Przejdź do głównej zawartości – klawiatura dostępna

Mapp przeciwko Ohio była przełomową sprawą Sądu Najwyższego w 1961 roku rozstrzygniętą 6–3 przez Sąd Warren, w którym uznano, że czwarta poprawka ochrona przed nieuzasadnionymi przeszukaniami i zajęciami stosowana wobec państw i wykluczała niezgodne z konstytucją dowody z wykorzystania w państwowych postępowaniach karnych. Decyzja ta unieważniła Wolf przeciwko Kolorado i unieważniła wyrok skazujący skarżącego Dollree Mapp.

Do domu Dollree Mapp w Cleveland w stanie Ohio wtargnęli siłą policjanci, którzy sądzili, że podejrzany zamachowiec był w domu. Podczas przeszukiwania jej domu funkcjonariusze znaleźli książki pornograficzne. Później Mapp został postawiony przed sądem na podstawie ustawy z Ohio za znajomość posiadania lubieżnych i lubieżnych materiałów. Została skazana, mimo że prokuratura nie była w stanie przedstawić ważnego nakazu przeszukania.

Większość uznała, że wszystkie dowody uzyskane w sposób niezgodny z konstytucją, bez nakazu przeszukania, są niedopuszczalne w stanowym postępowaniu karnym. Takie dowody zostały już przedawnione w sądach federalnych, ale większość zgodziła się, że zasada wykluczenia dowodów zatrzymanych niezgodnie z prawem ma również zastosowanie do sądów stanowych, poprzez czternastą poprawkę. Sąd Najwyższy nalegał, aby zasada wykluczenia miała zastosowanie do stanów, inaczej Czwarta Poprawka była zasadniczo bezużyteczna.