Programowanie neurolingwistyczne (NLP)
Programowanie neurolingwistyczne (NLP) to podejście psychologiczne, które obejmuje analizę strategii stosowanych przez osoby odnoszące sukcesy i stosując je do osiągnięcia osobistego celu. Łączy myśli, język i wzorce zachowań zdobyte dzięki doświadczeniu z określonymi wynikami.
Zwolennicy NLP zakładają, że wszystkie ludzkie działania są pozytywne. Dlatego jeśli plan się nie powiedzie lub wydarzy się coś nieoczekiwanego, doświadczenie nie jest ani dobre, ani złe – po prostu przedstawia bardziej przydatne informacje.
- Historia programowania neurolingwistycznego
- Jak Prace z zakresu programowania neurolingwistycznego
- Programowanie neurolingwistyczne w terapii
- Badania w zakresie programowania neurolingwistycznego
- Obawy i ograniczenia programowania neurolingwistycznego
Historia programowania neurolingwistycznego
Programowanie neurolingwistyczne powstało w latach 70. XX wieku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz. Jej głównymi założycielami są John Grinder, lingwista i Richard Bandler, informatyk i matematyk. Judith DeLozier i Leslie Cameron-Bandler również wnieśli znaczący wkład w tę dziedzinę, podobnie jak David Gordon i Robert Dilts.
Pierwsza książka Grinder i Bandlera o NLP, Structure of Magic: A Book about Language of Therapy, została wydana w 1975 roku. W tej publikacji starali się podkreślić pewne wzorce komunikacji, które odróżniają komunikatorów uważanych za doskonałe od innych. Znaczna część książki została oparta na pracach Virginii Satir, Fritza Perlsa i Miltona Ericksona. zintegrowane techniki i teorie innych znanych specjalistów i badaczy zajmujących się zdrowiem psychicznym, takich jak Noam Chomsky, Gregory Bateson, Carlos Castaneda i Alfred Korzybski. Rezultatem pracy Grindera i Bandlera było opracowanie meta modelu NLP, techniki, która ich zdaniem mogła zidentyfikować wzorce językowe, które odzwierciedlały podstawowe procesy poznawcze.