Przejdź do głównej treści – klawiatura dostępna

Sędzia Breyer beszta nas, że zostawiamy tak wiele wniosków o prawo do posiadania i noszenia broni w wątpliwość oraz za brak obszernego historycznego uzasadnienia te przepisy prawa, które określamy jako dopuszczalne. Zobacz post na 42–43. Ale ponieważ ta sprawa stanowi pierwsze dogłębne badanie Drugiej Poprawki przez Trybunał, nie należy oczekiwać, że wyjaśni całą tę dziedzinę, tak samo jak Reynolds przeciwko Stanom Zjednoczonym, 98 US 145 (1879), nasz pierwszy dogłębny Free Sprawa klauzuli ćwiczeń, pozostawiła ten obszar w stanie całkowitej pewności. I będzie wystarczająco dużo czasu, aby wyjaśnić historyczne uzasadnienia wyjątków, o których wspomnieliśmy, jeśli i kiedy te wyjątki pojawią się przed nami.

Podsumowując, uważamy, że nałożony przez Okręg zakaz posiadania broni w domu narusza druga poprawka, podobnie jak zakaz używania w domu jakiejkolwiek legalnej broni palnej w celu natychmiastowej samoobrony. Zakładając, że Heller nie zostanie zdyskwalifikowany z wykonywania praw do drugiej poprawki, Okręg musi zezwolić mu na zarejestrowanie swojej broni i musi wydać mu licencję na noszenie jej w domu.

***

Jesteśmy świadomi problemu przemocy przy użyciu broni krótkiej w tym kraju i poważnie traktujemy obawy zgłaszane przez wielu amici, którzy uważają, że zakaz posiadania broni krótkiej jest rozwiązaniem. Konstytucja pozostawia Dystryktowi Kolumbii różnorodne narzędzia do zwalczania tego problemu, w tym niektóre środki regulujące pistolety, patrz powyżej, str. 54–55 i n. 26. Jednak zagwarantowanie praw konstytucyjnych nieuchronnie pozbawia pewne wybory polityczne. Obejmuje to bezwzględny zakaz posiadania broni ręcznej trzymanej i używanej do samoobrony w domu. Niewątpliwie niektórzy uważają, że druga poprawka jest przestarzała w społeczeństwie, w którym nasza stała armia jest dumą naszego narodu, gdzie dobrze wyszkolona policja zapewnia bezpieczeństwo osobiste, a przemoc z użyciem broni jest poważnym problemem. Być może jest to dyskusyjne, ale nie podlega dyskusji, że rolą tego Trybunału nie jest stwierdzenie wygaśnięcia Drugiej Poprawki.

Potwierdzamy orzeczenie Sądu Apelacyjnego.

Tak jest uporządkowane.

Uwagi

1 Istnieją drobne wyjątki od wszystkich tych zakazów, z których żaden nie ma tutaj znaczenia.

2 Ta konstrukcja nie zostały tutaj zakwestionowane.

3 Jak wyjaśnia Sutherland, kluczowy XVIII-wieczny angielski przypadek dotyczący wpływu preambuł, Copeman v. Gallant, 1 P. Wms. 314, 24 inż. Rep. 404 (1716) stwierdził, że „preambuły nie mogą być używane do ograniczenia skutków słów kompetencji”. J. Sutherland, Statutes and Statutory Construction, 47.04 (N. Singer red. 5th ed. 1992). Reguła ta została zmodyfikowana w Anglii w sprawie z 1826 r., Aby nadać większą wagę preambule, ale w Ameryce „ustalona zasada prawa jest że preambuła nie może kontrolować części normatywnej ustawy w przypadkach, gdy część normatywna jest wyrażona w sposób jasny i jednoznaczny. ” Tamże, Justice Stevens mówi, że naruszamy ogólną zasadę, że każda klauzula w ustawie musi mieć skutek. Post, na 8. Ale jeśli sam tekst klauzuli wskazuje, że nie ma ona skutku operacyjnego, na przykład klauzule „podczas gdy” w ustawodawstwie federalnym lub preambule Konstytucji, sąd nie ma licencji, aby zmusić go do zrobienia tego, czego nie został zaprojektowany Albo inaczej rzecz ujmując, postanowienia operacyjne powinny być stosowane jako przepisy operacyjne, a prologi jako prologi.

