Oto różnica między polityką fiskalną a polityką pieniężną

Laura Hopper, personel ds. Publicznych

Poznanie różnicy między polityką fiskalną a polityką pieniężną jest niezbędne do zrozumienia, kto się czym zajmuje, jeśli chodzi o rząd federalny i Rezerwa Federalna. Krótka odpowiedź jest taka, że Kongres i administracja prowadzą politykę fiskalną, podczas gdy Fed prowadzi politykę pieniężną.

Oba rodzaje polityki mogą mieć znaczący wpływ na nasze codzienne życie, ale granice między nimi mogą wydawać się niewyraźne. przeciętny konsument. Rozwiążmy to.

Polityka monetarna jest rolą Rezerwy Federalnej

Słowo „monetarna” oznacza „zajmowanie się pieniędzmi”. A polityka monetarna jest sterówką banku centralnego.

Polityka pieniężna odnosi się do działań podejmowanych przez banki centralne w celu osiągnięcia takich celów, jak stabilność cen, maksymalne zatrudnienie i stabilny wzrost gospodarczy. Mówiąc o dążeniu, mówimy o dużej skali – skali makroekonomicznej.

W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna jest bankiem centralnym (w skrócie nazywana jest często Fed). Kongres USA określił maksymalne zatrudnienie i stabilność cen jako makroekonomiczne cele, do których ma dążyć Fed. Nazywa się to często podwójnym mandatem Rezerwy Federalnej.

W jaki sposób Rezerwa Federalna prowadzi politykę monetarną? Może to zrobić, wpływając na podaż pieniądza w gospodarce, a także wpływając na stopy procentowe na rynkach – wyjaśnił ekonomista z St. Louis Fed, David Wheelock w niedawnym podcastu.

Aby wpłynąć na podaż pieniądza i odsetki stóp, Fed ma różne narzędzia. Niektóre z nich to:

• Operacje otwartego rynku
• Stopa dyskontowa
• Rezerwy obowiązkowe
• Odsetki od sald rezerw

Polityka fiskalna jest rolą rządu federalnego

Słowo „fiskalny” odnosi się do skarbu publicznego lub dochodów. Polityka fiskalna to szerokie pojęcie odnoszące się do polityki podatkowej i polityki wydatków rządu federalnego.

„Polityka fiskalna odnosi się do wydatków rządowych i decyzji podatkowych” – powiedział Wheelock. „Podręczniki do ekonomii i różne modele ekonomiczne zwykle traktują politykę fiskalną w kategoriach wielkości deficytu budżetowego, różnicy między wydatkami rządu a jego dochodami”.

Jak stwierdziła Rada Rezerwy Federalnej Gubernatorzy, decyzje dotyczące polityki fiskalnej są określane przez Kongres i administrację; Fed nie odgrywa roli w określaniu polityki fiskalnej.

Przykład jednego i drugiego: odpowiedź na kryzys finansowy

Jak jazda samochód, zarówno polityka pieniężna, jak i fiskalna zapewniają sposoby na przyspieszenie lub zahamowanie gospodarki. Kryzys finansowy, który miał miejsce w latach 2007–2009 – oraz wielka recesja, która po nim nastąpiła – wywołały wielostronną reakcję zarówno ze strony Rezerwy Federalnej, jak i Stanów Zjednoczonych rząd.

Polityka pieniężna

Pamiętasz te narzędzia, o których wspomnieliśmy? Pierwsza operacja otwartego rynku odnosi się do możliwość kupna i sprzedaży rządowych papierów wartościowych na otwartym rynku. Kupowanie papierów wartościowych – znane jako „łagodna” lub „ekspansywna” polityka pieniężna – zwiększa ilość funduszy rezerwowych, które banki mogą pożyczyć, co wywiera presję na obniżenie stopy funduszy federalnych.

Ekspansywna polityka pieniężna miała miejsce. w ramach odpowiedzi Fed na kryzys finansowy. Wraz z nadejściem kryzysu Fed wdrożył serię programów zapewniających krótkoterminową płynność przy zakupie dużych ilości amerykańskich papierów skarbowych i papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie, aby wywrzeć presję na długoterminowe stopy procentowe i złagodzić ogólne warunki finansowe.

Polityka fiskalna

W międzyczasie Departament Skarbu USA oraz organy wykonawcze i ustawodawcze rządu federalnego również podjęły szybkie działania. Potop nowych programów – ustawa o bodźcach gospodarczych, ustawa o mieszkalnictwie i naprawie gospodarczej, ustawa o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej i inne – zostały uchwalone, wpychając miliardy dolarów w gospodarkę, aby nie tylko zapobiec dalszemu kryzysowi, ale także pobudzić wydatki przedsiębiorstw i konsumentów.

Ostatecznie działania Rezerwy Federalnej i rządu federalnego miały ten sam cel: złagodzenie kryzysu i promowanie stabilnej gospodarki i systemu finansowego. Ale ilustrują różnice między polityką pieniężną a polityką fiskalną.

Niezależność Fed: dlaczego granice mają znaczenie

Jeśli polityka pieniężna i polityka fiskalna mogą służyć podobnym celom, po co martwić się o utrzymanie tych zasad oddzielny? Odpowiedź tkwi w jednym z najważniejszych i ponadczasowych dogmatów Fed – niezależności.

Dla Fed osiągnięcie podwójnego mandatu, jakim jest stabilność cen i maksymalne trwałe zatrudnienie, wymaga długoterminowej perspektywy, biorąc pod uwagę odstęp czasowy między działaniami w zakresie polityki pieniężnej a wynikami – wyjaśnia Zarząd Rezerwy Federalnej. Wheelock zauważył, że ważne jest, aby Fed był chroniony przed krótkoterminowymi naciskami politycznymi.

Powiedział, że poza bardzo rzadkimi wyjątkami nigdy nie było koordynacji między polityką monetarną i fiskalną. „Fed podejmuje własne decyzje dotyczące gospodarki. Bierze pod uwagę wszelkiego rodzaju informacje, w tym stanowisko rządu w zakresie polityki fiskalnej”.

„Ale w zasadzie” – kontynuował – „Fed analizuje wskaźniki oczekiwanej inflacji, stanu cyklu koniunkturalnego, tego, czy jesteśmy w pełni zatrudnieni, czy też jest dużo bezrobotnych, i stara się brać pod uwagę różnego rodzaju czynniki przy ustalaniu polityki pieniężnej. w tym sensie nie ma bezpośredniej koordynacji ”.