Ponowna ocena badania Ortolaniego u dzieci z dysplazją rozwojową stawu biodrowego

Manewr Ortolaniego jest obecnie uznawany za dokładny test do wykrywania rozwojowego zwichnięcia stawu biodrowego. Jednak objaw kliniczny nie zawsze koreluje z wynikami obserwowanymi w badaniu ultrasonograficznym. Udokumentowane ultrasonograficznie położenie głowy kości udowej zostało skorelowane z wynikiem klinicznego badania Ortolaniego, aby lepiej zrozumieć wartość i trafność testu Ortolaniego. Porównano dwie populacje: biodra z dodatnim objawem Ortolaniego i biodra z ujemnym objawem Ortolaniego, ale ze zwichnięciem biodra udokumentowanym w USG. W grupie z dodatnim wynikiem Ortolaniego było 45 pacjentów (53 chore biodra), aw grupie z ujemnym wynikiem Ortolaniego 24 pacjentów (25 zwichniętych bioder). Pozycja głowy kości udowej w spoczynku, strona zajęcia i płeć nie wykazały istotnej różnicy między grupami z dodatnim i ujemnym wynikiem Ortolaniego. Średni wiek pacjentów w grupie z wynikiem Ortolaniego był mniejszy (średnia, 28 dni) i był statystycznie różny (P < 0,05) od pacjentów w grupie z ujemnym wynikiem Ortolaniego (średnia 91 dni). Podsumowując, zwichnięte biodra, które wykazują podobny ruch głowy kości udowej, mogą skutkować dodatnim wynikiem Ortolaniego u młodszego pacjenta i ujemnym wynikiem Ortolaniego u starszego pacjenta. Klasyczna metoda kliniczna opisana przez Ortolaniego w celu wykrycia zwichnięcia stawu biodrowego, w której udo chorego biodra jest odwrócone, a głowa kości udowej, jak się uważa, redukuje się do panewki, może być błędna. Wszystkie biodra z dodatnim wynikiem Ortolaniego były nieprawidłowe, ponieważ odczucie charakterystyczne dla pozytywnego badania Ortolani może być odczuwalne bez pełnej redukcji, aw niektórych przypadkach bez redukcji, co udokumentowano w badaniu ultrasonograficznym.