4 Sędzia Stevens krytykuje nas za omawianie prologu na końcu. Post, na 8. Ale jeśli prolog może być użyty tylko do wyjaśnienia niejednoznacznego przepisu operacyjnego, z pewnością pierwszym krokiem musi być ustalenie, czy przepis operacyjny jest niejednoznaczny. Można by argumentować, przypuszczamy, że sam prolog powinien być jednym z czynników, które wchodzą w ustalenie, czy przepis operacyjny jest niejednoznaczny – ale to spowodowałoby, że prolog byłby używany do wywoływania niejednoznaczności, a nie tylko do jej rozwiązania. W każdym razie, nawet gdybyśmy rozważali prolog wraz z postanowieniem operacyjnym, dotarlibyśmy do ten sam rezultat, który robimy dzisiaj, ponieważ (jak wyjaśniamy) nasza interpretacja „prawa ludu do posiadania i noszenia broni” sprzyja celowi skutecznej milicji nie mniej niż (a nawet więcej niż) interpretacja sprzeciwu. Zobacz poniżej, str. 26–27.

5 Sędzia Stevens ma oczywiście rację, post, w wieku 10 lat, że prawo do zgromadzeń nie może być wykonywane samodzielnie, ale nadal jest to prawo indywidualne, a nie uwarunkowane na członkostwo w jakimś określonym „zgromadzeniu”, jak twierdzi, że prawo do noszenia broni jest uwarunkowane członkostwem w określonej milicji. Sędzia Stevens nie ma racji, sądząc, że prawo do składania petycji jest „z natury zbiorowe”. Tamże. Zobacz McDonald v. Smith, 472 U. 479, 482–484 (1985) (opisujące historyczne początki prawa do petycji).

6 Jeśli spojrzymy na inne dokumenty z czasów założycielskich, stwierdzimy, że w niektórych konstytucjach stanowych używano terminu „naród” w odniesieniu do zbiorowego ludu, w przeciwieństwie do terminu „obywatel”, który był używany do przywoływania indywidualne prawa. Patrz Heyman, Prawa naturalne i druga poprawka, w Drugiej poprawce w prawie i historii 179, 193–195 (C. Bogus red. 2000) (dalej „Bogus”). Ale to użycie nie było ani trochę jednolite. Patrz np. N. C. Deklaracja praw, § XIV (1776), w 5 The Federal and State Constitutions, Colonial Charters, and Other Organic Laws 2787, 2788 (F. Thorpe ed. 1909) (dalej Thorpe) (proces przysięgłych); Md. Deklaracja Praw, § XVIII (1776), w 3 id., 1686, 1688 (wymóg dotyczący zwycięstwa); Vt. Deklaracja praw rozdz. 1, §XI (1777), w 6 id., W 3737, 3741 (przeszukania i zajęcia); Pa. Deklaracja Praw §XII (1776), w 5 id., 3081, 3083 (wolność słowa). I, co najważniejsze, wyraźnie nie była to terminologia używana w konstytucji federalnej, biorąc pod uwagę pierwszą, czwartą i dziewiątą poprawkę.

7 Zob. Np. 3 A Compleat Collection of State-Tryals 185 (1719 ) („Czy nie każdy poddany jest w stanie zatrzymać broń, a także sługi w swoim domu w obronie swojej osoby?”); T. Wood, A New Institute of the Imperial or Civil Law 282 (1730) („Ci są winni siły publicznej, którzy trzymają broń w swoich Domach i używają jej w inny sposób niż podczas podróży, polowań lub na sprzedaż… ”); Zbiór wszystkich aktów zgromadzenia, które obecnie obowiązują, w kolonii Wirginii 596 (1733) („Wolni Murzyni, Mulatowie lub Indianie i właściciele niewolników, zasiadający na plantacjach Frontier Plantations, mogą uzyskać Licencję od Justice of Peace , za trzymanie broni, & c. ”); J. Ayliffe, A New Pandect of Roman Civil Law 195 (1734) („ Mimo to osoba może trzymać broń w swoim domu, lub na jego majątku, z tytułu polowania, żeglugi, podróży oraz z tytułu sprzedaży ich w ramach handlu lub handlu, lub takiej broni, jaka została mu przyznana w drodze dziedziczenia ”); J. Trusler, A Concise View of the Common Law and Statute Law of England 270 (1781) („jeśli trzymają broń w swoich domach, taka broń może zostać zajęta przez sędziów pokoju”); Some Considerations on the Game Laws 54 (1796) („Kto został pozbawiony broni dla własnej obrony? Jakie prawo zabrania najprawdziwszemu nędzarzowi, jeśli może zebrać wystarczającą sumę na jego zakup, montowania broni na swoim kominku…?”) ; 3 B. Wilson, Dzieła Szanownego Jamesa Wilsona 84 (1804) (w odniesieniu do stanowego prawa konstytucyjnego: „Jest to jedna z wielu odnowień regulacji saksońskich.„ Byli zobowiązani ”, mówi pan Selden,„ do zachować broń dla zachowania królestwa i własnej osoby ”); W. Duer, Zarysy orzecznictwa konstytucyjnego Stanów Zjednoczonych 31–32 (1833) (w odniesieniu do praw kolonistów angielskich:„ The right of każdy zachowuje broń, stosowną do jego stanu i stopnia, dla swojej obrony, co stanowiło zasiłek publiczny, z zachowaniem należytych ograniczeń naturalnego prawa do oporu i samoobrony ”); 3 R. Burn, Justice of the Peace and the Parish Officer 88 (1815) („Jest jednak ustanowione przez Serjeanta Hawkinsa… jeśli dzierżawca po zakończeniu kadencji będzie trzymał broń w swoim domu, aby sprzeciwiać się wpis leasingodawcy,… ”); State v. Dempsey, 31 NC 384, 385 (1849) (powołując się na prawo stanowe z 1840 r. uznające za wykroczenie dla członka niektórych grup rasowych„ noszenie przy sobie lub trzymanie w domu jakiejkolwiek strzelby lub innej broni ”).

