Polon
Polon (Po), radioaktywny, srebrno-szary lub czarny metaliczny pierwiastek z grupy tlenowej (grupa 16 w układzie okresowym). Jako pierwszy pierwiastek odkryty w wyniku analizy radiochemicznej, polon, odkryli w 1898 roku Pierre i Marie Curie, którzy badali radioaktywność pewnej blendy smolistej, rudy uranu. Bardzo intensywną radioaktywność, której nie można przypisać uranowi, przypisano nowemu pierwiastkowi, nazwanemu przez nich na cześć ojczyzny Marii Curie, Polski. Odkrycie ogłoszono w lipcu 1898 r. Polon jest niezwykle rzadki, nawet w przypadku blendy smolistej: 1000 ton rudy musi zostać przetworzonych, aby uzyskać 40 miligramów polonu. Jego liczebność w skorupie ziemskiej wynosi około jednej części w 1015 roku. W naturze występuje jako radioaktywny produkt rozpadu uranu, toru i aktynu. Okresy półtrwania jego izotopów wahają się od ułamka sekundy do 103 lat; najpowszechniejszy naturalny izotop polonu, polon-210, ma okres półtrwania 138,4 dnia.
Polon zwykle wydziela się z produktów ubocznych ekstrakcji radu z minerałów uranu. Podczas izolacji chemicznej ruda blendy smolistej jest traktowana kwasem solnym, a otrzymany roztwór jest podgrzewany siarkowodorem w celu wytrącenia monosiarczku polonu, PoS, wraz z innymi siarczkami metali, takimi jak bizmut Bi2S3, który pod względem chemicznym przypomina monosiarczek polonu. zachowanie, chociaż jest mniej rozpuszczalny. Z powodu różnicy w rozpuszczalności, powtarzające się częściowe wytrącanie mieszaniny siarczków powoduje koncentrację polonu w bardziej rozpuszczalnej frakcji, podczas gdy bizmut gromadzi się w mniej rozpuszczalnych porcjach. Różnica w rozpuszczalności jest jednak niewielka i proces należy powtarzać wiele razy, aby uzyskać całkowite rozdzielenie. Oczyszczanie przeprowadza się przez osadzanie elektrolityczne. Można go wytworzyć sztucznie bombardując bizmut lub ołów neutronami lub przyspieszonymi cząstkami naładowanymi.
Chemicznie polon przypomina pierwiastki tellur i bizmut. Znane są dwie modyfikacje polonu, forma α i β, z których obie są stabilne w temperaturze pokojowej i posiadają właściwości metaliczne. Fakt, że jego przewodność elektryczna spada wraz ze wzrostem temperatury, umieszcza polon wśród metali, a nie metaloidów lub niemetali.
Ponieważ polon jest wysoce radioaktywny – rozpada się na stabilny izotop ołowiu, emitując promienie alfa, które to strumienie dodatnio naładowanych cząstek – należy obchodzić się z nimi z najwyższą ostrożnością. Zawarty w takich substancjach jak folia złota, które zapobiegają ucieczce promieniowania alfa, polon jest stosowany w przemyśle do eliminacji elektryczności statycznej generowanej w takich procesach jak walcowanie papieru, produkcja arkuszy tworzyw sztucznych czy przędzenie włókien syntetycznych. Jest również stosowany na szczotkach do usuwania kurzu z kliszy fotograficznej oraz w fizyce jądrowej jako źródło promieniowania alfa. Źródłem neutronów są mieszaniny polonu z berylem lub innymi lekkimi pierwiastkami.