Próg bólu

Próg bólu lub progu bólu to punkt wzdłuż krzywej zwiększającej się percepcji bodźca, w którym ból zaczyna być odczuwalne. Jest to całkowicie subiektywne zjawisko. Należy zachować rozróżnienie między bodźcem (rzeczą zewnętrzną, którą można bezpośrednio zmierzyć, na przykład za pomocą termometru), a odczuwaniem bólu przez osobę lub zwierzę (wewnętrzna, subiektywna rzecz, którą można czasami zmierzyć pośrednio, np. jak w przypadku wizualnej skali analogowej). Chociaż dokument IASP definiuje „próg bólu” jako „minimalną intensywność bodźca, który jest postrzegany jako bolesny”, dalej mówi (z literą sprzeczną, ale nie w duchu), że:

Tradycyjnie próg był często definiowany, tak jak definiowaliśmy go poprzednio, jako najmniejsze natężenie bodźca, przy którym podmiot odczuwa ból. Prawidłowo zdefiniowany próg jest tak naprawdę doświadczeniem pacjenta, podczas gdy mierzona intensywność jest zdarzeniem zewnętrznym. Większość pracowników zajmujących się badaniem bólu często definiuje próg w postaci bodźca, a tego należy unikać … Bodźcem nie jest ból (por.) I nie może być miarą bólu.

Chociaż sformułowanie może nie oddawać tego doskonale, wyraźnie chodzi o rozróżnienie między bodźcem a jego percepcją. Intensywność, z jaką bodziec (np. Ciepło, ciśnienie) zaczyna wywoływać ból, nazywana jest więc osobnym terminem intensywność progowa. Tak więc, jeśli płyta grzejna na skórze osoby zaczyna boleć w temperaturze 42 ° C (107 ° F), jest to temperatura progowa bólu dla tego kawałka skóry w tym czasie. Nie jest to próg bólu (który jest wewnętrzny / subiektywne), ale temperatura, w której przekroczono próg bólu (która jest zewnętrzna / obiektywna).

Intensywność, z jaką bodziec zaczyna wywoływać ból, różni się w zależności od osoby i dla danej osoby w czasie.