10 Patrz J. Brydall, Privilegia Magnatud apud Anglos 14 (1704) (Privilege XXXIII) („ W XXI Roku Króla Edwarda III, wydana proklamacja, że żadna osoba nie powinna nosić broni w Londynie i na przedmieściach ”); J. Bond, A Compleat Guide to Justices of the Peace 43 (1707) („ Szeryfowie i wszyscy inni funkcjonariusze wykonujący swoje urzędy oraz wszystkie inne osoby ścigające Hu i Cry mogą legalnie nosić broń ”); 1 Streszczenie obowiązującego i używanego statutu publicznego w odniesieniu do Szkocji (1755) (hasło „Arms”): „Jeżeli osoba opisana powyżej będzie miała pod swoją opieką, będzie używać lub nosić broń, zostanie skazana przed sądem pokój, lub inny właściwy sędzia, w trybie doraźnym, za pierwsze przestępstwo straci całą taką broń ”(cytując 1 Geo. 1, k. 54, § 1)); Statut Law of Scotland Skrócona 132–133 (wyd. 2, 1769) („Ustawy o rozbrojeniu gór”, ale „wyłączające tych, którzy mają szczególne uprawnienia do noszenia broni”); E. de Vattel, The Law of Nations, or, Principles of the Law of Nature 144 (1792) („Ponieważ zwyczaj pozwalał szeregowym i dżentelmenom armii nosić broń w czasie pokoju, należy bardzo uważać, aby nikomu oprócz tych nie powinno się zezwalać na noszenie mieczy ”); E. Roche, Proceedings of a Martial Court, Held at the Council-Chamber, w mieście Cork 3 (1798) (zarzut VI:„ Po przeprowadzeniu zdradzieckiej konferencji, i spiskowali, z podobnym zamiarem, w celu ataku i splądrowania broni kilku poddanych króla, uprawnionych przez prawo do noszenia broni ”); DO.Humphreys, A Compendium of the Common Law obowiązującego w Kentucky 482 (1822) („w tym kraju konstytucja gwarantuje wszystkim osobom prawo do noszenia broni; wówczas korzystanie z tego prawa w taki sposób, jak niepotrzebnie przerażać ludzi ”).

11 Sprawiedliwość Stevens twierdzi w wieku 15 lat, że skoro twierdzimy, że dodanie słowa„ przeciw ”do„ noszenia broni ”nadaje temu militarne znaczenie, musimy przyznać, że dodanie celowego określenie „nosić broń” może zmienić jego znaczenie. Różnica polega jednak na tym, że nie utrzymujemy, iż „przeciw” zmienia znaczenie słowa „broń niedźwiedzia”, a jedynie wyjaśnia, które z różnych znaczeń (z których jedno jest wojskowe) jest zamierzone. Sędzia Stevens argumentuje jednak, że „termin„ broń niedźwiedzia ”jest znanym idiomem; gdy jest używany bez ozdób, oznacza to„ służyć jako żołnierz, odbywać służbę wojskową, walczyć ”. Poczta, w wieku 11 lat. Dlatego musi ustalić, że dodanie sprzecznego, celowego wyrażenia może zmienić znaczenie słowa.

