islam. Azerbejdżan graniczy z północną prowincją Iranu, zwaną także Azerbejdżanem. Część Azerbejdżanu znajduje się po zachodniej stronie Armenii i jest oddzielona od reszty kraju.

Położone nad brzegiem Morza Kaspijskiego Baku jest stolicą Azerbejdżanu i największym miastem w regionie, z populacją sięgającą dwóch milionów. W okresie zimnej wojny było to jedno z pięciu największych miast Związku Radzieckiego. Długa historia tego tętniącego życiem miasta i napływ dochodów z ropy naftowej doprowadziły do powstania metropolitalnego centrum działalności, które przyciągnęło globalne interesy biznesowe. Bogactwo nie jest równomiernie rozłożone w kraju, a co najmniej jedna czwarta populacji nadal żyje poniżej granicy ubóstwa.

Azerbejdżan jest bogaty w zasoby ropy naftowej. Ropę naftową odkryto tu w VIII wieku, a ręcznie kopane studnie naftowe produkowały ropę już w XV wieku. Od czasu rewolucji przemysłowej rosnąca wartość ropy naftowej dla energii spowodowała wzrost przemysłowego wydobycia ropy w Azerbejdżanie. Pod koniec XIX wieku ten mały kraj produkował połowę ropy naftowej na świecie. Ropa i gaz ziemny są głównymi produktami eksportowymi kraju i są centralnym punktem zainteresowania jego gospodarki. Pod Morzem Kaspijskim znajdują się duże złoża ropy, a odwierty morskie z rurociągami prowadzącymi do brzegu rozszerzyły się w całym basenie Morza Kaspijskiego. O ile eksport ropy naftowej i gazu ziemnego stanowił wsparcie gospodarcze dla kraju, nie obyło się jednak bez kosztów dla środowiska. Według źródeł rządowych USA, lokalni naukowcy uważają, że części Azerbejdżanu są jednymi z najbardziej zdewastowanych obszarów środowiskowych na świecie. Poważne zanieczyszczenie powietrza, gleby i wody występuje z powodu niekontrolowanych wycieków ropy i intensywnego stosowania chemikaliów w sektorze rolnym.