Pył miednicy: trywialny pościg dla urologa?

Cel: Płuczki miednicy są powszechnie spotykane w obrazowaniu prostym i tomografii komputerowej i pozostają źródłem frustracji podczas próby odróżnienia ich od kamicy moczowodu. Biorąc pod uwagę ich częstotliwość, niewiele wiadomo o ich znaczeniu. Dokonujemy przeglądu literatury na temat żylaków miednicy, szczególnie w odniesieniu do ich historii, demografii, znaczenia klinicznego i metod odróżnienia ich od kamicy moczowodu.

Metody: Przeprowadzono obszerne wyszukiwanie w literaturze wszystkich artykułów dotyczących żylaków miednicy .

Wyniki: Płuczki miednicy zostały po raz pierwszy opisane w XIX wieku, kiedy podczas preparowania ludzi zaobserwowano obecność zwapniałych guzków dożylnych. Wraz z odkryciem obrazowania rentgenowskiego w 1895 r. Wywołały one wiele kontrowersji diagnostycznych. Pod względem histologicznym składają się ze zwapniałej laminowanej tkanki włóknistej, z warstwą powierzchniową ciągłą ze śródbłonkiem żył. Częstość występowania żylaków miednicy u dorosłych wynosi 38,9–48%. Występują częściej u osób dorosłych w wieku powyżej 40 lat i wydają się w równym stopniu dotyczyć obu płci. Mogą być związane z zapaleniem uchyłków, nieprawidłowościami naczyniowymi i częściej występują u osób z krajów rozwiniętych gospodarczo. Znak „obwódki” tkanek miękkich (czułość 50–77% i swoistość 92–100%) oraz kształt geometryczny (100% dodatnia wartość predykcyjna) są objawami radiologicznymi wskazującymi na kamicę moczowodu w badaniu TK bez wzmocnienia. żyłki obejmują występowanie prześwitów centralnych (czułość 8–60% i 100% swoistość), zaokrąglony kształt (91% PPV) oraz znak ogona komety (czułość 21–65% i 100% swoistość). mają znacznie mniejsze wzmocnienie jednostki Hounsfielda niż kamica moczowodu (160–350 HU).

Wnioski: Przełyki miednicy są częstym objawem radiologicznym, szczególnie w starszej populacji, która nadal stanowi wyzwanie diagnostyczne u osób z podejrzeniem Kamienie moczowodu. Z większą świadomością niepewność można pokonać, identyfikując definiujące cechy charakterystyczne podczas interpretacji badań radiologicznych.