12 Sędzia Stevens znajduje poparcie dla swojego wnioskowania o historii prawodawstwa na podstawie zarejestrowanych poglądów jednego z antyfederalistów posła do Izby. 25. „Twierdzenie, że najlepsza lub najbardziej reprezentatywna lektura poprawek byłaby zgodna ze zrozumieniem i obawami jest… wysoce problematyczna”. Rakove, druga poprawka: najwyższy stopień oryginalności, fałszywe 74, 81.

13 To samo odnosi się do poprawek odmawiających sumienia zaproponowanych przez Virginię i Karolinę Północną, w których stwierdzono: „Każda osoba religijna noszenia broni powinno być zwolnione po zapłaceniu ekwiwalentu za zatrudnienie innego do noszenia broni w jego miejsce ”. Zobacz Veit 19; 4 J. Eliot, Debaty w kilku konstytucjach stanowych w sprawie przyjęcia konstytucji federalnej 243, 244 (wyd. 2-gie 1836) (przedruk 1941). Z pewnością ich drugie użycie wyrażenia („nosić broń w jego stead ”) odnosi się, ze względu na kontekst, do obowiązkowego noszenia broni do celów wojskowych. Ale ich pierwsze użycie wyrażenia („każda osoba religijnie skrupulatna w noszeniu broni”) z pewnością nie odnosiło się do ludzi, których Bóg pozwolił im nosić broń dla własnej obrony, ale nie dla obrony własnego kraju.

14 W obliczu tego wyraźnego historycznego użycia sędzia Stevens ucieka się do dziwacznego argumentu, że ponieważ słowo „do” nie występuje przed słowem „niedźwiedź” (podczas gdy występuje przed „petycją” w pierwszej poprawce), jednolite znaczenie zachować i znosić. ”Post, nr 16, nr 13. Nigdy nie słyszeliśmy o twierdzeniu, że pominięcie powtórzenia„ do ”powoduje, że dwa czasowniki o różnym znaczeniu stają się jednym. Obietnica „poparcia i obrony Konstytucji Stanów Zjednoczonych” nie różni się ani trochę od obietnicy „poparcia i obrony Konstytucji Stanów Zjednoczonych”.

15 Por. 3 Geo., 34, §3, w 7 inż. Stat. na wolności 126 (1748) („Że zakaz zawarty… w niniejszym akcie, posiadania, posiadania, noszenia lub noszenia jakiejkolwiek broni lub broni wojennej… nie obejmuje… żadnego oficera lub jego asystenta zatrudnionego przy wykonywaniu wymiaru sprawiedliwości… ”).

16 W przeciwieństwie do całkowicie nieuzasadnionego twierdzenia sędziego Stevensa, który miał 17 lat, w prawie angielskim nie było wcześniejszego prawa do„ używania broni do określonych celów wojskowych ”lub do używania broni w zorganizowana milicja.

17 Artykuł I, §8, kl. 16 Konstytucji upoważnia Kongres do „organizowania, uzbrajania i dyscyplinowania milicji oraz kierowania taką jej częścią, jaka może być zatrudniona w służbie Stanów Zjednoczonych, z zastrzeżeniem, odpowiednio, mianowania dla Stanów Zjednoczonych oficerów i władzę szkolenia milicji zgodnie z dyscypliną określoną przez Kongres. ”Nie może być bardziej jasne, że na władzę„ organizacyjną ”Kongresu, w przeciwieństwie do władzy„ rządzącej ”, można powoływać się nawet w odniesieniu do tej części milicji, a nie. zatrudniony w służbie Stanów Zjednoczonych ”. Sędzia Stevens nie zapewnia żadnego poparcia dla jego przeciwnego poglądu, patrz post, 19 n. 20. Zarówno federaliści, jak i antyfederaliści przeczytali przepis w takiej postaci, w jakiej został napisany, aby zezwolić na utworzenie „wybranej” milicji. Zobacz The Federalist nr 29, s. 226, 227 (wyd. B. Wright 1961); Centinel Revived, nr XXIX, Philadelphia Independent Gazetteer, 9 września 1789, w Young 711, 712.

18 Sędzia Stevens mówi, że autorzy Deklaracji Praw Wirginii odrzucili tę propozycję i przyjęli ją „zamiast ”Przepis napisany przez Georgea Masona, podkreślający znaczenie milicji. Zobacz post, na 24 i n. 24. Nie ma dowodów na to, że autorzy uważali propozycję Masona za substytut propozycji Jeffersona.

