PMC (Polski)
Opis przypadku
50-letni mężczyzna został przywieziony na oddział ratunkowy z powodu zaburzeń psychicznych. Pacjent został zgłoszony jako bezdomny, ale nie były dostępne żadne inne informacje o jego stanie zdrowia ani warunkach życia. Pacjent był niewiarygodny w przedstawieniu historii nadużywania alkoholu lub opisywaniu objawów, takich jak gorączka w niedawnej przeszłości.
Badanie kliniczne ujawniło normalne parametry życiowe, wyniszczenie i odwodnienie, czemu towarzyszyły rozległe wykwity pigmentacyjne i łuszczące się na czerwono grzbiet dłoni i odsłoniętą od słońca powierzchnię ramion (ryc. 1). Pacjent był zdezorientowany i zdezorientowany, ale wystarczająco reagował na proste polecenia. Badanie neurologiczne nie wykazało nieprawidłowości w zakresie nerwów czaszkowych i odruchów ścięgnistych. Nie zaobserwowano trzepoczącego drżenia. Badania laboratoryjne wykazały łagodny wzrost całkowitej liczby białych krwinek, nieznacznie podwyższony poziom kreatyniny i niski poziom albuminy w surowicy. Pozostałe rutynowe testy laboratoryjne, w tym glukoza, elektrolity i aminotransferazy, były w prawidłowym zakresie.
Zmiany skórne pelagry na powierzchni prostowników przedramienia pacjenta (A) i grzbietu dłoni (B).
pacjent został przyjęty do dalszych badań. Obserwacja kliniczna nie wykazała gorączki ani innych objawów lub oznak wskazujących na podstawową infekcję. Podano dożylnie płyny i wysokokaloryczne odżywianie. W trakcie hospitalizacji pacjent został poddany tomografii komputerowej, która wykluczyła jakąkolwiek patologię mózgu lub inną patologię. Po ocenie neurologicznej i negatywnych badaniach obrazowych zaburzony stan psychiczny przypisano czynnikom metabolicznym. Ponadto, ponieważ charakterystyczne zmiany skórne u wyraźnie niedożywionego bezdomnego były zgodne z pelagrą, preferowaną diagnozą była encefalopatia pęcherzykowa. Chociaż testy serologiczne i moczowe potwierdzające niedobór niacyny były niedostępne w naszym szpitalu, rozpoczęto codzienne leczenie nikotynamidem doustnie w dawce 300 mg. Zmiany skórne uległy znacznej poprawie, ale nie ustąpiły całkowicie. Osiemnaście dni później pacjent zmarł z powodu szpitalnego zapalenia płuc, nie wykazując żadnej znaczącej poprawy stanu psychicznego.