Osobowość schizotypowa

Każdy ma swoje dziwactwa lub niezręczne zachowania. Czasami jednak osoba zaczyna doświadczać dziwnych wzorców myślenia i zachowania oraz walczyć o tworzenie relacji z innymi. Ten stan jest przewlekłą chorobą psychiczną znaną jako schizotypowe zaburzenie osobowości (SPD).

Osoby ze schizotypowym zaburzeniem osobowości są często identyfikowane jako osoby o ekscentrycznej osobowości. Mogą bardzo poważnie traktować magiczne myślenie, przesądy lub paranoiczne myśli, unikając ludzi, którym irracjonalnie nie ufają. Mogą też dziwnie się ubierać lub gadać w mowie. Takie zachowania mogą utrudniać im nawiązywanie bliskich relacji i odnoszenie sukcesów w pracy lub szkole.

Przyczyny schizotypowego zaburzenia osobowości

Badacze nie rozumieją dokładnie, co powoduje schizotypowe zaburzenie osobowości, ale uważają, że jest to połączenie czynników genetycznych i środowiskowych. Osoby z krewnym pierwszego stopnia ze schizofrenią są bardziej narażone na rozwój tej choroby. W przypadku osób genetycznie predysponowanych do rozwoju SPD, doświadczanie traumy psychicznej lub chronicznego stresu może również zwiększyć ryzyko pojawienia się objawów.

Badacze szacują długość życia częstość występowania SPD wynosi około 4%, przy czym choroba dotyka nieco częściej mężczyzn niż kobiet. Mniej więcej połowa osób ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości doświadczyła przynajmniej jednego epizodu dużej depresji. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, zespołem stresu pourazowego, zaburzeniem osobowości typu borderline i narcystycznym zaburzeniem osobowości są również bardziej narażone na schizotypowe zaburzenie osobowości.

Schizotypowe zaburzenia osobowości

Objawy schizotypowych zaburzeń osobowości obejmuje trzy główne komponenty. Pierwszym jest zmniejszona zdolność do tworzenia bliskich relacji, co może powodować silny dyskomfort. Drugi to przeżywanie zniekształceń w myśleniu lub postrzeganiu wydarzeń. Trzeci przejawia ekscentryczne zachowanie.

U młodszych osób schizotypowe zaburzenie osobowości może najpierw objawiać się problemami z uwagą, lękiem społecznym lub zainteresowaniem zabawą lub pracą w pojedynkę. Dzieci mogą zmagać się z dokuczaniem lub zastraszaniem, co może dodatkowo nasilać niepokój społeczny. Aby otrzymać diagnozę, dana osoba musiała doświadczyć tych objawów przed osiągnięciem wczesnej dorosłości.

Osoba musiała również doświadczyć pięciu z następujących objawów:

• Brak bliskich przyjaciół spoza najbliższej rodziny
• Ekscentryczne lub niezwykłe przekonania lub maniery
• Wiara w supermoce (np. telepatię) lub przesądy
• Nadmierny niepokój społeczny związany z paranoicznymi lękami
• Paranoiczne myśli lub wątpliwości co do lojalności innych
• Interpretowanie nieszkodliwych wydarzeń jako mających znaczenie osobiste
• Ubieranie się w zaniedbany lub dziwny sposób
• Wyczuwanie obecności nieobecnej osoby
• Dziwne lub chaotyczne wzorce mowy
• Płaskie lub ograniczone reakcje emocjonalne

Otrzymanie diagnozy

Osoba nie może otrzymać diagnozy schizotypowego zaburzenia osobowości, jeśli ma zdiagnozowaną schizofrenię, jakiekolwiek inne zaburzenie psychotyczne, zaburzenie ze spektrum autyzmu lub diagnozę choroby afektywnej dwubiegunowej lub depresyjnej d zaburzenie z cechami psychotycznymi.

Podczas oceny pod kątem zaburzenia osobowości, wiele osób uważa, że warto zabrać ze sobą przyjaciela lub członka rodziny, który obserwował ich zachowania i może zaoferować lekarzowi wgląd. Możesz także zechcieć zebrać informacje o historii medycznej swojej rodziny, w szczególności o historii chorób psychicznych lub opowieściach o osobliwym zachowaniu lub przekonaniach.