19 Justice Stevens cytuje niektóre z niepublikowanych notatek Tuckera, które, jak twierdzi, pokazują, że Tucker miał niejednoznaczne poglądy na temat Drugiego Poprawka. Zobacz post, na 31 i n. 32.Ale z notatek jasno wynika, że w Dziesiątej Poprawce Tucker umiejscowił władzę państw w zakresie uzbrojenia ich milicji, a drugą zacytował w celu stwierdzenia, że takie uzbrojenie nie może naruszać żadnej władzy rządu federalnego (od czasu poprawka zakazuje Kongresowi zarządzenia rozbrojenia). Nic w tym fragmencie nie sugeruje, że druga poprawka dotyczy tylko noszenia broni w zorganizowanej milicji.

20 Rawle, pisząc przed naszą decyzją w Barron ex rel. Tiernan przeciwko burmistrzowi Baltimore, 7Pet. 243 (1833) uważał, że Druga Poprawka może być zastosowana przeciwko Stanom. Takie przekonanie byłoby oczywiście bezsensowne w opinii składających petycję, że chroniło ono prawo do posiadania i noszenia broni tylko wtedy, gdy samo państwo zostało powołane do służby w milicji.

21 Sędzia Stevens sugeruje, że nie jest to oczywiste, ponieważ wolni czarni w Wirginii musieli zbierać się bez broni. Zobacz post pod adresem 28, n. 29 (cytując Siegela, The Federal Government’s Power to Enact Colour-Conscious Laws, 92 Nw. U. L. Rev. 477, 497 (1998)). Ale to nie mógł być typ prawa, o którym mowa w Aldridge, ponieważ praktyka ta ustała 30 lat wcześniej, kiedy czarni zostali całkowicie wykluczeni z milicji na mocy Pierwszego Aktu Milicji. Zobacz Siegel, jak wyżej, 498, n. 120. Sędzia Stevens sugeruje ponadto, że można było powiedzieć, że prawa zabraniające Murzynów służby w milicji naruszają „prawo do noszenia broni”. Ale zgodnie z odczytaniem drugiej poprawki przez sędziego Stevensa (uważamy), chronione prawo to prawo do noszenia broni w takim zakresie, w jakim jest się zapisanym do milicji, a nie prawo do bycia w milicji. Być może sędzia Stevens naprawdę przyjmuje w pełni idiomatyczne znaczenie słowa „broń niedźwiedzia”, w którym to przypadku każdy mężczyzna i kobieta w tym kraju ma prawo „być żołnierzem” lub nawet „prowadzić wojnę”. W każdym razie jest dla nas jasne, że aluzja Aldridgea do istniejącego „ograniczenia” Wirginii dotyczącego prawa wolnych Czarnych „do noszenia broni” mogła odnosić się jedynie do „przepisów zakazujących Czarnym posiadania broni”, Siegel, jak wyżej, 497 –498.

22 Oskarżenie sędziego Stevensa, że to jest „niedokładne”, post, w wieku 39 lat, jest błędne. To prawda, że był to akt oskarżenia, który określał to prawo jako „noszenie broni w zgodnym z prawem celu”. Jednak, odnosząc się wyraźnie do prawa opisanego w akcie oskarżenia, Trybunał stwierdził, że „druga poprawka stwierdza, że nie będzie ona naruszana”. 92 USA na 553.

23 W odniesieniu do ciągłej ważności Cruikshanka przy włączeniu, pytanie nie przedstawione w tej sprawie, zauważamy, że Cruikshank powiedział również, że Pierwsza Poprawka nie ma zastosowania wobec Stanów i nie zaangażować się w rodzaj dochodzenia w sprawie Czternastej Poprawki, jakiego wymagały nasze późniejsze sprawy. Nasze późniejsze decyzje w sprawie Presser przeciwko Illinois, 116 US 252, 265 (1886) i Miller przeciwko Teksasowi, 153 US 535, 538 (1894), potwierdziły, że druga poprawka ma zastosowanie tylko do rządu federalnego.

24 Jeśli chodzi o „setki sędziów” na drugim stanowisku, którzy oparli się na stanowisku Drugiej Poprawki, Stevens twierdzi, że poparliśmy w Miller: Jeśli tak, to przewyższają Millera. I ich błędne poleganie na bezspornej i wirtualnej nierozsądna sprawa nie może unieważnić polegania milionów Amerykanów (jak pokazała nasza analiza historyczna) na prawdziwym znaczeniu prawa do posiadania i noszenia broni. W każdym razie nie należy sądzić, że sprawy rozstrzygane przez tych sędziów musiałyby wychodzą inaczej w ramach właściwej interpretacji prawa.

25 Miller został krótko wspomniany w naszej decyzji w sprawie Lewis przeciwko Stanom Zjednoczonym, 445 US 55 (1980), odwołanie od wyroku skazującego za bycie przestępcą w posiadanie broni palnej. Zażalenie opierało się na założeniu, że wcześniejsze skazanie za przestępstwo było niezgodne z konstytucją. Żadna ze stron nie zgłosiła ani nie poinformowała żadnej strony o roszczeniu do drugiej poprawki. Odrzucając wniesione wyzwanie, Trybunał nieodpłatnie skomentował w przypisie, że „te ograniczenia prawne dotyczące użycia broni palnej nie są oparte na kryteriach podejrzanych konstytucyjnie ani nie opierają się na żadnych konstytucyjnie chronionych wolnościach. Zobacz Stany Zjednoczone v. . Miller… (Druga Poprawka nie gwarantuje prawa do posiadania i noszenia broni, która nie ma „jakiegoś rozsądnego związku z konserwacją lub skutecznością dobrze uregulowanej milicji”). ” Id. 65–66, n. 8. W przypisie przytoczono następnie kilka spraw z Sądu Apelacyjnego w tym samym celu. Nie do pomyślenia jest, abyśmy oparli naszą interpretację podstawowego znaczenia jakiejkolwiek gwarancji Karty Praw na takim w przypisie powiedzenie w przypadku, gdy kwestia nie była przedmiotem sporu i nie była przedmiotem dyskusji.

26 Te przypuszczalnie zgodne z prawem środki regulacyjne podajemy jedynie jako przykłady; nasza lista nie jest wyczerpująca.

27 Sędzia Breyer słusznie zauważa, że to prawo, podobnie jak prawie wszystkie inne, przeszłoby analizę na podstawie racjonalnych podstaw.Jednak analiza oparta na racjonalnych podstawach jest metodą analizy, której używaliśmy przy ocenie praw na podstawie nakazów konstytucyjnych, które same w sobie są zakazami irracjonalnych praw. Patrz np. Engquist przeciwko Oregon Dept. of Agriculture, 553 U. S. ___, ___ (2008) (slip op., At 9–10). W takich przypadkach „racjonalna podstawa” to nie tylko standard kontroli, ale sama istota gwarancji konstytucyjnej. Oczywiście tego samego testu nie można zastosować do oceny zakresu, w jakim ustawodawca może uregulować określone, wyliczone prawo, czy to wolność słowa, gwarancja przeciw podwójnemu zagrożeniu, prawo do doradztwa, czy prawo do posiadania i noszenia broni. Zobacz Stany Zjednoczone przeciwko Carolene Products Co., 304 US 144, nr 4 (1938) („There może mieć węższy zakres działania domniemania konstytucyjności, gdy ustawodawstwo wydaje się być z pozoru objęte określonym zakazem Konstytucji, takim jak te z pierwszych dziesięciu poprawek… ”). Gdyby wszystko, co było potrzebne do przezwyciężenia prawa do posiadania i noszenia broni, było racjonalną podstawą, druga poprawka byłaby zbędna z oddzielnymi konstytucyjnymi zakazami irracjonalnych praw i nie miałaby żadnego skutku.

28 McIntosh podtrzymał prawo przeciwko twierdzeniu, że naruszył on klauzulę równej ochrony poprzez arbitralne rozróżnienie między rezydencjami a przedsiębiorstwami. Patrz 395 A. 2d, str. 755. Jedną z racjonalnych podstaw wymienionych dla tego rozróżnienia było ustalenie legislacyjne, że „na każdego intruza zatrzymanego przez broń palną dochodzi do czterech wypadków związanych z bronią w domu”. Tamże. Ten kompromis nie byłby wspominany, gdyby statut nie zabraniał powstrzymywania intruzów za pomocą broni palnej.

29 Sąd Najwyższy stanu Pensylwania określił kwotę pięciu szylingów w kontrakcie z 1792 r. Jako „wynagrodzenie nominalne”. Morris’s Lessee v. Smith, 4Dall.119,120 (Pa.1792). Wiele cytowanych ustaw karało za naruszenie grzywną w podobnej wysokości; prawo Massachusetts z 1783 r. dotyczące przechowywania prochu przewidywało nieco wyższą grzywnę w wysokości 10 (200 szylingów) i konfiskatę broni.