Schizotypowe zaburzenie osobowości vs. Schizofrenia

Schizotypowe zaburzenie osobowości i schizofrenia mogą wydawać się podobne, ale istnieją różnice między tymi dwoma diagnozami. Osoby ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości zazwyczaj nie doświadczają halucynacji i urojeń, a jeśli tak, to nie są one tak intensywne ani częste, jak osoby ze schizofrenią. Osoby ze schizotypowym zaburzeniem osobowości są otwarte na pogląd, że ich pomysły i spostrzeżenia są zniekształcone, podczas gdy osoby ze schizofrenią zazwyczaj nie. Jednak osoba, która we wcześniejszym życiu wykazuje objawy SPD, może rozwinąć schizofrenię.

Jakie jest leczenie schizotypowego zaburzenia osobowości?

Leczenie osobowości schizotypowej zwykle obejmuje połączenie psychoterapii i leków. Istnieje bardzo niewiele badań dotyczących stosowania psychoterapii u pacjentów z SPD.Psychoterapia może obejmować psychoedukację dotyczącą umiejętności społecznych, a także techniki poznawczo-behawioralne, które pomagają pacjentom identyfikować i kwestionować negatywne lub zniekształcone wzorce myślenia. Terapia rodzinna może również pomóc w edukacji członków rodziny na temat tego zaburzenia, poprawie komunikacji i wzorcach radzenia sobie, które zwiększają niepokój u jednostki.

Obecnie FDA nie zatwierdziła żadnych leków do leczenia osobowości schizotypowej. nieład. Jednak lekarze mogą przepisać leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju lub leki przeciwlękowe, aby złagodzić objawy. Stymulanty często stosowane w leczeniu problemów z uwagą mogą czasami okazać się przydatne u pacjentów z SPD.

Leczenie może również obejmować niektóre powikłania zaburzenia, które mogą obejmować zwiększony niepokój, nadużywanie substancji i myśli samobójcze i zachowania. Może również odnosić się do konkretnych komplikacji w pracy, szkole lub w związkach.

Ogólnie objawy zwykle ustępują, gdy osoby ze schizotypowym zaburzeniem osobowości zaczynają budować silniejsze relacje i poczucie własnej skuteczności w szkole, pracy , lub w innych interesach.

Czy osoba z zaburzeniem osobowości schizotypowej może znaleźć zatrudnienie?

Ekscentryczne zachowania i przekonania towarzyszące schizotypowemu zaburzeniu osobowości mogą utrudniać znalezienie lub utrzymanie pracy. Mogą pojawiać się w pracy ubrane nieodpowiednio lub doświadczać paranoicznych lęków w kontaktach z klientami lub innymi współpracownikami.

Jednak diagnoza zaburzenia osobowości powinna kwalifikować osobę w USA do skorzystania z usług rehabilitacji zawodowej od ich stan. Usługi te mogą pomóc osobie nauczyć się umiejętności społecznych, znaleźć odpowiednie zakwaterowanie w pracy, a także połączyć ją z trenerem pracy, który może z nią pracować na miejscu. Zatrudnienie może zapewnić pozytywne kontakty i znaczącą pracę, która może pomóc w leczeniu osób ze schizotypowym zaburzeniem osobowości.

Uzyskiwanie pomocy w przypadku schizotypowego zaburzenia osobowości

Jeśli myślisz, że ty lub ktoś bliski może mieć schizotypowe zaburzenie osobowości, ważne jest, aby otrzymać odpowiednią ocenę. Ocena psychiatryczna może pomóc lekarzowi lub pracownikowi zdrowia psychicznego wykluczyć inne diagnozy i określić, czy istnieją współwystępujące schorzenia, które również wymagają leczenia.

Ponieważ tak wiele osób ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości również doświadcza depresji, są narażeni na zwiększone ryzyko samobójstwa. Jeśli Ty lub ktoś bliski doświadczacie myśli lub zachowań samobójczych, ważne jest, aby natychmiast szukać pomocy. Mieszkańcy USA mogą zadzwonić do National Suicide Prevention Lifeline pod numer 1-800-273-8255 (1-800-273-TALK).

Chociaż zaburzenia osobowości są chorobami przewlekłymi, leki i terapia mogą pomóc złagodzić objawy i pomóc osobie zbudować silniejsze relacje i poczuć się skutecznym w życiu. Nie wahaj się już dziś skontaktować się z lekarzem, aby uzyskać więcej informacji na temat życia ze schizotypowymi zaburzeniami osobowości.